آرمین عارفی
این نشانه ای از انحطاط دولت عراق است. ده سال پس از حمله آمریکا به عراق، یکی از شهرهای عراق به دست القاعده افتاده، و البته این شهر یکی از بزرگ ترین شهرهای این کشور است: فلوجه واقع در ۶۰ کیلومتری غرب بغداد با جمعیتی بیش از ۳۰۰ هزار نفر. یک تسخیر سمبولیک، چراکه بخشی از این شهر پس از دو محاصره نظامی در آوریل و نوامبر ۲۰۰۴ ازسوی ارتش آمریکا ازبین رفت و غیرنظامیان بسیاری کشته شدند، که ازجمله می توان به قربانیان بمب های اورانیومی ضعیف شده اشاره کرد. میریام بن راد، محقق و تحلیلگر شورای امور خارجه اروپا، دراین خصوص می گوید: “فلوجه درواقع به شهر شهدا در زمان اشغال تبدیل شد.”
فلوجه به عنوان بزرگ ترین شهر استان الانبار به مقر نفوذیان عراقی مخالف با حضور آمریکا در عراق تبدیل شد. کریم پاکزاد، محقق در مؤسسه روابط بین المللی و استراتژیک، می گوید: “ابتدا به مانند یک جنبش مسلحانه ناهمگون بود که اکثر پیکارجویان آن را اعضای سابق حزب بعثی صدام حسین تشکیل می دادند. سپس اسلام گرایان به تدریج در میان شورشیان نفوذ کردند.”
نخست وزیر عراق جدا از شبه نظامیان شیعه، از برخی قبایل سنی نیز استفاده می کند تا اعتراضات را در نطفه خفه کند. سنی ها در برابر سازش ناپذیری حکومت سلاح در دست گرفتند.
خروج نیروهای آمریکایی از خاورمیانه
علاوه بر اینکه آمریکایی ها به نخست وزیر عراق از حمایت سیاسی خود اطمینان داده اند، حمایت های بیشتری نیز در دستور کار خواهد بود. ایالات متحده دو سال پس از خروج آخرین سربازان آمریکایی از عراق، دیگر در نظر ندارد نیرویی را در عراق پیاده کند. کریم پاکزاد می گوید: “ایالات متحده که از این پس در زمینه انرژی مستقل عمل می کند، امیدوار است که هر چه سریعتر از کل خاورمیانه خارج شود و به آسیای جنوب شرقی برود و البته نمی خواهد که این منطقه پس از خروج آمریکا ناامن شود. از این حیث، چشم امید واشنگتن به جانشینان منطقه ای دوخته شده.”
و البته تهدید جهادگرایان در عراق برای یک کشور دیگر نیز مانند کابوس است: ایران، که از سرنگونی صدام حسین و رسیدن شیعیان به قدرت سود برد. آیا اینکه جمهوری اسلامی به عراق پیشنهاد کمک برای مبارزه با القاعده را داده است، یک رویداد تصادفی بوده؟ میریام بن راد می گوید: “ایران در عراق بدون احتساب حمایت های مالی و نظامی، دارای مواضع مذهبی و سیاسی است. بی شک برنده اصلی جنگ عراق، ایران است.”
منبع: لوپوئن، ۱۳ ژانویه
