پیتر تتکل
تعقیب روزافزون خبرنگاران در ایران، نشانه ای از ضعف بنیادی حکومت این کشور علیرغم قیافه قدرتمندانه و سرکوب مستبدانه آن است.
محمود احمدی نژاد و دوستان روحانی او ترسیده اند. آنها به این نتیجه رسیده اند که سانسور مطبوعات برای حفظ حکومت زشت آنها لازم است. آنها آماده به زندان افکندن و دربرخی موارد، اعدام روزنامه نگارانی هستند که جرأت افشاگری ظلم و خودکامگی را از خود نشان داده اند.
احمدی نژاد به نوعی درست می گوید. واقعیت خطرناک است. اگر ایرانی ها از میزان زیرپا گذاشته شدن حقوق بشر توسط دولت خود خبردار شوند، نارضایتی گسترده ای در پی خواهد بود.
به همین دلایل، تهران مصمم به نگهداشتن مردم در تاریکی است. آنها جرأت جاری شدن اخبار و اطلاعات را ندارند. چنین سیاستی سعی دارد بی عدالتی ها از جمله شکنجه دانشجویان، بازداشت رهبران اتحادیه ها، ضرب و شتم معترضان صلح طلب و سرکوب فعالان حقوق زنان را پنهان نگاه دارد.
اغلب سرکوب های بیرحمانه دولت احمدی نژاد، اقلیت های قومی کشور شامل عرب ها، بلوچ ها و کردها را نشانه رفته است. بسیاری از ایرانی ها درصورتیکه از وحشیگری حکومت تهران در تعقیب اقلیت ها باخبر شوند، مات و مبهوت می مانند. اطلاع از حقیقت می تواند اعتراضات را برپا کند. به همین دلیل است که دولت احمدی نژاد، خفقان را انتخاب کرده است.
شش نفر از هفت روزنامه نگاری که هم اکنون در زندان ایران به سر می برند، کرد و عرب هستند. آخرین نفر از آنها که قربانی سرکوب تهران شده است، یوسف عزیزی بنی طرف یک نویسنده پیشرو عرب زبان ایرانی است. به گفته صدای حقوق بشر ایران و خبرنگاران بدون مرز، او به اتهام “اقدام علیه امنیت ملی”، ”تحریک به شورش” و “ارتباط با عوامل بیگانه” به پنج سال زندان محکوم شده است. این اتهامات در پی محکوم کردن خشونت شدید و تبعیض آمیز دولت علیه ناآرامی های گسترده ضد دولتی انتفاضه اهواز در سال 2005 بوده است.
صالح نیکبخت وکیل مدافع عزیزی می گوید دادگاه وی غیرعادلانه بوده و “اتهامات وارده با حقایق و وقایع همخوانی ندارد.” عزیزی یک نویسنده چیره دست است و کتاب های زیادی را با تمرکز بر روی مردم عرب استان خوزستان واقع در جنوب غربی ایران، به زبان های عربی و فارسی تألیف کرده است. و عضو کانون نویسندگان ایران است.
برخی تندروهای رژیم تهران او را به دروغ به پشتیبانی از استقلال اعراب خوزستان متهم کرده اند. عزیزی بارها تکرار کرده که “اعراب خوزستان جزء جدائی ناپذیر ملت ایران هستند.“
عزیزی در 25 آوریل 2005 و ده روز پس از تظاهرات گسترده مردم خوزستان دربرابر تغییر ترکیب جمعیتی و سوء رفتار تهران درقبال مردم عرب دستگیر شد.
او در زمان تظاهرات موسوم به انتفاضه در تهران به سر می برد. وی را پس از یک سخنرانی برعلیه سرکوب وحشیانه اعتراض کنندگان توسط رژیم در یک کنفرانس مطبوعاتی با حضور شیرین عبادی- وکیل و فعال حقوق بشر- (در کانون مدافعان حقوق بشر) دستگیر کردند.
پلیس و سربازان ایران، تعدادی شهروند غیرنظامی اهوازی را به ضرب گلوله کشتند. عزیزی خواستار توقف این حمام خون شده بود. سایر چهره های عرب نظیر جاسم تمیمی- نماینده سابق مجلس- نیز خشونت دولت دربرابر اعتراض کنندگان عرب را محکوم کردند.
عزیزی پس از آنکه 65 روز را در زندان مخوف اوین گذراند و درحالیکه به همراه سایر همبندان در اعتصاب به سر می برد، موقتاً با قرار یک میلیارد ریال از زندان آزاد شد.
