شمارش آن از دستم خارج شده، ولی هر بار که با بهمن قبادی صحبت می کنم، از شرایط “تلخ” و “افسرده”ی که در داخل کشورش متحمل و موجب کوچ اجباری او شده سخن می گوید. آخرین فیلم او “کسی از گربه های ایرانی خبر نداره” روز ۱۶ آوریل در اسپانیا به روی اکران خواهد آمد. این فیلم قبلاً در جشنواره های مختلف، ازجمله کن و سن سباستین، به نمایش درآمده.
قبادی می گوید: “سینما در ایران مرده است. شب و روز به خانه مردم می ریزند و آنها را دستگیر می کنند. هر کسی که در تظاهرات شرکت داشته و چهره او شناسایی شده، دستگیر می شود تا درس عبرتی برای دیگران باشد. جعفر پناهی را دستگیر کردند تا به بقیه بفهمانند که امکان سخن گفتن ندارید.”
احساس ضرورت برای گریختن از دست حکومت در آخرین فیلم قبادی کاملاً مشهود است. کارگردان “لاک پشت ها هم پرواز می کنند”، ژانر خود را در آخرین فیلم عوض کرده و دوربین خود را به سمت موسیقی مخفی و زیرزمینی در تهران برده است.
قبادی در این خصوص می گوید: “من می خواستم فیلمی در مورد دو همجنس باز ایرانی بسازم که بیش از ۲۰۰ آهنگ ساخته اند. ولی با یک زوج آشنا شدم [یک نوازنده و یک خواننده که تازه از زندان آزاد شده بودند] که به من گفتند تا ۲۰ روز دیگر از کشور خواهند رفت. من از آنها خواستم ۴۸ ساعت به من فرصت دهند تا سناریو را بنویسم و باقی روزها را به فیلمبرداری اختصاص دهیم.”
و البته همه چیز در خفا انجام شده، زیرا جمهوری اسلامی موسیقی را ساخته دست شیطان می داند. قبادی در ادامه می افزاید: “برای برداشت سکانس های خارجی نیاز به مجوز است و من می بایست ۵۰ صفحه از سناریو را در مورد مواد مخدر آماده می کردم تا مسؤولان ببینند.”
او طی ۱۸ روز فیلمبرداری جسته گریخته، نسخه هایی از فیلم آماده کرد و به دوستانش داد تا در صورت دستگیری او، فیلم از بین نرود.
سنی و کرد بودن برای حکومت جمهوری اسلامی مشکل محسوب می شود و او که از سنی و کرد بودن خود احساس غرور می کند می گوید: “من به عنوان فیلمساز هرگز از کارم لذت نبرده ام. ۹۰ درصد از انرژی ات را باید برای کسب مجوز بگذاری، زیرا باید مدام دولا راست شوی و دروغ بگویی.”
او در ادامه می گوید: “اگر پایان خوش در فیلم ات بگذاری، دروغ گفته ای، چون حقیقت تلخ است. ولی با این حال، من صحنه های شادی آوری نیز در فیلم هایم می گذارم تا فیلم را برای بیننده قدری سبک کنم.”
او اکنون بین نیویورک، جایی که نامزدش رکسانا صابری زندگی می کند، و کردستان عراق که در آن یک جشنواره فیلم را تدارک می بیند، زندگی می کند. او معتقد است که آزادی می تواند خلاقیت به وجود آورد و رضایت بیشتری را برای او از فیلم هایی که می سازد به همراه داشته باشد. تنها موضوع ناراحت کننده برای او این است که در خارج از کشورش تنها صحبت از بمب اتمی است که احتمالاً دولتمردان کشورش درحال تولید آن هستند. او دراین خصوص می گوید: “سالهاست در رسانه های ارتباط جمعی حرف از تسلیحات هسته ای است تا بدین ترتیب افکار عمومی روی مشکلاتی که مردم ایران شب و روز با آنها دست و پنجه نرم می کنند معطوف نشود.”
بیش از ۳۰۰۰ گروه مخفی
این فیلمساز خوشنام ایرانی همچنین می گوید در حدود ۳۰۰۰ گروه موسیقی در ایران وجود دارد که به شکلی مخفیانه آهنگسازی می کنند. او می افزاید: “۹۰ درصد آثار هنری در کشور من به صورت مخفی تولید می شوند.”
منبع: لا راسون، ۶ آوریل
