پس از کودتای آشکار و عریان در کشور، البته از طریق انتخابات ریاست جمهوری، برای آنکه کسی در برابر شعبان بی مخ های عربده کش، چه در سطح حاکمیت و چه در سطح جامعه ، حتی رو ترش نکند، بسیاری از فعالان سیاسی اصلاح طلب و دوستان ما را دستگیر کرده اند و در جست و جوی خانه به خانه دیگران برآمده اند.
اتهامات البته مطابق سناریوی از پیش نوشته آقایان در رسانه های اقتدارگرا و دروغگوی دولت نهم ردیف شده است؛ آنها می خواهند اعتراضات خودجوش مردم را به این جمع از فعالان سیاسی اصلاح طلب نسبت دهند اما حاکمان از این نکته اساسی غافلند که مردم به یک دلیل ساده، یعنی توهین به شعور و حواس پنجگانه شان در خیابان های تهران اجتماع کرده اند نه به دلیل توطئه یا فریب یک فرد یا یک گروه سیاسی.
مردم به چشم خود دیده اند که دو کاندیدای اصلاح طلب از کاندیدای فرمانروایان کودتای 22 خرداد به مراتب رای بیشتری به دست آورده اند و پیروز انتخابات قطعا یکی از این دو نفر هستند.
حاکمان باید بدانند وقتی میلیونها رای مهدی کروبی به عنوان کاندیدای مورد حمایت اقلیتهای قومی و مذهبی، جنبش دانشجویی، تعداد زیادی از روشنفکران و چهره های سیاسی برجسته اصلاح طلب را در کمال وقاحت کمتر از تعداد ارای باطله اعلام می نمایند، طبعا باید انتظار چنین پاسخی از سوی مردم را داشته باشند.
به گمان صاحب این قلم، این نوع اعلام آرا تنها و تنها نوعی خط و نشان کشیدن و چاقوکشی در عرصه سیاست برای حامیان کروبی و تیم برنامه های وی به منظور جلوگیری از ایجاد یک جریان سیاسی جدید است و در کنار توهین آشکار به شعور میلیونها شهروند رای دهنده به مهندس میرحسین موسوی در سراسر کشور، حرکتی کور و نابخردانه بوده است.
سازندگان اعداد اعلام شده به عنوان نتایج انتخابات از این نکته غافل شده اند که این بار تنها با یک گروه یا جریان مانند دانشجویان، کارگران و زنان مواجه نیستند که با سرکوب آنها چند روزی را با خیال آسوده بگذرانند، بلکه این بار میلیونها شهروند ایرانی در تمام کشور، از شهرهای بزرگ گرفته تا دورافتاده ترین روستاها احساس می کنند باید جلوی این دروغ بزرگ بایستند. حرف این حرکت ملی این است که رای ما و هویت ما باطل شدنی نیست.