نخست وزیر عراق تنها حمایت واشنگتن را ازدست نداده، بلکه تهران نیز از او رویگردان شده. تهران تا چندی پیش بزرگ ترین طرفدار مالکی در منطقه بود.
آنها تاکنون از طرفداران نخست وزیر عراق، نوری المالکی، بودند. علی رغم آنکه او معتقد بود برکناری اش برخلاف مفاد قانون اساسی است، ولی ایالات متحده و عجیب تر از آن، ایران، وی را تنها گذاشتند.
این مسأله برای المالکی، به عنوان یک شخصیت شیعه میانه رو که تا چندی پیش در منطقه از حمایت آیت الله ها در تهران برخوردار بود، ضربه نهایی محسوب می شد. ولی عدم توانایی آقای مالکی در جلوگیری از افزایش نفرت های فرقه های و پیشروی نیروهای دولت اسلامی باعث شد که کاسه صبر روحانی و علی خامنه ای لبریز شود.
دولت اسلامی و پروژه تروریستی خیال انگیزش برای تمامی قدرت های اسلامی، ازجمله ایران، به مثابه یک تهدید به شمار می رود. تهران نه تنها می خواهد که دولت بغداد مشکل تراشی نکند، بلکه مایل است بخشی از راه حل بوسیله عراق انجام شود و این مسأله یکی از منافع مشترک واشنگتن و کشورهای غربی نیز محسوب می شود.
محکوم کردن المالکی به شیوه جدیدی تبدیل شد تا ایالات متحده و ایران پس از توافق هسته ای انجام شده در ماه نوامبر و علی رغم ظن دوجانبه شان، بیش از پیش به یکدیگر نزدیک شوند. نخست وزیر سابق عراق دیگر نمی تواند به جایی دست بیندازد. او ابتدا قربانی ناتوانی خود و سپس چیدمان جدید منافع در منطقه شد.
منبع: آ ب ث، ۱۵ اوت
