شب‌زنده‌داری ایرانی‌ها برای اطلاع از نتیجه جلسه کنفدراسیون فوتبال آسیا بدون نتیجه بود اما امیدها هنوز باقی بود چون جلسه دومی هم در راه بود اما صبح روز یکشنبه، با اعلام رد تقاضای ایران، چشم‌های پف کرده و خواب ندیده دانستند که هیچ راهی برای بازگشت به جام ملت‌های آسیا وجود ندارد و این عراق است که باید به مصاف چشم‌بادامی‌های کره جنوبی برود. حالا بعد از این خشم و امید و حسرت ۴۸ ساعته، یک سوال از همه مهم‌تر به نظر می‌رسد: آیا اساسا اعتراض ایران مبنایی داشت و می‌توانست به تغییر نتیجه بازی منجر شود و یا اینکه صرفا ابزاری بود تا مقامات فدراسیون فوتبال، خود را از زیر ضرب انتقادات و فشارها رها کنند؟
فدراسیون فوتبال ایران و سئوالات بی‌جواب
اولین جمعه بهمن ماه برای میلیون‌ها ایرانی طعم تلخ شکست داشت، آن هم وقتی که باور داشتند در مسابقه با عراق، شایسته شکست نبودند و داور مسابقه به کمک حریف آمده تا بتواند ایران را از جام ملت‌های آسیا حذف کند. اما روز شنبه، یک کورسوی امید، خیلی سریع تبدیل به شعله‌ای درخشان شد و کاربران ایرانی، چشم انتظار اخبار ورزشی رسانه‌های آنلاین ماندند تا از بازگشت تیم ملی کشورشان به مسابقات خبر بدهد. فدراسیون فوتبال ایران مدعی شده بود مدارکی در دست دارد که نشان می‌دهد، علا عبدالزهرا، بازیکن تیم ملی عراق دوپینگی است و اگر این ادعا مورد تایید قرار می‌گرفت، طبق قوانین فیفا، نتیجه مسابقه ایران و عراق سه بر صفر به سود ایران اعلام می‌شد و ایران به مرحله بعدی جام ملت‌های آسیا صعود می‌کرد. اما ۴ عضو کمیته حقوقی AFC پس از چند ساعت بررسی و فراخواندن نمایندگان دو کشور، اعلام کردند که اعتراض ایران را وارد نمی‌دانند.
در تمام ساعات پیش از اعلام نتیجه نهایی، مقامات جمهوری اسلامی از پر بودن دست خود و در اختیار داشتن تاییدیه فیفا مبنی بر دوپینگ بازیکن عراقی خبر می‌دادند. اما کنفدراسیون فوتبال آسیا نه تنها درخواست ایران برای تغییر نتیجه بازی را رد کرد، بلکه حتی مدارک دوپینگ را هم کافی ندانست و هیچ حکمی مبنی بر محرومیت بازیکن عراقی از ادامه مسابقات صادر نکرد.
علی کفاشیان ساعتی پیش از اعلام نتیجه نهایی گفته بود: “فدراسیون فوتبال ایران تمام مدارک لازم برای اثبات حرفش را ارائه داده و رای باید به سود ما صادر شود اما از یک طرف هم برای اولین بار در تورنمنتی رسمی از این دست باید به دلیل یک تخلف، نتیجه مسابقه بیرون از زمین و بعد از پایان بازی مشخص شود و همین کار را برای ای‌اف‌سی سخت کرده است. با این وجود آنها خواستند تا مسئولان دو تیم هم در جلسه حاضر باشند و دفاعیات نهایی شان را انجام بدهند. ما به نتیجه امیدواریم و ایمان داریم که اسناد مشخصی برای اثبات تخلف بازیکن عراقی ارائه کرده‌ایم.”
