لورا ریم
اتحادیه اروپا با تصویب تحریم های جدید علیه جمهوری اسلامی امیدوار است حکومت تهران را وادار به ترک برنامه هسته ای خود کند. تیری کویل، محقق در مؤسسه روابط بین المللی و استراتژیک، در مصاحبه ای با فیگارو این تدابیر را تنها عاملی جهت تقویت مواضع حکومت جمهوری اسلامی می داند. این مصاحبه را می خوانید.
این تحریم ها چه تأثیری بر اقتصاد ایران خواهد داشت؟
تأثیر آنها کمتر از آن چیزی است که مورد نظر اتحادیه اروپاست. ۲۰ درصد از صادرات نفتی به سوی اروپا از ایران تأمین می شود؛ و اقتصاد ایران که از قبل به دلیل تحریم های مالی آمریکا تضعیف شده، بین ۱۲ تا ۱۴ درصد بیکاری نشان می دهد و نرخ تورم آن ۲۰ درصد است. به علاوه، این کاهش تقاضا باعث خواهد شد تا مشتریانی مانند چین بر قیمت نفت ایران فشار وارد کنند.
ولی اگر قیمت نفت در بازار جهانی افزایش یابد، درنهایت ایران مجازات چندانی توسط این تحریم ها احساس نخواهد کرد. حال آنکه برای بالا رفتن قیمت نفت چند عامل کوچک کافی است، به عنوان مثال تهدید مجدد ایران دایر بر بستن تنگه هرمز. حتی اعلام آمادگی عربستان سعودی برای جبران کمبود نفت عرضه شده باعث خواهد شد تا بازار جهانی متشنج شود و قیمت ها افزایش یابد.
اتحادیه اروپا می خواهد کشورهای بزرگ آسیایی مانند کره جنوبی، چین و هندوستان را متقاعد سازد که از این تحریم پیروی کنند…
آنها هرگز این کار را نخواهند کرد. نیاز آنها به انرژی به حدی است که هیچ گاه از ایران چشم پوشی نخواهند کرد. برعکس از شرایط استفاده می کنند تا قیمت ها را بشکنند. به علاوه، آنها می دانند که این تحریم نمی تواند معضل هسته ای را حل و فصل کند.
پس این تحریم برای مجاب ساختن ایران به تعلیق برنامه هسته ای اش مؤثر نخواهد بود؟
نه تنها مؤثر نخواهد بود، بلکه ممکن است نتیجه عکس هم داشته باشد. ازیک طرف، این تحریم با محدود کردن محافل رسمی به تقویت بازار سیاه منجر خواهد شد؛ بازاری که توسط جناح تندرو حکومت جمهوری اسلامی کنترل می شود. بدین ترتیب جامعه مدنی تضعیف و طبقه مدیران و مسؤولان تقویت خواهد شد. از طرف دیگر، این گونه تدابیر باعث می شود که مردم آن را به صورت دخالت نامشروع بیگانگان در امور داخلی تعبیر کنند و عرق ملی شان تحریک شود. بهترین راه حل این است که جامعه ایران را که جامعه ای تحصیلکرده می باشد، به حال خود رها کنیم تا خود نسبت به آینده شان تصمیم بگیرند. انقلاب ۲۰۰۹ پس از پیروزی متقلبانه محمود احمدی نژاد ثمره یک تحول داخلی بود، نه یک دستور خارجی.
یعنی تحریم هیچ گاه نمی تواند بر شیوه سیاست گذاری یک کشور تأثیر بگذارد؟
به نظر من خیر. اغلب از موفقیتی که در آفریقای جنوبی به دست آمده صحبت می شود. ولی این تحریم ها نبودند که نلسون ماندلا را خلق کرد. در عراق تحریم های آمریکا تنها باعث استحکام بخشیدن به حکومت صدام حسین شد، زیرا او بود که گردش های اقتصادی موازی را کنترل می کرد. واقعاً تأسف بار است که اتحادیه اروپا از تاریخ درس نمی گیرد.
منبع: فیگارو، ۲۴ ژانویه
