مایل هستم (سخنرانی ام) را با تشکر از دولت روسیه برای میزبانی مذاکرات، به ویژه وزیر خارجه سرگئی لاوروف به خاطر مشارکت شخصی اش در این فرآیند آغاز کنم.
همانند استانبول و بغداد گروه “E3+3” ( سه کشور اروپایی + ایالات متحده، روسیه و چین) در جستجوی یک راه حل سریع و دیپلماتیک در خصوص نگرانی های بین المللی در مورد برنامه اتمی ایران، بر اساس NPT ( معاهده منع گسترش هسته ای ) و اجرای کامل قطعنامه های UNSC ( شورای امنیت سازمان ملل) و شورای حکام IAEA ( آژانس بین المللی انرژی اتمی) توسط ایران، کاملا متحد مانده است.
گروه 3+ 3 پیشنهاد متوازنی که در بغداد تنظیم شد را تکرار کردیم، توقف فعالیت های غنی سازی بیست درصدی اورانیوم، تعطیلی تاسیسات هسته ای فردو و ارسال مواد غنی سازی 20 ذخیره شده به خارج از ایران، در مقابل گام های متقابل که قرار است ما به عنوان نخستین اقدام اعتماد سازی برداریم. ما برای پیشرفت و پاسخ دادن به اقدام مشخص ایران آماده شده بودیم.
ایران به عناصر پیشنهاد گروه 3+ 3 که در بغداد روی میز گذاشته شد پاسخ داد؛ به نوبه خود، 3+3 هم پاسخی کامل و جامع به مسائل مطرح شده از سوی ایران ارائه کرد.
ما مواضع خود را مفصل و صریح مطرح کردیم. پس از پنج جلسه جامع و چندین ملاقات دو طرف، حل و فصل مسائل حیاتی را آغاز کرده ایم. گرچه واضح است که شکاف های ژرفی میان جوهره مواضع دو طرف وجود دارد.
از این رو ما به این ترتیب توافق کرده ایم:
به زودی ملاقاتی در سطح فنی برای ارائه شفافیت بیشتر در خصوص پیشنهاد 3+ 3، افزایش درک 3+3 از پاسخ ایران و بررسی مسائل مطرح شده از سوی ایران در جریان جلسات، سوم ژوئیه در استانبول برگزار می شود.
این ملاقات با تماس در سطح معاونین میان خانم اشمید و دکتر باقری ادامه خواهد یافت.
پس از آن من مستقیما با دکتر جلیلی پیرامون چشم انداز ملاقات آتی در سطح سیاسی در تماس خواهم بود.
انتخاب با ایران است. ما انتظار داریم ایران تصمیم بگیرد آیا به کار دیپلماتیک علاقه دارد، تا به رسیدن به توافقی بر اساس گام های واقعی اعتماد سازی، و پاسخ دادن به نگرانی های جامعه بین المللی تمرکز کند.
