به فکر تجارت اند

نویسنده

» شیرین عبادی در مصاحبه با سوئیس انفو

shirinebadi743.jpg

شیرین عبادی، وکیل ایرانی و برنده جایزه صلح نوبل در سال 2003، در مصاحبه ای با سوئیس انفو به بحث پیرامون وضعیت ‏حقوق بشر در کشورش می پردازد. او که ریاست کانون مدافعان حقوق بشر در ایران را برعهده دارد، ماه گذشته گزارشی را در ‏رابطه با وخیم تر شدن وضعیت حقوق بشر در ایران و محدودیت هایی که نسبت به رسانه های محلی وجود دارد منتشر کرد.‏

 

‎ ‎لطفاً از آخرین گزارش تان درخصوص تشدید نقض حقوق بشر در ایران بگویید.‏‎ ‎

در ایران، هرگونه انتقادی به مثابه اقدامی “علیه امنیت ملی” شناخته می شود. به خاطر این مسأله، دستگیری روزنامه نگاران، ‏دانشجویان و زنان هر روز افزایش می یابد. چنین اتهاماتی حتی به زنی که نسبت به دوزنه بودن شوهر خود انتقاد می کند نیز وارد ‏می شود.‏

 

 

روزنامه ها توقیف و رهبران بهایی دستگیر و بازداشت می شوند و تمامی اینها به بهانه “اقدام علیه امنیت ملی”.‏

ایران در سال 1975 عهدنامه های بین المللی درخصوص حقوق اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی و همچنین میثاق حقوق مدنی و ‏سیاسی را به رسمیت شناخته. در این عهدنامه ها، جدا از مسایل دیگر، مسأله اذیت وآزار مانند شکنجه بدنی ممنوع اعلام شده. با ‏این حال، دولت همچنان دست به اعمالی می زند که کاملاً مغایر با مفاد این عهدنامه هاست: شلاق زنی، قطع عضو و سنگسار.‏

در حالی که در سال 2007 شمار اعدام شدگان در چین 70 درصد کاهش یافته، این تعداد در ایران، با توجه به سال های گذشته، ‏‏60 درصد افزایش داشته. به علاوه، هرگونه توهین نیز به مرگ منجر خواهد شد.‏

 

باید بدانید که در ایران اعدام نوجوانان یک عمل مشروع است. براساس قوانین، سن مسؤولیت پذیری در جرم برای دختران 9 سال ‏و برای پسران 15 سال است. درحال حاضر، بیش از 100 نوجوان کمتر از 18 سال در زندان های ایران در انتظار اجرای حکم ‏اعدام خود نشسته اند.‏

 

‎ ‎در ایران بیش از 60 درصد دانشجویان دختر هستند. آیا این مسأله را می توان به عنوان یک تحول در نزد جامعه ایران ‏به حساب آورد؟‎ ‎

در ابتدا، این میزان نشان می دهد که زنان در ایران تحصیلکرده تر از مردان هستند.‏

تاکنون در زمینه حقوق خانواده اصلاحاتی انجام شده، ولی کافی نبوده. برای حق سرپرستی کودک، قانون به نفع مادران تغییر یافت ‏و اکنون زنانی که مورد بدرفتاری شوهر خود قرار می گیرند، می توانند تقاضای طلاق کنند.‏

ولی قوانین تصویب شده پس از انقلاب سال 1979 که در آنها حق آزادی زنان گرفته شده، همچنان ادامه دارند و باید تبعیضی را که ‏بین زن و مرد در خصوص شهادت در دادگاه و میزان دیه وجود دارد نیز بدان افزود. ‏

 

 

‎ ‎آیا قانون شریعت که قانون اساسی در قرآن است می تواند به عنوان منبعی برای حقوق بشر در ایران محسوب شود؟‎ ‎‎ ‎

این خواست مردم است که باید به عنوان منبع قانون درنظر گرفته شود. ولی اگر مردم ایران شریعت را می خواهند، باید آن را با ‏اصول آزادی مطابقت داد.‏

 

 

تفسیر صحیح قانون شریعت باید با رعایت هویت مسلمان ما، به تبعیض های موجود بین زن و مرد خاتمه دهد.‏

نباید فراموش کنیم که در اوایل انقلاب اسلامی، روحانیان خواستار این شدند که سپردن سرپرستی فرزندان پسر به زنان ممنوع ‏اعلام شود. در نهایت پس از 20 سال مبارزه، مقامات تصمیم گرفتند قانون را اصلاح کنند. ‏

 

 

‎ ‎همان طور که می دانید میشلین کالمی ری، وزیر امور خارجه سوئیس، و لوئیز آربور، کمیسر عالی حقوق بشر سازمان ‏ملل، در زمان سفر خود به ایران حجاب بر سر و مانتو بر تن کردند و این مسأله انتقادات بسیاری را در مطبوعات بین المللی به راه ‏انداخت. در این خصوص چه نظری دارید؟‎ ‎

اینکه آنها چگونه خواسته اند ظاهر شوند برای من مهم نیست. آنچه که مرا مأیوس کرد، رفتار خانم میشلین کالمی ری در مدت ‏سفرش بود. او به خوبی از وضعیت حقوق بشر در کشور من آگاه است و من حتی این فرصت را یافتم که در این رابطه با او ‏صحبت کنم. ولی او هرگز نخواست که وضعیت حقوق بشر در ایران را بشنود. ‏

 

در مجموع، میشلین کالمی ری مایل نبود نه با مدافعان حقوق بشر و آزادی و نه با من نشستی داشته باشد. تنها موضوع مورد علاقه ‏او توافق نامه های تجاری و قراردادهای بازرگانی بود. ‏

ولی رفتار لوئیز آربور کاملاً متفاوت بود. او از همان روز اول با نمایندگان جامعه مدنی ملاقات داشت، از زندان زنان بازدید کرد ‏و نشان داد که مردم نیز مهم اند. ‏

منبع: سوئیس انفو، 2 ژوئیه ‏

 

مترجم: علی جواهری