در آخرین سال ریاستجمهوری محمود احمدینژاد، هنوز تکلیف ۳۲۰ میلیارد تومان هزینه فاقد سند در دوران حضور او در شهرداری تهران مشخص نشده است؛ هزینهای که به گفته محمد علی نجفی، یکی از اعضای شورای شهر تهران، صرف انتخابات ریاستجمهوری شده است. با این حال در آستانه انتخاباتی دیگر، ریخت و پاشهای محمد باقر قالیباف مورد انتقاد شدید شورای شهر قرار گرفته است؛ از صرف هزینه برای نشریات پرتعداد شهرداری تهران گرفته تا آنچه که از سوی اعضای شورا “بذل و بخشش” نامیده میشود.
قالیباف راه احمدینژاد را میرود؟
قالیباف ریخت و پاش میکند؛ این عقیده چند تن از اعضای شورای شهر تهران هنگام تصویب آخرین بخش از بودجه سال آینده شهرداری تهران بود. موضوع جلسه روز سهشنبه این هفته شورا، “هزینه نگهداشت شهر” بود که برخلاف تصویب کلیات بودجه با حاشیه همراه شد. در جلسات گذشته مبلغ ۱۰هزار و ۴۵۰ میلیارد تومان درآمد و منابع و حدود دو هزار و ۶۰ میلیارد تومان بودجه جاری شهرداری تهران به تصویب شورای شهر رسیده بود اما رشد ۲۰ درصدی بودجه در بخش نگهداشت شهر با انتقادات بسیاری همراه شد. معاون برنامهریزی شهردار معتقد بود که قیمتها در سال آینده تا دو برابر هم رشد میکند اما اعضای شورا برای پیشبینی تورم به اعداد اعلام شده از سوی بانک مرکزی استناد میکردند.
اما خسرو دانشجو، سخنگوی شورای شهر با اشاره به افزایش بودجه شهرداری تهران در چند سال گذشته عنوان کرد: “نباید معیار ما تورم و نرخ بانک مرکزی باشد تا همانند سال گذشته عمل کنیم، بلکه باید با نظارت بیشتر نگاه صرفهجویی را در مدیریت شهری اعمال کنیم. بهتر است از میزان نشریات شهرداری تهران بکاهیم تا در جاهای دیگر هزینه کنیم.”
او با تاکید بر اینکه “ریخت و پاش در شهرداری تهران تبدیل به فرهنگ شده است” از شهرداری تهران خواست تا از برخی ریخت و پاشها درقالب همایشهای غیرضروری و بذل و بخششها بکاهد. به اعتقاد دانشجو در همه جای شهرداری تهران امکان صرفهجویی وجود دارد و مردم گلهمندند که چرا صرفهجویی صورت نمیگیرد.
حسن بیادی هم از شهردار تهران خواست یکبار هم که شده به صورت شفاف اعلام کند از سال ۸۴ به بعد چه مبلغی را در پروژه بزرگراه یادگار امام هزینه کرده است؟ او از قالیباف گلایه کرد که به وعدههایش عمل نکرده است و گفت: “هر کاری دلش میخواهد میکند، ما هم که عرضه نظارت نداریم.”
حمزه شکیب، رییس کمیسیون عمران شورای شهر هم از جمله منتقدان بود. او با بیان اینکه بسیاری از بوستانهای شهر در حال جمع شدن است گفت: “شهرداری بوستانها را میفروشد که درآمد کسب کند، کجای دنیا چنین کاری میکنند؟ بیش از ۲۶هزار پروژه در مرکز مطالعاتی شهرداری هست که در حد یک سمینار دانشجویی هم نیست اما کلی اعتبار میگیرد. پاسخ اینها را چه کسی میدهد؟”
با همه این انتقادات در نهایت اعضای شورای شهر، به جای پیشنهاد دوهزار و ۳۸۸میلیارد تومانی شهرداری با یکهزار و ۸۴۴ میلیارد تومان برای بودجه نگهداشت موافقت کردند.
سکوت در برابر تخلف میلیاردی احمدینژاد
یک سال پس از اینکه محمود احمدینژاد، شهردار همراه و همفکر با شورای شهر تهران، از بهشت به پاستور رفت، اعضای شورا تصمیم گرفتند تا نظام مالی شهرداری تهران را تغییر بدهند. در همان جلسه بود که نادر شریعتمداری، رییس کمیسیون برنامه و بودجه شورا از ۳۵۰ میلیارد تومان هزینه فاقد سند در شهرداری خبر داد و گفت: “۵۰ میلیارد تومان این رقم مربوط به دوران قبل از ما و ۳۰۰ میلیارد تومان نیز مربوط به سالهای ۸۲ و ۸۳ است.”
جالب اینکه در آن زمان هم پای اسفندیار رحیممشایی، رییس وقت سازمان فرهنگی و هنری شهرداری تهران درمیان بود، چرا که در خارج از چارچوب سازمانی فعالیت و هزینه کرده بود.
