نگاه

تحلیل فیگارو از اسکار بهترین فیلم:

نمای دیگری از بن افلک

 

فیلم “آرگو” [Argo] ساخته “بن افلک“، کارگردان و بازیگر آمریکایی، ۳ جایزه اسکار بهترین فیلم، بهترین تدوین و بهترین فیلمنامه اقتباسی را در هشتاد و پنجمین مراسم اسکار در لوس آنجلس از آن خود کرد. این فیلم ماجرای گروگانگیری اعضای سفارت آمریکا در تهران در سال ۱۹۷۹ را به تصویر می کشد.

موضوع شگفت آور در مراسم امسال این بود که میشل اوباما، “زن اول” ایالات متحده، پاکت حاوی نام بهترین فیلم را گشود و نام “آرگو” را از کاخ سفید اعلام کرد. جک نیکلسون که مجری برنامه بود رو به یک پرده بزرگ گفت: “خانم اوباما پاکت را گرفتید؟” نیکلسون پاکت دیگری که حاوی نام بهترین فیلم بود نیز در دست داشت تا در صورت قطع ارتباط با کاخ سفید، خود نام برنده را اعلام کند. میشل اوباما قبل از اینکه پاکت را بگشاید، از تلاش های هنرمندان در هالیوود، که منجر به “رشد روح و روان، و بسط افق ها” می شود و “ما را به جاهایی می برد که هرگز فکر آن را نمی کنیم” قدردانی کرد.

ازاین حیث، اعطای جایزه اسکار بهترین فیلم برای “آرگو” که به فیلم های “سیدنی پولاک” در دهه ۱۹۷۰ شبیه است، در تاریخ مراسم اسکار قدری خاص به نظر می رسد، به ویژه اینکه بن افلک که همچنین کارگردان این فیلم بوده و به عنوان بازیگر نقش اول نیز ظاهر شده، در گردونه رقابت های بهترین کارگردان و بهترین بازیگر نقش اول حضور نداشته. در کل تاریخ اسکار تنها سه فیلم بوده که به عنوان بهترین فیلم انتخاب شده اند، ولی کارگردانان آنها در میان نامزدهای اسکار بهترین کارگردان حضور نداشته اند که آخرین آن، فیلم “رانندگی برای خانم دیزی” [۱۹۸۹] به کارگردانی “بروس برزفورد” بود.

این اولین بار نیست که کاخ سفید نام برنده را اعلام می کند. قبلاً فرانکلین روزولت، ریگان، و لورا بوش نیز پاکت معروف اسکار را در دست گرفته اند. روزولت به عنوان نفر اول در این لیست در سال ۱۹۴۱ ازطریق رادیو با مردم صحبت کرد. چهل سال بعد در سال ۱۹۸۱ رونالد ریگان، بازیگر سابق سینما که در طول عمر بازیگری اش هیچ گاه نامزد دریافت اسکار نشده بود، در پیام کوتاهی که طی مراسم پخش شد با اهالی سینما خوش و بش کرد. در سال ۲۰۰۲ نیز لورا بوش، همسر جرج بوش نیز در ویدیویی ظاهر شد.

بن افلک که طی مراسم بسیار احساساتی شده بود گفت: “چند سال پیش هم اینجا بودم، ولی هیچ ایده ای نداشتم. کوچک تر بودم. اصلاً فکر نمی کردم روزی به اینجا بازگردم.” اشاره او به مراسم اسکار سال ۱۹۹۸ است که به همراه “مت دیمون” جایزه بهترین سناریو را برای فیلم “ویل هانتینگ خوب” دریافت کردند.

افلک در صفحات مجلاتی که به زندگی شخصی بازیگران می پردازند نیز بارها ظاهر شده. رابطه او با “گوینیت گالترو” مدتی نقل محفل این مجلات شده بود. او سپس با “جنیفر لوپز” آشنا شد و با او در فیلم “جیلی” [۲۰۰۳] نیز بازی کرد. این زوج قبل از اینکه رابطه شان در سال ۲۰۰۴ قطع شود، در رسانه ها و مطبوعات به نام “بنیفر” [Bennifer] شناخته می شدند. او درحال حاضر با “جنیفر گارنر” ازدواج کرده و از او سه فرزند دارد.

