خانواده نازنین خسروانی همچنان در بی خبری مطلق از به وضعیت این روزنامه نگار زندانی به سر می برند و از نسرین ستوده و محمد نوری زاد که اعتصاب غذای خشک کرده اند نیز هیچ خبری در دست نیست.
همزمان جمعی از خانواده های سیاسی با انتشار بیانیه ای اعلام کرده اند که از امروز، 28 آذر اقدام به روزه سیاسی خواهند کرد.
خانواده های زندانیان سیاسی نوشته اند: زندانیان سیاسی درست از فردای کودتای انتخاباتی تا کنون مظلومانه اما با درایت و هوشیاری تمام، کوس رسوایی ستمگران زیاده طلب را به صدا در می آورند. آن ها همه یک رسانه شده اند تا صدای مظلومیتشان را به همگان برسانند و گاه بر اثر فشارهای وارده راه هایی را در پیش گرفته اند که در شرایط عادی منطقی به نظر نمی رسد. اعتصاب غذا یکی از راه های رساندن صدای مظلومیت عزیزان ماست که آن را نمی پسندیم چون موجب رسیدن آسیب به آنان می شود و سلامت تن و روان آنان برای ادامه جنبش سبزمان انکار ناپذیر است.
در این نامه همچنین آمده است: هنوز تعدادی از زندانیان مظلوممان در اعتصاب غذا به سر می برند و ما نمی توانیم نسبت به این امر مانند مسئولان بی تفاوت باشیم. بنابراین ما خانواده های زندانیان سیاسی با اعلام روزه سیاسی در روز یک شنبه ۲۸/۹/۱۳۸۹ به حمایت از اهداف آزادی خواهانه و عدالت طلبانه عزیزانمان، روح خود را صیقل می دهیم و هنگام افطار برای آزادی همه زندانیان سیاسی دسته جمعی دعا می کنیم. هر خانه یک سفره افطار و در کنار هر سفره افطار دعاهای سبزی که توسط دل های شکسته و امیدوار خوانده می شود.
بی خبری مطلق از نازنین خسروانی
نازنین خسروانی، روزنامه نگار، از 46 روز پیش در بند 209 زندان اوین زندانی است. این روزنامه نگار 6 روز از بازداشت در تماسی چند ثانیه ای با خانواده اش خبر داده که در بند 209 و در سلول انفرادی است و بعد از آن هیچ خبری از وضعیت این روزنامه نگار که به گفته خانواده اش مبتلا به بیماری قلبی است در دست نیست.
اعظم افشاریان، مادر نازنین خسروانی که به شدت نگران سلامت فرزندش است به “روز” می گوید: هیچ خبری از نازنین نیست و من واقعا نگران و ناراحت هستم نمیدانم دیگر چه باید بکنم چرا حتی اجازه یک تماس تلفنی هم به او نمی دهند؟ نازنین ناراحتی قلبی دارد و دارو مصرف میکند، چه به سر او آمده که ما را اینطور بی خبر می گذارند؟
خانم افشاریان می افزاید: دیروز باز به دادستانی رفتم تا جوابی بگیرم اما متاسفانه باز هم نه ایشان را دیدم و نه به نامه ام جوابی دادند.این مدت بیش از سی نامه نوشته و خواهش کرده ام بگذارند 5 دقیقه بچه ام را ببینم بدانم که زنده است، سالم است اما هیچ جوابی نداده اند این در حالی هست که طبق قانون خود جمهوری اسلامی زندانی حق تماس تلفنی با خانواده اش را دارد، حق ملاقات دارد اما متاسفانه من را که یک مادر هستم از این حق قانونی محروم میکنند.
مادر نازنین خسروانی با اشاره به تنها تماس تلفنی دخترش می گوید: 6 روز بعد از بازداشت زنگ زد و تنها گفت که در انفرادی و در 209 است دیگر نه صدای او را شنیده ام و نه خبری از او به من داده اند 40 روز تمام است در بی خبری مطلق هستیم. دیروز به معاون دادستان گفتم اگر یکی از نزدیکانت را ببرند چه می کنی؟ به این در و آن در نمی زنی خبری بگیری؟ چرا می گویید من مصاحبه نکنم مصاحبه میکنم که به گوش مسولان برسد. گفت هر چه میخواهی بنویس من به دادستان میدهم. باز هم نوشتم اما اصلا هیچ جوابی نمی دهند.