این موضوع در سال ۸۷ که شهردار فعلی و سابق تهران و رقبای انتخاباتی سال ۸۴ بیش از پیش رودرروی یکدیگر قرار گرفتند، در ویژهنامه روزنامه غیررسمی قالیباف، تهران امروز، مورد اشاره قرار گرفت و در کنار سایر انتقادات وارد شده به رییسدولت، منجر به توقیف تهران امروز شد. تهران امروز نوشته بود: “دوران مدیریت دولت نهمیها بر پایتخت چنان بود که در سومین سالگرد تشکیل این دولت هنوز یادگاریهای بسیارش بر پیکره این شهر خودنمایی میکند… ابهامات و تخلفات مالی شهرداری تهران در زمان مدیریت احمدی نژاد، یادگاری دولت نهمیها و شاهنامهای از شاهکارهای شهردار دیروز و رئیسجمهور امروزمان است… احمدی نژاد، شهردار وقت تهران که دکترای خود را هم در حوزه حمل و نقل عمومی و ترافیک گرفته است باعث و بانی اصلی احداث مونوریل صادقیه بود که سه سال است بر عقل و منطق همه تجربیات جهانی می خندد… امروز مونوریل در باغ وحشها، شهربازیها و نمایشگاههای شهرهای جهان به کار گرفته میشود… امضاهای آخرین احمدینژاد در لباس شهردار بر برگههایی با نشان شهرداری تهران، تعهدات بسیاری را از جنبه مالی و اعتباری بر شهرداری تهران تحمیل کرده است…”
اما باز به موضوع هزینههای فاقد سند شهرداری تهران رسیدگی نشد؛ حتی وقتی مهدی کروبی در مناظره تلویزیونی سال ۸۸ به عنوان یکی از سوابق مفاسد مالی احمدینژاد به آن اشاره کرد.
اکنون و در آخرین سال حضور احمدینژاد در راس قوه مجریه، برخی اعضای شورا دوباره یاد این ابهام مالی کلان را زنده کردهاند. نخستین بار محمدعلی نجفی، عضو اصلاحطلب و چهره ساکت جلسات شورای شهر تهران که این روزها با اظهارنظرهای سیاسیش در مورد انتخابات به رسانهها بازگشته، به موضوع ورود کرد. او به صراحت گفت: “۳۲۰ میلیارد تومان هزینه فاقد سند در زمان ریاست احمدینژاد در شهرداری تهران در پیش از زمان برگزاری انتخابات ریاست جمهوری سال ۸۴ هزینه شده و مابقی نیز بعد از پیروزی احمدینژاد در انتخابات، صرف موارد عجیب و غریبی شده است.”
به گفته نجفی براساس گزارش رسمی حسابرس در حسابرسی سال های ۸۲ و ۸۴ شهرداری تهران، ۳۲۰ میلیارد تومان از منابع شهرداری بدون سند بدون اینکه در برنامه بودجه شهرداری پیش بینی شده باشد، هزینه شده است.
او درباره رسیدگی نکردن به این موضوع در شورا توضیح داده است: “قرار شد کمیته سه نفری متشکل از اعضای شورای شهر، معاون شهرداری تهران و یکی از حسابرسان برای رسیدگی به این مساله تشکیل شود تا گزارش به شورای شهر ارایه شود. این کمیته تشکیل شد و از طرف شورای شهر حسن بیادی، از طرف شهرداری تهران، حسین محمد پورزرندی مامور رسیدگی به این مساله شدند. این گزارش در دو سال پیش به رییس شورای شهر ارایه شد.”
مهدی چمران، رییس شورا ابتدا نبود سعیدلو، معاون مالی و اداری وقت شهردار در ایران را بهانه میآورد و طرح گزارش در صحن علنی شورا را به بازگشت او موکول میکند، اما این گزارش هیچ گاه قرائت نمیشود. نجفی تاکید میکند که تنها ۲۵ درصد از این مبلغ، هزینههای قابل دفاع است و در قالب چارچوب هزینههای شهرداری میگنجد اما بقیه خارج از اختیارات و تکالیف شهرداری هزینه شده است.
پس از اظهارنظر نجفی، علیرضا دبیر یکی دیگر از اعضای شورای شهر مورد سئوال رسانهها قرار گرفت و پاسخ داد: “ این سئوال را باید آقای چمران خود پاسخ دهد. من با این سکوت موافق نیستم. باید این موضوع برای مردم تهران روشن و شفافسازی شود که این بودجه کلان در کجا هزینه شده است چراکه تمامی بودجههای شهر از جیب مردم تامین میشود. این رقم در سال ۸۲ تا ۸۴ با سکه به قیمت۹۰هزار تومان هزینه شده است و برآورد آن در شرایط کنونی با سکه یک و نیممیلیون تومانی رقم بالایی میشود.”
اما در مقابل، حسن بیادی یکی از نزدیکان شهردار وقت تهران که بعدها به منتقد احمدینژاد رییسجمهور تبدیل شد و نماینده شورا برای رسیدگی به این موضوع بوده است، میگوید که “پرداختن به این مسایل به صلاح کشور نیست.” او توضیح میدهد که فاقد سند به این معنا نیست که هیچ سندی وجود ندارد، بلکه بدون برنامه هزینه شده و تاکید میکند: “من هر آنچه را که لازم بود درباره این مورد بگویم ۷ سال پیش، یعنی در سال ۸۴ اعلام کردم و تکرار آن را به صلاح نمیدانم.”
چمران هم به عنوان نفر اول شورای شهر تهران گفته است: “من در این زمینه چیزی نمیدانم. حرفهایم را هم گفتهام. دیگر در اینباره بحث نمیکنم.” او هم که از حامیان احمدی نژاد بوده، طرح این موضوع را “انحرافی” میداند و منتقد این است که رسانهها چرا هر از چندگاهی این پرونده را بیرون میکشند. موضع پروین احمدینژاد، یکی دیگر از اعضای شورا هم با آقای رییس یکسان است؛ سکوت.