پاریس، نیویورک- فدراسیون بین المللی جامعه های حقوق بشر و جامعه دفاع از حقوق بشر در ایران [LDDHI] خورسندی کامل خود را نسبت به تصویب قطعنامه مجمع عمومی سازمان ملل در رابطه با نقض گسترده و سیستماتیک حقوق بشر توسط دولتمردان ایرانی اعلام می دارند.
ما در سال های اخیر مشاهده کرده ایم که وضعیت حقوق بشر در ایران به شدت انحطاط یافته است. در میان این تخلفات حقوق بشری می توان به موارد ذیل اشاره کرد: افزایش سرکوب مدافعان حقوق زنان، از جمله گردهمایی هایی که در این زمینه انجام شده؛ افزایش بازداشت های خودسرانه مخالفان؛ نقض شدید و مکرر آزادی بیان. همچنین باید یادآوری کرد که صدور حکم اعدام نیز نگرانی های بسیاری را، به ویژه در زمینه جرم های جنسی و سیاسی، به وجود آورده است و در کمال تأسف باید به صدور حکم اعدام در قبال نوجوانان نیز اشاره نمود. دولتمردان ایرانی همچنین سیاست سرکوب خود را بر جامعه بهایی که همواره قربانی ارعاب و هتک حرمت بوده اند اعمال می کند.
خانم سوهایر بلهاسن، رییس فدراسیون بین المللی جامعه های حقوق بشر، در این خصوص می گوید: “بی شک این نقض حقوق بشر در سکوت باقی نمی ماند و یک اعتراض عمومی از جانب ارگانی قدرتمند مانند مجمع عمومی سازمان ملل در رابطه با این وضعیت نگران کننده قریب الوقوع و لازم به نظر می رسید.“
این قطعنامه که از سوی کانادا تسلیم شده، در تاریخ 20 نوامبر 2007 از سوی کمیته سوم مجمع عمومی سازمان ملل مورد تأیید قرار گرفت. این قطعنامه روز گذشته در حضور کلیه اعضاء، طی نشست این مجمع به تصویب رسید: 73 رأی موافق، 53 رأی مخالف و 55 رأی ممتنع.
کریم لاهیجی، نایب رییس فدراسیون بین المللی جامعه های حقوق بشر و رییس جامعه دفاع از حقوق بشر در ایران، در این رابطه اظهار داشت: “این رأی در شرایط فعلی اهمیت ویژه ای دارد. درحقیقت، ایران طی سال های اخیر هرگونه همکاری با دستگاه های حمایت از حقوق بشر وابسته به سازمان ملل را قطع کرده و نسبت به پیشنهادها و توصیه های ارائه شده از سوی این سازمان ها بی اعتنا بوده است.” او در ادامه می افزاید: “این قطعنامه به خوبی نشان دهنده نگرانی و اهمیت بین المللی به وضعیت شهروندان ایرانی است که از ابتدایی ترین حقوق خود نیز محروم اند. سازمان ملل با توجه به اینکه چاره جویی از نهادهای داخلی به هیچ وجه کارآمد نیست، خود به عنوان نماینده و تنها امید آنها دست به کار شده و این قطعنامه را به تصویب رسانده است. این تنها راهی است که می توان به واسطه آن جنبش مردم ایران را به گوش جهانیان رساند.“
منبع: فدراسیون بین المللی جامعه های حقوق بشر، 19 دسامبر
مترجم: علی جواهری