خبرنگاران را هدف گرفته اند

نویسنده


پیتر تتکل ‏

تعقیب روزافزون خبرنگاران در ایران، نشانه ای از ضعف بنیادی حکومت این کشور علیرغم قیافه ‏قدرتمندانه و سرکوب مستبدانه آن است. ‏

محمود احمدی نژاد و دوستان روحانی او ترسیده اند. آنها به این نتیجه رسیده اند که سانسور مطبوعات برای ‏حفظ حکومت زشت آنها لازم است. آنها آماده به زندان افکندن و دربرخی موارد، اعدام روزنامه نگارانی ‏هستند که جرأت افشاگری ظلم و خودکامگی را از خود نشان داده اند. ‏

احمدی نژاد به نوعی درست می گوید. واقعیت خطرناک است. اگر ایرانی ها از میزان زیرپا گذاشته شدن ‏حقوق بشر توسط دولت خود خبردار شوند، نارضایتی گسترده ای در پی خواهد بود.‏

به همین دلایل، تهران مصمم به نگهداشتن مردم در تاریکی است. آنها جرأت جاری شدن اخبار و اطلاعات را ‏ندارند. چنین سیاستی سعی دارد بی عدالتی ها از جمله شکنجه دانشجویان، بازداشت رهبران اتحادیه ها، ‏ضرب و شتم معترضان صلح طلب و سرکوب فعالان حقوق زنان را پنهان نگاه دارد. ‏

اغلب سرکوب های بیرحمانه دولت احمدی نژاد، اقلیت های قومی کشور شامل عرب ها، بلوچ ها و کردها را ‏نشانه رفته است. بسیاری از ایرانی ها درصورتیکه از وحشیگری حکومت تهران در تعقیب اقلیت ها باخبر ‏شوند، مات و مبهوت می مانند. اطلاع از حقیقت می تواند اعتراضات را برپا کند. به همین دلیل است که ‏دولت احمدی نژاد، خفقان را انتخاب کرده است.‏

شش نفر از هفت روزنامه نگاری که هم اکنون در زندان ایران به سر می برند، کرد و عرب هستند. آخرین ‏نفر از آنها که قربانی سرکوب تهران شده است، یوسف عزیزی بنی طرف یک نویسنده پیشرو عرب زبان ‏ایرانی است. به گفته صدای حقوق بشر ایران و خبرنگاران بدون مرز، او به اتهام “اقدام علیه امنیت ملی”، ‏‏”تحریک به شورش” و “ارتباط با عوامل بیگانه” به پنج سال زندان محکوم شده است. این اتهامات در پی ‏محکوم کردن خشونت شدید و تبعیض آمیز دولت علیه ناآرامی های گسترده ضد دولتی انتفاضه اهواز در ‏سال 2005 بوده است. ‏

صالح نیکبخت وکیل مدافع عزیزی می گوید دادگاه وی غیرعادلانه بوده و “اتهامات وارده با حقایق و وقایع ‏همخوانی ندارد.” عزیزی یک نویسنده چیره دست است و کتاب های زیادی را با تمرکز بر روی مردم عرب ‏استان خوزستان واقع در جنوب غربی ایران، به زبان های عربی و فارسی تألیف کرده است. و عضو کانون ‏نویسندگان ایران است. ‏

برخی تندروهای رژیم تهران او را به دروغ به پشتیبانی از استقلال اعراب خوزستان متهم کرده اند. عزیزی ‏بارها تکرار کرده که “اعراب خوزستان جزء جدائی ناپذیر ملت ایران هستند.“‏

عزیزی در 25 آوریل 2005 و ده روز پس از تظاهرات گسترده مردم خوزستان دربرابر تغییر ترکیب ‏جمعیتی و سوء رفتار تهران درقبال مردم عرب دستگیر شد.‏

او در زمان تظاهرات موسوم به انتفاضه در تهران به سر می برد. وی را پس از یک سخنرانی برعلیه ‏سرکوب وحشیانه اعتراض کنندگان توسط رژیم در یک کنفرانس مطبوعاتی با حضور شیرین عبادی- وکیل و ‏فعال حقوق بشر- (در کانون مدافعان حقوق بشر) دستگیر کردند. ‏

پلیس و سربازان ایران، تعدادی شهروند غیرنظامی اهوازی را به ضرب گلوله کشتند. عزیزی خواستار توقف ‏این حمام خون شده بود. سایر چهره های عرب نظیر جاسم تمیمی- نماینده سابق مجلس- نیز خشونت دولت ‏دربرابر اعتراض کنندگان عرب را محکوم کردند. ‏

عزیزی پس از آنکه 65 روز را در زندان مخوف اوین گذراند و درحالیکه به همراه سایر همبندان در ‏اعتصاب به سر می برد، موقتاً با قرار یک میلیارد ریال از زندان آزاد شد. ‏