خانم افشاریان می افزاید: زندان اوین که می رویم می گویند به دادستانی برو، دادستانی هم هیچ جوابی نمیدهند و معاون دادستان هم می گوید هیچ ارتباطی به من ندارد و فقط می توانم به دادستان بگویم و ……
مادر نازنین خسروانی با اشاره به اینکه دخترش داروی قلب مصرف میکرده می گوید: من 40 روز است بی خبرم و نمیدانم آیا داروهایش را مصرف میکند یا نه؟ حداقل یک ملاقات بدهند بعد روال قانونی شان را طی کنند. حتی نمی گویند جرم و اتهام بچه من چیست؛ می گویند تو برو ما خودمان خبری شد تماس می گیریم. گفتم من تلفن شما را نمیخواهم صدای بچه ام را میخواهم بشنوم بچه ام را میخواهم ببینم. به خدا تحمل میکنم اگر بدانم که بچه ام سالم است فقط بگذارند او را چند دقیقه ببینم و بدانم که سالم است.
نازنین خسروانی ،به گفته خانواده اش بیش از یک سال و نیم بود که با هیچ روزنامه ای همکاری نداشت.
بی خبری و نگرانی نسبت به وضعیت نسرین ستوده
رضا خندان، همسر نسرین ستوده هم در مصاحبه با “روز” اعلام کرد از وضعیت همسرش بی خبر است.
نسرین ستوده ، حدود دو هفته است که در اعتصاب غذای خشک به سر می برد. او اعلام کرده در اعتراض به احکام ناعادلانه ای که بعد از انتخابات صادر شده دست به اعتصاب زده است.
همسر خانم ستوده به “روز” می گوید: از روز دوشنبه هفته گذشته تاکنون هیچ خبری از نسرین نداریم و واقعا نمیدانیم چه باید بکنیم چشم دوخته ایم به روز دوشنبه که ببینیم آیا اجازه میدهند طبق روال سابق که دوشنبه ها تماس می گرفت تماس بگیرد یا نه.
آقای خندان می افزاید: با توجه به وضعیتی که دوشنبه هفته قبل داشت و حتی قدرت صحبت کردن هم نداشت به نظرم رسید که بیش از این نمی تواند ادامه دهد و قطعا کارش به بیمارستان خواهد کشید و باید سرم درمانی … شود اما متاسفانه هیچ جوابی به ما نمی دهند و نمیدانیم خانم ستوده در چه وضعیتی است.
همسر نسرین ستوده سپس با اشاره به اعلام تحصن 7 تن از فعالان جنبش زنان در مقابل مقر سازمان ملل در ژنو در اعتراض به وضعیت خانم ستوده می گوید: این کار ارزنده ای است و مطمئن ام اگر نسرین هم بشنود خوشحال خواهد شد و امیدوارم به نوعی روی پرونده نسرین تاثیر بگذارد هرچند نمیدانم چقدر در کوتاه مدت می تواند تاثیر گذار باشد.
وی می افزاید: این حرکت نشاندهنده نوعی همبستگی بین موکلین خانم ستوده است چون اکثر این 7 نفر موکلین نسرین بوده اند. این پی گیری و همبستگی خیلی ارزنده است و امیدوارم این تلاش ها منجر به آزادی نسرین شود.
شیرین عبادی، منصوره شجاعی، خدیجه مقدم، شادی صدر، آسیه امینی، پروین اردلان و محبوبه عباسقلی زاده اعلام کرده اند که از روز دوشنبه در اعتراض به وضعیت نسرین ستوده در مقابل مقر سازمان ملل در ژنو تحصن خواهند کرد.
آقای خندان، همسر خانم ستوده می گوید: نسرین وکیلی است که جز دفاع از موکلانش کار دیگری نمی کرد و ادبیات و گفتار او هم نجیبانه بود و هیچ وقت در ادبیاتش از مفاهیم توهین آمیز و خشونت آمیز استفاده نمی کرد؛رفتاری که با او می شود واقعا شایسته او نیست و هیچ گونه توجیهی ندارد و من امیدوارم مسئولین قوه قضائیه دست از لجاجت بردارند. واقعا تصور میکنم نوعی لجبازی است وگرنه اگر قرار بود طبق قانون و منطق پیش بروند سه ماه بیشتر نسرین را نگه نمیداشتند و میدانم که در آینده نتیجه این نوع رفتارهایشان را خواهند دید.
