علی آبادی و سعید لو؛ کارنامه ای سیاه

فریدون شیبانی
فریدون شیبانی

» آخرین رییسان ورزش در دوران احمدی نژاد

در دوران هشت ساله محمود احمدی نژاد، ورزش ایران هم متحمل ضربه های سنگینی از شکستها، محرومیتها و نمایشهای پرخرج  شد؛ ماجراهایی که این بار یک رسانه داخلی گزارشی ازآن منتشر کرده است.

روز کشنبه) خبرگزاری کار ایران (ایلنا) با برداشتی از سخنرانی محمود گودرزی، وزیر ورزش و جوانان در نشستی با سردبیران و مسوولان رسانه های ورزشی نوشت: “رسانه‌ها باید برای حذف نگاه سکه‌ای در ورزش تلاش کنند و اهالی قلم باید تلاش کنند تا اتفاق ‌تلخ در ورزش دولت گذشته شخم زده شود”.

ایلنا یاد آور شده است که ورزش در دولت احمدی‌ نژاد سیاسی‌تر از هر زمان دیگری بوده و مسئولانی غیر ورزشی و از روی ناچاری در این بخش بکار گرفته شده اند.

در این گزارش نام محمد علی آبادی و علی سعیدلو به عنوان آخرین رییسان سازمان ورزش آمده است که به همراه نخستین وزیر ورزش، به مدت هشت سال ورزش را به آشفتگی و فساد کشاندند.

 

محرومیت جهانی فوتبال ایران

در این گزارش از محرومیت فوتبال ایران پس از جام جهانی ۲۰۰۶ آلمان، که با تلاش یاران محسن صفایی فراهانی سرانجام لغو شد، به عنوان سیاهترین دوران ورزش در دوران ریاست محمد علی آبادی یاد شده است؛اتفاقی که مسبب آن هم خود رییس بود. پس از ناکامی در جام جهانی ۲۰۰۶، علی آبادی ناآگاه از شرایط و مقررات حاکم بر فوتبال جهان بهترین فرصت را برای تسویه حساب با محمد دادکان، رییس فدراسیون وقت فوتبال دید و او را برکنار کرد تا کیومرث هاشمی را جایگزین او کند. هشدار فیفا و رسانه های داخلی هم درباره خطر محرومیت جهانی فوتبال ایران تاثیری بر علی آبادی نداشت.

علی آبادی در پاسخ به هشدارها اعلام کرد که اگر محرومیتی رخ دهد از فیفا شکایت خواهد کرد! او هرگز نگفت که این شکایت به کدام مرجع خواهد بود. پس از آن رییس و دبیر انتصابی او (داریوش مصطفوی) گفته های علی آبادی را تایید کردند و مصطفوی ادعا کرد  سران فیفا از دوستان او هستند و هرگز ایران محروم نمی شود.

اما در آستانه  بازیهای آسیایی ۲۰۰۷ دوحه، سرانجام فیفا پس از چند ماه هشدار بی نتیجه فوتبال ایران را محروم اعلام کرد. تلاش اهالی ورزش و موافقت فیفا به تشکیل کمیته موقتی به ریاست محسن صفایی فراهانی (رییس فدراسیون ایران در دوران حضور تیم ملی در جام جهانی) سرانجام ایران را از خطر اعمال محرومیت خارج ساخت.

در این گزارش به این هم اشاره شده است که علی آبادی پس از مجبور به پذیرش قانون انتخابی بودن رییس فدراسیون، بی درنگ اعلام کرد که با حفظ سمت ریاست تربیت بدنی، نامزد ریاست بر فدراسیون فوتبال است. اما این بار هم با مخالفت فیفا و همسو نبودن آن با مقررات رو به رو شد. 

پس از آن جام جهانی ۲۰۱۰ فرا رسید که علی آبادی با ناکامی ایران پس از شکست از عربستان سعودی در تهران دستور به برکناری علی دایی (سرمربی وقت تیم ملی) داد. این از جمله “اتفاقات تلخی” بود که “دخالت مستقیم در کار فدراسیون‌ها و برخی عزل و نصب‌ها به شدت ورزش را در این دوره تحت تاثیر مسائل خارج از حیطه ورزش، سیاسی کرد.”

 

پدیده ای به نام علی آبادی!

 این عنوانی است که ایلنا در پی آن نوشته است: “پس از روی کار آمدن محمود احمدی نژاد در خرداد سال 84 او تیم خود را از شهرداری تهران به دولت برد و سازمان‌تربیت بدنی را هم به محمد علی‌آبادی سپرد که در رقابت با محمد باقر قالیباف برای تصدی شهرداری تهران ناکام مانده بود.علی آبادی علاقه‌ای به ورزش نداشت و  زمانی که نتوانست جایی در بین وزرای کابینه احمدی نژاد پیدا کند از روی اجبار سازمان تربیت بدنی را به او دادند، تنها به این خاطر که رئیس جمهور می‌خواست “یارغار” و همرزم سابق او در دولت باشد. غفوری فرد درباره این انتصاب گفته بود: “وقتی برای کسی سمت پیدا نمی کنند او را به مدیریت ورزش می‌فرستند.” با اتفاقاتی که در دوره علی‌آبادی رخ داد برخی منتقدین از دوران ریاست او بر سازمان تربیت بدنی به عنوان یکی از بدترین دوران مدیریت ورزش در ۳۴ سال گذشته یاد می‌کنند”.

ایلنا به این هم اشاره دارد که: “در پی این اتفاقات در اقدامی عجیب و بی نظیر در تاریخ فوتبال ایران ابتدا احمدی‌نژاد خواست تا همزمان ریاست فدراسیون فوتبال را برعهده بگیرد ولی زمانی که دید برای احراز این پست با موانع جدی قانونی روبروست از این کار منصرف شد.پس از این ماجرا بود که علی‌آبادی خود را نامزد ریاست همین فدراسیون کرد و تا فیفا رسما او را منع نکرد کنار نرفت. سرانجام پس از یک سری ماجراها بر سر ریاست فدراسیون فوتبال علی کفاشیان در انتخاباتی تک نفره و بدون رقیب رئیس فدراسیون فوتبال شد. دونده سابق و مدیر خنده روی ورزش ایران بعدها صراحتا اعتراف کرد که هیچ علاقه ای به فوتبال نداشته ولی از او خواسته شد تا این مسئولیت را عهده دار شود.”

علی آبادی در طول دوره چهار ساله در سازمان تربیت بدنی حدود ۲۰ رئیس فدراسیون از جمله محمدرضا طالقانی را که از استخوان خرد کرده های کشتی و ورزش ایران محسوب می شود برکنار کرد.

علی‌آبادی پس از برکناری از ریاست سازمان تربیت بدنی، رییس کمیته ملی المپیک شد که ماجرای فروش دو ساختمان این سازمان در خیابانهای انقلاب و گاندی به رقمی ناچیز از پرونده های جنجالی در قوه قضاییه است  که “لاپوشانی” شد. بخشی از پول فروش این ساختمانها صرف خرید سکه و پاداشهای بی حساب و کتاب شد؛ سکه هایی که امروز وزیر به آن اشاره ای گذرا داشته است.

عنوانهایی که ایلنا از  علی آبادی نقل قول کرده است عبارتند از: