سامان رسول پور
محمد صدیق کبودوند از سلول انفرادی نامه ای به ”مردم ایران” نوشته و به شرح فشارهایی پرداخته که در طول مدت بازداشت بر وی اعمال شده است. در همین حال اجلال قوامی روزنامه نگار سنندجی و از همکاران محمد صدیق کبودوند دیروز به مرخصی استعلاجی آمد.
در حالی که 6 ماه از بازداشت محمد صدیق کبودوند روزنامه نگار و رییس سازمان دفاع از حقوق بشر کردستان می گذرد، وی در ملاقات با خانواده اش، نامه ای به آنها داده تا با انتشار آن “وجدان عمومی” و “مردم ایران” را از فشارهای روحی و روانی که در زندان بر او اعمال شده مطلع سازند.
این فعال حقوق بشر در نامه اش نوشته: “ما براساس بند 1 ماده ی 2 اعلامیه ی جهانی حقوق بشر، سازمان دفاع از حقوق بشر کردستان رادر فرودین 1384 تاسیس کردیم ودر همین چهارچوب، برای تبلیغ و ترویج حقوق بشر، گزارش موارد نقض، تجاوز و تعرض به حقوق بشر و افشای اعمال ناقضان یا متجاوزین به این حقوق طبق ماده ی 19 اعلامیه ی مذکور می توانیم به تمامی وسایل ممکن بیان و بدون ملاحظات مرزی یا خط قرمزها اقدام کنیم. ما به استناد به ماده ی 28 اعلامیه ی جهانی حقوق بشر می توانیم خواستار برقراری نظمی در عرصه های اجتماعی و بین المللی برای تامین حقوق و آزادیهای ذکر شده در اعلامیه ی مورد اشاره شویم.بنابر این همانگونه که آگاهان به حقوق می دانند، هیچ یک از این اقدامات جرم نیست و اینگونه کوششها، اقدام علیه امنیت ملی یک کشور و یا همنوایی و همکاری با مخالفان یک نظام قلمداد نمی شود”.
در بخش دیگری از این نامه به فضای “امنیتی” کردستان و ایجاد “رعب و وحشت” در این مناطق اشاره شده است.
محمد صدیق کبودوند در پیوند با فعالیتهای سازمانش در چنین شرایطی می افزاید: “در سایه ی آپارتاید رسانه ای- خبری هیئت حاکمه بدون کمترین امکانات، به دفاع از حقوق انسانهای ستمدیده پرداختیم و امروز که چنگهای آهنین، گلوی این سازمان کوچک مردمی را می فشارد ما می توانیم بگوییم و حتی منصفان دستگاه امنیتی نیز باید بدان معترف باشند که: سازمان دفاع از حقوق بشر کردستان مستقل ترین و معتبرترین سازمان غیر دولتی و مدنی – اجتماعی است که در سالهای اخیر در این سرزمین پا به عرصه ی وجود نهاده است بنابراین اگر کسانی در صدد زدن انگ، تهمت و افترا به این سازمان برآیند، ایمان داریم از بی انصاف ترین انسانهای روزگار و تاریخ خواهند بود”.
در پایان این نامه ی کوتاه، محمد صدیق کبودوند از ”عزم راسخش” در دفاع از حقوق بشر سخن گفته و از برخوردهای ”غیر عادلانه ای” که در زندان با او شده است. نامه با این جملات خاتمه می یابد “از 6 ماه پیش تاکنون با احکام زورمدارانه و غیر عادلانه در زندان انفرادی تحت فشار، آزار و شکنجه های روحی و روانی و رفتارهای تحقیر آمیز قرار دارم و طی این مدت تمامی حقوق فردی، مدنی و انسانی ام را سلب نموده اند و ظاهرا این بهای اولیه ای است که باید بپردازم”.
یک روز پس از انتشار این نامه، نسرین ستوده یکی از وکلای کبودوند در گفتگو با ایسنا از تعیین وثیقه ی 150 میلیونی برای آزادی موکلش خبر داد. وثیقه ای که به گفته ی نسرین ستوده “سنگین ” است و خانواده ی کبودوند قادر به تامین آن نیستند و به قول یک فعال حقوق بشر”وثیقه ای است برای ازاد نشدن”.
مرخصی در پی عفونت چشم
مسئولان زندان سنندج با صدور مرخصی برای اجلال قوامی روزنامه نگار زندانی موافقت کردند و این روزنامه نگار سنندجی عصر دیروز به مرخصی استعلاجی آمد.
در هفته های گذشته اخباری پیرامون وضع وخیم این زندانی به دلیل “عفونت چشم ” و “انسداد مجرای اشکی” منتشر شده بود که در پی آن انجمن صنفی روزنامه نگاران ایران با ارسال نامه ای برای آیت الله شاهرودی رییس قوه ی قضاییه، از وی درخواست کرد تا با مرخصی استعلاجی برای اجلال قوامی جهت انجام معالجات، موافقت به عمل آورد.
همزمان سازمان گزارشگران بدون مرز و سازمان دفاع از حقوق بشر کردستان هم نامه های مشابهی به قوه ی قضاییه نوشتند و با ابراز ”نگرانی شدید” از بیماری اجلال قوامی، از مقامات قضایی درخواست کرده بودند تا ضمن موافقت با مرخصی این روزنامه نگار کرد، زمینه ی درمان وی را در خارج زندان فراهم آورند.
بدین ترتیب مسئولان قوه ی قضاییه و زندان مرکزی سنندج، با 10 روز مرخصی برای اجلال قوامی موافقت کردند و وی عصر دیروز بلافاصله پس از خروج از زندان راهی بیمارستان شد تا مقدمات معالجه ی چشمهایش را انجام دهد.در همین ارتباط، معاون دادستان سنندج اعلام کرد”در صورت طولانی شدن مدت درمان وی، این مرخصی قابل تمدید است”.
اجلال قوامی با هفته نامه های “پیام مردم” و “دیدگاه” همکاری داشته وپس از بازداشت در 18 تیر امسال، به اتهام اقدام علیه امنیت ملی به 3 سال و نیم حبس تعزیری محکوم شد؛ حکمی که هنوز در دیوان عالی کشور تایید نشده است.
در همین حال پس از خارج شدن اجلال قوامی از زندان، انجمن صنفی روزنامه نگاران ایران ازرییس قوه ی قضاییه ”تشکر” کرد و خواستار ادامه ی “این شیوه” برای سایر روزنامه نگاران زندانی گردید.