هیچ دلیلی برای آرامش خیال وجود ندارد

نویسنده

‏ جف جیکوبی ‏

‏ ‏

اکنون که پس از گذشت چند روز تب ارزیابی جدید سازمان ملی اطلاعات آمریکا در مورد اهداف ‏هسته ای ایران فروکش کرده است، این موضوع چه جایگاهی دارد؟

‏ ‏

‏1- برنامه هسته ای ایران فعال و سرپاست. اولین “تصمیم مهم” نای (ارزیابی سازمان ملی ‏اطلاعات آمریکا) این است که “تهران برنامه تسلیحات اتمی خود” را در پاییز سال 2003 متوقف ‏کرده است. اما منظور از “برنامه تسلیحات اتمی، طرح تسلیحات اتمی و فعالیت تسلیحاتی” است. ‏منظور ما فعالیت غیرنظامی اعلام شده توسط ایران مربوط به فرآوری اورانیوم و غنی سازی ‏نیست.” اما خود جمع آوری اورانیوم غنی شده نیز مهم ترین مؤلفه در ساخت تسلیحات اتمی ‏بشمار می رود. غنی سازی “غیرنظامی” اورانیوم ایران که همچنان بی وقفه ادامه دارد، نقض ‏قطعنامه های شورای امنیت مبنی بر توقف این فعالیت است. اینکه برنامه سوخت هسته ای ‏‏”نظامی” یا “غیرنظامی” نامگذاری شود، بی ربط بنظر می رسد. هرچه آخوندها اورانیوم ‏بیشتری غنی کنند، به ساخت بمب نزدیک تر می شوند.‏

نای به این نتیجه رسیده است که ایران بخاطر فشارهای بین المللی، “برنامه تسلیحات اتمی” را به ‏حال تعلیق درآورده است. اگر ایران بخاطر دسترسی به یک طرح رضایت بخش این فعالیت را ‏متوقف کرده باشد و اکنون منتظر ساخت سلاح از اورانیوم غنی شده باشد، چه؟ درست ماه گذشته، ‏آژانس اتمی گزارش داد که ایران طرح های مهندسی را برای تبدیل اورانیوم به نیمکره هایی که ‏برای هسته بمب اتم ضروری است، در اختیار دارد. سؤال این است که تهران چه طرح های ‏دیگری دارد؟

‏ ‏

‏2- تصمیم ‏‎”‎نای‎”‎‏ خیلی اطمینان بخش نیست. با خواندن خط اول این گزارش می بینید که این ‏ارزیابی اصلا ً حامل خبر خوشی نیست. اولا ً، این اولین ارزیابی سازمان ملی اطلاعات ‏آمریکاست که به صراحت به وجود یک برنامه مخفیانه تسلیحات اتمی در ایران اقرار کرده است. ‏نای کاملا ً مطمئن نیست که رژیم ایران این تلاش پنهانی را مجددا ً از سر نگرفته باشد و اعتراف ‏می کند:” ما نمی دانیم که آیا رژیم در حال حاضر قصد دارد تسلیحات اتمی بسازد یا خیر.“‏

به علاوه، 16 سازمان اطلاعاتی آمریکا “نمی توانند این مسأله را نادیده بگیرند که ایران از ‏خارج، یک سلاح اتمی و یا مواد شکاف پذیری که برای ساخت یک سلاح کافی است، دریافت ‏کرده است.” آنها شکی ندارند که “تهران حداقل گزینه ساخت تسلیحات اتمی را در نظر دارد” و ‏مطمئن هستند “که ایران سرانجام به قابلیت علمی، فنی و صنعتی برای ساخت تسلیحات اتمی دست ‏خواهد یافت.“‏

‏3- دستیابی به پیروزی (دیگری) برای جنگ عراق. ارزش ظاهری گزارش “نای” این است که ‏آخوندها “اساسا ً در واکنش به فشارهای بین المللی” تلاش های خود را برای تسلیحاتی کردن ‏اورانیوم در سال 2003 متوقف کردند. این مطلب به هجوم نظامی آمریکا به عراق در سال ‏‏2003 و سرنگونی صدام حسین اشاره دارد. بنابراین به لیست مزیت های جنگ عراق، عقب ‏نشینی ادعا شدۀ هسته ای ایران را نیز اضافه کنید. این مزیت ها عبارتند از: سرنگونی ظالم ترین ‏حکومت استبدادی جهان عرب، چشم پوشی معمر قذافی از تسلیحات کشتار جمعی لیبی، دستگیری ‏عبدالغدیر خان، دانشمند هسته ای پاکستان که به مدت 15 سال فناوری هسته ای را به طور قاچاقی ‏در اختیار لیبی، ایران و کره شمالی قرار داد و در نهایت عقب نشینی نیروهای نظامی سوریه از ‏لبنان.‏

‏ ‏

‏4- تردید در مورد صحت گزارش سازمان های اطلاعاتی. قضاوت تکان دهنده نای مورد استقبال ‏همگان قرار نگرفته است. حتی بازرسان هسته ای سازمان ملل نیز در این مورد ابراز تردید کرده ‏اند. یک مقام نزدیک به آژانس اتمی هفته گذشته به روزنامه نیویورک تایمز گفت:“ما مشکوک تر ‏شده ایم. ما این ارزیابی آمریکا را 100 درصد قبول نداریم. ما تا این حد نسبت به ایران بخشنده ‏نیستیم.” با توجه به سابقه اشتباه های سازمان اطلاعات آمریکا، جای یک چنین شک و تردیدهایی ‏هم وجود دارد. ‏

‏ ‏

منبع: بوستون گلوب، 9 دسامبر‏