محمد نوری زاد در شرایطی اضطراری
محمد نوری زاد بر اساس گزارش ها به بیمارستان منتقل شده و اعضای خانواده او که روز پنج شنبه برای گرفتن خبری از وضعیت این روزنامه نگار دربند در مقابل زندان اوین تحصن کرده بودند برای ساعاتی بازداشت شدند.
همسر، فرزندان، پدر، مادر و برادران آقای نوری زادکه به اتفاق فخرالسادات محتشمی پور، همسر مصطفی تاج زاده بازداشت شده بودند، پس از ساعاتی آزاد شدند. اما فاطمه ملکی، همسر آقای نوری زاد به دلیل وخامت اوضاع جسمی اش به بیمارستان منتقل شده است.
براساس گزارش وب سایت کلمه ماموران زندان اوین، محمد نوری زاد را که پس از چند روز اعتصاب غذا دچار خونریزی معده شده به بیمارستان منتقل کرده اند.
این آخرین خبری است که تاکنون درباره محمد نوری زاد منتشر شده و خانواده های زندانیان سیاسی و افکار عمومی به شدت نگران وضعیت این نویسنده و فیلمساز هستند.
محمد نوری زاد به اتهام توهین به مسئولان و فعالیت تبلیغی علیه نظام به سه سال و نیم حبس تعزیری و 50 ضربه شلاق محکوم شده است.
این روزنامه نگار در اعتراض به فشارهای وارد شده بر او در زندان و همچنین برگزاری یک “دادگاه چهار دقیقه‌ای و صدور حکم بدون حضور وکیل”، از روز 20 آذر ماه دست به اعتصاب غذای خشک زده است.
وب سایت رسمی محمد نوری زاد روز گذشته خبر داده که خانواده محمد نوری زاد باتوجه به نامساعد بودن حال مادرشان خواستار ملاقات هرچه سریعتر محمد نوری زاد با همسرش شده اند.
براساس این گزارش “ فاطمه ملکی، همسر محمد نوری زاد از روز عاشورا و پس از حمله وحشیانه مامورین امنیتی در بخش مراقبتهای ویژه(سی سی یو) بستری است ، خانواده محمد نوری زاد باتوجه به نامساعد بودن حال مادرشان خواستار ملاقات هر چه سریع تر خانم ملکی با آقای نوری زاد شده اند.
خانواده آقای نوری زاد همچنین در نامه ای سرگشاده خطاب به آیت الله خامنه ای نوشته اند:: مادر ما بر اثر برخورد شنیع و ناجوانمردانه‌ی عزیزان، بلافاصله در بخش مراقبتهای ویژه بستری شد. و ما، خانواده‌ای که حالا نه مادر داشت و نه پدر، شام غریبان را اشک ریختیم و زخم یک‌دیگر را مرهم کردیم. کاش زمانی‌که همسر و فرزندان و خواهران محمد نوری‌زاد را می‌زدند و می‌بردند، یا وقتی از آنها بازجویی می‌کردند، و یا حتی زمانی‌که شبانه رهایشان کردند، دست‌کم خبری از حال و روز وی به خانواده‌اش می‌دادند یا نهاد و مرجع پاسخ‌گویی را معرفی می‌کردند.
نامه ژیلا بنی یعقوب
ژیلا بنی یعقوب، روزنامه نگاری که به یک سال حبس تعزیری و 30 سال محرومیت از فعالیت رسانه ای محکوم شده در نامه ای خطاب به همسر روزنامه نگارش ، در سالگرد ازدواج خود نوشته است: تو با لبخندت آنها را شکست خواهی داد، با لبخند و صبوری و استقامت است.
بهمن احمدی امویی، همسر ژیلا بنی یعقوب از روزنامه نگاران منتقد دولت احمدی نژاد است. او تحلیل گر اقتصادی است و اکنون در حالی در بند 350 زندان اوین به سر می برد که به 5 سال حبس تعزیری محکوم شده است.
نامه ژیلا بنی یعقوب خطاب به همسر روزنامه نگارش که در وب لاگ شخصی خانم بنی یعقوب منتشر شده بدین شرح است:
سال پیش در چنین روزی برایت نوشتم امروز سالروز ازدواج مان است و تو در گوشه سلول انفرادی هستی و لابد امسال باید خوشحال باشم که می نویسم امروز در سالروز ازدواج مان تو در سلول انفرادی نیستی و در یکی از سلول های عمومی بند ۳۵۰ هستی.اما همچنان از هرگونه تماس تلفنی محروم هستی و حتی نمی توانیم در چنین روزی با هم صحبت کنیم،