 

 

او که در این فیلم در نقش “تونی مندس“، مأمور سازمان سیا، ایفای نقش کرده، قبلاً نیز در فیلم هایی مانند “آرماگدون” [۱۹۹۸]، “پرل هاربر” [۲۰۰۱]، و “بی باک” [۲۰۰۳] خوش درخشیده است. روند سینمایی رو به رشد بن افلک تا حدودی پیشینه سینمایی کلینت ایستوود را در ذهن ناظران تداعی می کند. افلک قبلاً دو فیلم دیگر نیز کارگردانی کرده: فیلم های “بچه رفته” [۲۰۰۷] و “شهر” [۲۰۱۰]. آرگو سومین فیلم اوست و در مقایسه با دو فیلم اول، به لحاظ کیفیت ساخت با اختلاف زیادی در مقام اول می ایستد.

بن افلک در آخرین فیلم “ترنس مالیک” تحت عنوان “در کمال شگفتی” ایفای نقش کرده است.

 

بهترین فیلم خارجی امسال

فیلم درام “عشق” ساخته میشائیل هانکه، کارگردان اتریشی، که نخل طلایی جشنواره کن و همچنین چندین جایزه سزار را در سینمای فرانسه به دست آورده بود، با دریافت اسکار بهترین فیلم خارجی کلکسیون جوایز خود را تکمیل کرد. هانکه به زبان انگلیسی گفت: “از اینکه این افتخار را به من دادید ممنونم. از دو بازیگر این فیلم نیز تشکر می کنم، زیرا بدون آنها نمی توانستم در اینجا حضور داشته باشم.”

 

در این فیلم فرانسوی زبان که داستان پیری و مرگ را به تصویر می کشد، “ژان لویی ترنتینیان” و “امانوئل ریوا“، که نامزد دریافت اسکار بهترین بازیگر زن بود، به ایفای نقش پرداخته اند. فیلم “عشق” در مجموع در ۵ بخش نامزد دریافت جایزه اسکار بود که درنهایت اسکار بهترین فیلم خارجی را دریافت کرد.

اولین فیلم سینمایی میشائیل هانکه به نام “هفتمین قاره” در سال ۱۹۸۹ ساخته شد. سه سال پس از آن، آوازه اش با فیلم “ویدئوی بنی” [سال ۱۹۹۲] به خارج از مرزهای آلمان و اتریش رسید و با فیلم “بازی های مضحک” [سال ۱۹۹۷] به شهرت دست یافت.

بزرگ ترین موفقیت او در سال ۲۰۰۱ با ساخت فیلم “معلم پیانو” حاصل شد که بخاطر آن جایزه “گراند پری” جشنواره کن را از آن خود کرد. او سپس در سال ۲۰۰۵ بخاطر فیلم “پنهان” برنده جایزه بهترین کارگردان جشنواره کن شد.

هانکه در سال ۲۰۰۸ فیلم “بازی های مضحک” را مجدداً با بازیگران آمریکایی “تیم راث” و “نائومی واتس” بازسازی کرد، به طوری که هر پلان را عیناً به مانند فیلم قبلی تکرار نمود.

او در سال ۲۰۰۹ بخاطر فیلم سیاه و سفید “روبان سفید” اولین جایزه نخل طلایی خود را به دست آورد. ریاست هیأت داوران جشنواره کن در آن سال برعهده ایزابل اوپر، بازیگر فرانسوی بود.

ایزابل اوپر تاکنون سه بار با میشائیل هانکه همکاری کرده است: فیلم های “معلم پیانو” که بخاطر بازی در آن جایزه بهترین بازیگر زن را در جشواره کن ۲۰۰۱ به دست آورد، فیلم “زمانه گرگ” و فیلم “عشق” که در جشنواره امسال به نخل طلایی دست یافت. امسال ریاست هیأت داوران جشنواره کن برعهده “نانی مورتی“، کارگردان و فیلمنامه نویس ایتالیایی بود.

منبع: فیگارو