بسیاری از کارشناسان این تصمیم را یکی از سخت‌ترین و مهم‌ترین کارشناسی‌های تاریخ جام ملت‌های آسیا می‌دانستند. اهالی فوتبال در ایران هم از همان ساعات نخست، در قبال این موضوع دو دسته بودند؛ دسته‌ای باور نداشتند که در چنین تورنمنت فشرده‌ای رایی با این اهمیت صادر بشود و با تغییر نتیجه بازی، سرنوشت حاضران در نیمه نهایی این مسابقات را عوض کند. دسته دوم اما مدارک موجود را آن قدر مهم و قابل اعتنا می‌دانستند که معتقد بودند چاره‌ای جز تایید تخلف عراقی‌ها وجود ندارد. اما چرا این امیدواری‌ها به نتیجه نرسید و کاروان تیم ملی که بازگشت خود را به تاخیر انداخته بود، حالا چاره‌ای جز بازگشت به تهران ندارد؟
یکی از فرضیه‌های پرطرفدار موجود، لابی عرب‌ها علیه فوتبال ایران است. اگرچه از قدرت چانه‌زنی و مانور عرب‌ها در فوتبال آسیا و حتی دنیا نمی‌توان غافل شد اما باور این مساله که صعود ایران و حذف عراق، ضرر مستقیمی برای کشورهای عرب عضو کنفدراسیون فوتبال آسیا داشته باشد، کمی سخت و دور از ذهن است. از چهار قاضی کمیته حقوقی ای‌اف‌سی هم تنها یکی یمنی بود و رییس سنگاپوری و دو عضو دیگر پاکستانی و نپالی بودند. پس لااقل در ظاهر این مساله را نمی‌توان به لابی و یا فشار اعراب منتسب دانست.
اما برخی‌ها از جمله هوشنگ نصیرزاده، کارشناس مسائل حقوقی فوتبال معتقدند که کنفدراسیون فوتبال آسیا برای حفظ شان و اعتبار خود، از چنین خطای بزرگی چشم‌پوشی کرد و ترجیح داد نتیجه به دست آمده در جریان مسابقات را تغییر ندهد.
ناباوران به بی‌ثمر بودن اعتراض ایران هم کم تعداد نیستند. از جمله روزنامه ابرار ورزشی که صبح یکشنبه با تیتر “فریب افکار عمومی تا کی؟!” روی دکه آمد یا خبرگزاری ایلنا که نوشت: “فدراسیون‌فوتبال هم امید چندانی به عوض‌شدن نتیجه بازی ایران و عراق نداشت، اما شاید از این حربه استفاده کرد تا افکار عمومی را به سمتی که دوست دارند منحرف کنند تا شکست ایران و کی‌روش را در این جام کمرنگ‌تر کنند.”
هرچه که بود، ساعت‌ها کش و قوس در نهایت راه به جایی نبرد و کنفدراسیون فوتبال آسیا شکایت ایران را نپذیرفت. هرچند اعلام کرد ایران باز هم می‌تواند به این تصمیم اعتراض کند؛ اعتراضی که بررسی‌اش به بعد مسابقات موکول می‌شود و عملا هیچ سودی ندارد.
البته حالا هم انتقادات از رییس فدراسیون فوتبال کم نیست. خبرآنلاین از استرالیا گزارش داده که اعضای تیم ملی فوتبال از علی کفاشیان دلخورند چرا که انتظار داشتند او شخصا با حضور در استرالیا از تیم ملی دفاع کند اما ترجیح داد در تهران بماند.
حالا او و مسوولان فدراسیون فوتبال باید توضیح بدهند که چرا دوپینگ بازیکن عراقی شاغل در لیگ ایران و تیم تراکتورسازی رسانه‌ای نشده بود؟ چرا به همین راحتی به باشگاه تراکتورسازی اجازه دادند با بازیکن دوپینگی خود فسخ قرارداد کند و بعد در جام ملت‌های آسیا به یاد دوپینگ او افتادند؟ آیا در این فاصله زمانی، نامه‌نگاری‌ها مطابق قوانین داخلی و بین‌المللی صورت گرفته بود؟ چگونه ای‌اف‌سی مدارک مستند دوپینگ بازیکن عراقی را که از سوی فیفا هم تایید شده بود، رد کرد؟ همه اینها در کنار آماده‌سازی بسیار ضعیف تیم ملی در راه مسابقات جام ملت‌های آسیا، می‌تواند کارنامه‌ای بسیار ضعیف از رییس فدراسیون ترسیم کند؛ رییسی که بارها احتمال استعفای خود را رد کرده و با خونسردی همیشگی خود به حضور در این منصب ادامه می‌دهد.