رژیم احمدی نژاد اکنون با هدف سرکوب روزنامه نگاران و رسانه ها تصمیم به زندانی کردن عزیزی گرفته تا کسی پایش را از خط طرفداری دولت فراتر نگذارد. دامنه این سرکوب به بسته شدن بعضی رسانه های محافظه کار نظیر وب سایت بازتاب و خبرگزاری نیمه رسمی فارس نیز کشیده شد. دولت آنها را به چاپ مطالبی متهم کرد که در انتقاد از محمود احمدی نژاد رئیس جمهور دولت تنظیم شده بود.
هرچند عزیزی تنها به پنج سال زندان محکوم شده است، اما جان او در خطر است. سایر روزنامه نگارانی که یکبار محکوم شده اند، اکنون بر بار جرائم آنها افزوده شده تا رژیم مطمئن شود آنها به حبس ابد یا اعدام محکوم می شوند.
نمونه قابل توجه دیگر یعقوب مهرنهاد است. او یک روزنامه نگار 28 ساله و فعال فرهنگی و حقوق بشر متعلق به اقلیت تحت ستم بلوچ است. جرمش چیست؟ انتقاد از حکومت نژادپرست ایران دربرابر اقلیت قومی بلوچ!
مهرنهاد مؤسس سازمان غیردولتی صدای عدالت بود که از سوی دولت به رسمیت شناخته شده بود. او مراسمی نظیر کنسرت های موسیقی و دوره های آموزشی را برای جوانان بلوچ برگزار می کرد. اما احمدی نژاد ادعا کرد مهرنهاد با گروه مقاومت بلوچ (جندالله) ارتباط دارد.
عفو بین الملل در میان خیل عظیم سازمان های حقوق بشر بود که خواستار آزادی مهرنهاد شدند اما درخواست آنها با بی توجهی روبرو شد. وی را به اتهامات فزاینده و شکنجه های چندین ماهه روبرو کردند. درنهایت هم به اعدام محکوم شده و ماه گذشته به دار آویخته شد.
این نگرانی وجود دارد که عزیزی نیز به سرنوشت مشابه مهرنهاد دچار شود، مگرآنکه حکم وی نقض شود.
مورد مشابهی هم در زندانی شدن محمد صادق کبودوند- روزنامه نگار کرد- در 22 ژوئن سال جاری به اتهام ”اقدام علیه امنیت ملی” به چشم می خورد. این اتهام دربرابر فعالیت حقوق کردها به او وارد شد. وی رئیس سازمان حقوق بشر کردها و سردبیر هفته نامه پیام مردم کردستان است که به دو زبان فارسی و کردی منتشر می شد اما تنها پس از 13 شماره در 27 ژوئن 2007 به اتهام “نشر آرمان های جدائی طلبانه و گزارش های غلط” توقیف شد. او در اصل با 18 ماه تعلیق از فعالیت روبرو شد اما در ادامه، پس از ماه ها شکنجه در بند 209 زندان اوین، به یازده سال زندان محکم شد. جان کبودوند هم با خطر روبرو است. نگرانی هائی درباره به دار آویخته شدن وی نیز وجود دارد.
چندین روزنامه نگار کرد ایرانی دیگر شامل کاوه جوانمرد، عدنان حسن پور، عبدالواحد بوتیمار و اجلال قوامی نیز هم اکنون در زندان به سر می برند.
به گفته مدافعان حقوق بشر، سال گذشته عدنان حسن پور در جلسه مخفیانه دادگاه انقلاب به مرگ محکوم شد که نقض آشکار عدالت محسوب می شود. او نیز روزنامه نگار است و مؤسس سابق یک هفته نامه کردی- ایرانی به نام “آسو” در استان کردستان است. حکم اعدام وی طی اقدام پیروزمندانه ای نقض شد. اما اکنون به جرم جاسوسی و همکاری با عوامل بیگانه با مجازات اعدام دست و پنجه نرم می کند.
در ذهن بیماراحمدی نژاد، حتی شرکت کنندگان در همایش های سبز و نویسندگان، تهدیدی علیه امنیت ملی هستند. عبالواحد بوتیمار- فعال محیط زیست کرد و روزنامه نگار- همزمان با حسن پور بازداشت شد و به مرگ محکوم شد. او نیز مانند حسن پور به اقدام مسلحانه علیه دولت ایران متهم شد. پس از برگزاری یک دادگاه ناعادلانه و نمایشی، بوتیمار نیز هم اکنون در انتظار اعدام به سر می برد.
منبع: گاردین- 11 سپتامبر