رژیم احمدی نژاد اکنون با هدف سرکوب روزنامه نگاران و رسانه ها تصمیم به زندانی کردن عزیزی گرفته ‏تا کسی پایش را از خط طرفداری دولت فراتر نگذارد. دامنه این سرکوب به بسته شدن بعضی رسانه های ‏محافظه کار نظیر وب سایت بازتاب و خبرگزاری نیمه رسمی فارس نیز کشیده شد. دولت آنها را به چاپ ‏مطالبی متهم کرد که در انتقاد از محمود احمدی نژاد رئیس جمهور دولت تنظیم شده بود. ‏

هرچند عزیزی تنها به پنج سال زندان محکوم شده است، اما جان او در خطر است. سایر روزنامه نگارانی که ‏یکبار محکوم شده اند، اکنون بر بار جرائم آنها افزوده شده تا رژیم مطمئن شود آنها به حبس ابد یا اعدام ‏محکوم می شوند. ‏

نمونه قابل توجه دیگر یعقوب مهرنهاد است. او یک روزنامه نگار 28 ساله و فعال فرهنگی و حقوق بشر ‏متعلق به اقلیت تحت ستم بلوچ است. جرمش چیست؟ انتقاد از حکومت نژادپرست ایران دربرابر اقلیت قومی ‏بلوچ!‏

مهرنهاد مؤسس سازمان غیردولتی صدای عدالت بود که از سوی دولت به رسمیت شناخته شده بود. او ‏مراسمی نظیر کنسرت های موسیقی و دوره های آموزشی را برای جوانان بلوچ برگزار می کرد. اما احمدی ‏نژاد ادعا کرد مهرنهاد با گروه مقاومت بلوچ (جندالله) ارتباط دارد. ‏

عفو بین الملل در میان خیل عظیم سازمان های حقوق بشر بود که خواستار آزادی مهرنهاد شدند اما درخواست ‏آنها با بی توجهی روبرو شد. وی را به اتهامات فزاینده و شکنجه های چندین ماهه روبرو کردند. درنهایت هم ‏به اعدام محکوم شده و ماه گذشته به دار آویخته شد. ‏

این نگرانی وجود دارد که عزیزی نیز به سرنوشت مشابه مهرنهاد دچار شود، مگرآنکه حکم وی نقض شود. ‏

مورد مشابهی هم در زندانی شدن محمد صادق کبودوند- روزنامه نگار کرد- در 22 ژوئن سال جاری به اتهام ‏‏”اقدام علیه امنیت ملی” به چشم می خورد. این اتهام دربرابر فعالیت حقوق کردها به او وارد شد. وی رئیس ‏سازمان حقوق بشر کردها و سردبیر هفته نامه پیام مردم کردستان است که به دو زبان فارسی و کردی منتشر ‏می شد اما تنها پس از 13 شماره در 27 ژوئن 2007 به اتهام “نشر آرمان های جدائی طلبانه و گزارش های ‏غلط” توقیف شد. او در اصل با 18 ماه تعلیق از فعالیت روبرو شد اما در ادامه، پس از ماه ها شکنجه در بند ‏‏209 زندان اوین، به یازده سال زندان محکم شد. جان کبودوند هم با خطر روبرو است. نگرانی هائی درباره ‏به دار آویخته شدن وی نیز وجود دارد. ‏

چندین روزنامه نگار کرد ایرانی دیگر شامل کاوه جوانمرد، عدنان حسن پور، عبدالواحد بوتیمار و اجلال ‏قوامی نیز هم اکنون در زندان به سر می برند. ‏

به گفته مدافعان حقوق بشر، سال گذشته عدنان حسن پور در جلسه مخفیانه دادگاه انقلاب به مرگ محکوم شد ‏که نقض آشکار عدالت محسوب می شود. او نیز روزنامه نگار است و مؤسس سابق یک هفته نامه کردی- ‏ایرانی به نام “آسو” در استان کردستان است. حکم اعدام وی طی اقدام پیروزمندانه ای نقض شد. اما اکنون به ‏جرم جاسوسی و همکاری با عوامل بیگانه با مجازات اعدام دست و پنجه نرم می کند. ‏

در ذهن بیماراحمدی نژاد، حتی شرکت کنندگان در همایش های سبز و نویسندگان، تهدیدی علیه امنیت ملی ‏هستند. عبالواحد بوتیمار- فعال محیط زیست کرد و روزنامه نگار- همزمان با حسن پور بازداشت شد و به ‏مرگ محکوم شد. او نیز مانند حسن پور به اقدام مسلحانه علیه دولت ایران متهم شد. پس از برگزاری یک ‏دادگاه ناعادلانه و نمایشی، بوتیمار نیز هم اکنون در انتظار اعدام به سر می برد.‏

منبع: گاردین- 11 سپتامبر ‏