“معامله‌ای در کار است”. علی مطهری که انتقادش از رهبر معظم رسانه ای شده است، چنین می گوید درهفته اول ماه آخر پائیز. به رای “ نمایندگان محترم مردم” نظر دارد که به “فتنه گر” پنجم بعنوان وزیر علوم رای اعتماد داده اند. تمام هفته زیر سایه سنگین مذاکراتی بسر شده است که رئیس کمیسیون هسته ای مجلس عنوان ترکمنچای هسته ای را برایش مناسب می داند.و هنوز در پایان هفته- کسی از مقامات “نظام مقدس” که ملت ایران را به پرتگاه مساله هسته ای برده ورودر روی جهان قرار داده است، لب از لب نگشوده تا مردم بدانند پشت درهای بسته چه گذشته ودر “معامله” بر سر هستی مردم ایران چه چیزی ردوبدل شده است. جزئیات مذاکرات دراختیار “دشمن” است که در جلسات حضور داشته و ازاخبار پیداست که حتی در دسترس اسرائیل هم قرار گرفته است. تنها ملت ایران است که باید از میان اخبار متنوع و متناقضی که رسانه های جهانی منتشر می کنند، راهی به واقعیت بیابد.
جمع بند خبر ها حاکی است: مذاکرات بی نتیجه ماند، مهلت تمدید شد. توافق اتمی؛ شاید هفت ماه دیگر.بازتاب مذاکرات هسته ای در روزنامه های مجاز ایران از هیچ است تاامید. واکنش سرد خامنه ای؛ رضایت تیم روحانی تنها نظریات موافقان و مخالفان درون “نظام” رابازتاب می دهد.یکی از برادران لاریجانی که قوه قضائیه را تحت فرمان مستقیم “رهبر فرزانه” بطور صددرصد “مستقل” اداره می کند، روی “زیاد خواهی غرب” دست می گذارد.و آیت اله خامنه ای- طبق روال- فریاد دشمن دشمنش بلندمی شود: “دشمن در قضیه هسته‌ای نتوانست جمهوری اسلامی را به زانو درآورد و نخواهد توانست.آمریکاو کشورهای استعمارگر اروپایی دورهم جمع شدند تا جمهوری اسلامی ایران را در قضیه هسته ای به زانو درآورند، اما نتوانستند و در آینده نیز نخواهند توانست”.
ریزش بازارسهام جواب اقتصاد است به نتیجه مذاکرات. شاید گزارش رسانه های جهانی که به منابع خبری”آمریکا وکشورهای استعمارگر اروپایی”دسترسی دارند، و یکیشان این هفته تحت عنوان “در جستجوی علت دست نیافتن به توافق نهایی هسته‌ای” منتشر می شود، نوری به تاریکخانه خبری جمهوری اسلامی بیافکند.
آذرماه شروع شده است. گرد باد اتمی درخلوت وین متوقف مانده و بادهای مسموم همچنان آزادی و حقوق و بشر را آشکارا در تهران و دیگر نقاط ایران بیر حمانه می روبند.
“کانون مدافعان حقوق بشر “در گزارش ماهیانه خود از تمرکز دستگاه‌های امنیتی بر تخریب نهادهای مدنی خبر می دهد. کانون با انتقاد از بازداشت برخی فعالان مدنی در پی تلاش‌های مسالمت آمیزشان برای بهبود شرایط کشور، از جمله مهدیه گلرو و سایر افرادی که در اعتراض به اسیدپاشی‌ها به دختران تجمع کرده بودند، از دولت روحانی می خواهد تا با درک این مسأله که در نبود نهادهای مدنی، خطراتی کشورها را تهدید می‌کند، درصدد تقویت این نهادها برآید.
در روزی که نیروهای بسیج به مراسمی در دانشگاه اصفهان حمله می کنند تا مانع پخش پیام محمدخاتمی شوند، رئیس جمهور اسبق یاد سی در صدی می افتد که در انتخابات شرکت نکردند: “این تفکری که امروز در پاره‌ای از دستگاه‌های کشور وجود دارد، کدام بخش جامعه را نمایندگی می‌کنند؟ آیا رواست که نمایندگان با ۷ تا ۱۰ درصد آراء خواست های خود را به نام مردم بر جامعه و دولت تحمیل کنند و جلوی خواست مردم را که حداقل به صورت ۵۱ درصد تجلی پیدا کرده است بگیرند؟ البته این را هم باید در نظر گرفت که متجاوز از ۳۰ درصد جامعه در انتخابات ریاست جمهوری سال ۹۲ شرکت نکرد که اگر آنها شرکت می‌کردند، یقینا کفه به نفع این ۵۱ درصد بالا می‌آمد. حتی می‌توان گفت که بخش قابل توجهی از جامعه چیزهایی فرا‌تر از آن‌چه آقای روحانی مطرح کرد، می‌خواستند و از این جهت در انتخابات شرکت نکردند”.
آخرین گزارش ها از سرنوشت مبهم یکی دیگر از وعده‌های انتخاباتی روحانی پرده بر می دارد: از منشور حقوق شهروندی خبری نیست. یک فنجان اسپرسو؛ با طعم اضطراب موضوع یک گزارش قرار می گیرد. وروز آخر خبری عجیب می رسد که البته اصلادر جمهوری اسلامی عجیب نیست: تائیدحکم اعدام سهیل عربی بر مبنای صفحات فیسبوکی او.
خانم ها! آقایان!
سالها پیش، در این روزها بابک بیات از میان ما پر کشید. همکار ما محمدحسن مقصودلو در یادنامه اش- هنرروز، چهل کلید، صدا- در باره اش نوشته است:
گل بوییدن ها که قدغن شد، باغ بابک بیات دیوارها را شکست. زیباترین عاشقانه، از سرشاخه های غمزده ی باغ می چکید. سکوت باغ، سرشار از ناگفته ها بود. شاملو خواند و او نواخت. گوش کنید:
