فیروزه صابر در مصاحبه با “روز” از مسکوت ماندن پرونده شکایت خانواده هدی صابر در دستگاه قضایی خبر داده و گفته است که به اعتراض خانواده رسیدگی نشد و پرونده را مسکوت گذاشته اند.
خواهر آقای صابر گفت: قبل از آنکه دادگاهی تشکیل شود گفتند کمیته پزشکی نظر داده و هیچ کسی مقصر نیست. خانواده اعتراض کردند و خواهان تشکیل دادگاه شدند اما به این اعتراض هم توجهی نشد.هدی صابر، روزنامه نگار و فعال ملی ـ مذهبی به دلیل شوک قلبی ناشی از اعتصاب غذا در زندان جان باخت. او به اتفاق امیرخسرو دلیرثانی، دیگر فعال ملی ـ مذهبی که در بند ۳۵۰ زندان اوین به سر می‌برد ۱۲ خرداد سال ۹۰ دست به اعتصاب غذا زده بود؛ اعتصابی که خواسته‌ای به همراه نداشت و به گفته خانواده‌های این دو زندانی سیاسی، در اعتراض به کشته شدن هاله سحابی صورت گرفته بود. ۶۴ زندانی سیاسی که در بند ۳۵۰ با آقای صابر هم بند بوده اند در نامه ای حاکمیت را “مسئول مستقیم مرگ شهید هدی صابردانسته” و شهادت داده اند که “هدی صابر در هشتمین روز اعتصاب غذای خود در بهداری از سوی مامورانی که حدس می زنند ماموران امنیتی و اطلاعاتی بوده اند به شدت مورد ضرب و شتم قرار گرفته است”.
خانواده آقای صابر نیز با طرح شکایت در دستگاه قضایی اعلام کردند: “آقایان باید توضیح دهند چطور کسی را که اعتصاب غذا کرده و مریض است به درمانگاه می برند و به جای درمان، مورد ضرب و شتم قرار می دهند؟ این یک فاجعه است و ما از آن نخواهیم گذشت”؛ شکایتی که با گذشت بیش از یکسال و ۹ ماه نتیجه ای نداشته است.
فیروزه صابر به “روز” می گوید: هنوز هم هیچ جوابی نمی دهند. ۲۱ خرداد گفتند خانواده و وکیل بیایند که رفتند. همان زمان مسئولان و پزشکان بیمارستانی که هدی در آن جان باخت را هم خواسته بودند. اما دادگاهی تشکیل نشد و گفتند هیچ کسی مقصر نیست و سکته کرده است. خانواده اعتراض کردند و خواستار تشکیل دادگاه شدند، وکیل هم لایحه اعتراضی نوشت و به دادگاه ارائه داد. اما از همان موقع تا همین الان هیچ رسیدگی نشده و پاسخ دیگری نداده اند. پرونده را کلا مسکوت گذاشته اند.
به گفته خواهر آقای صابر، خانواده او همچنان سئوال دارند و به انحا مختلف سئوالاتشان را طرح خواهند کرد حتی اگر جوابی نگیرند. او می گوید: همچنان برای ما این سئوال باقی است که چرا این اتفاق افتاد؟ چرا شرایط ایجاد شده به مرگ هدی منجر شد؟ علیرغم اینکه همان اوایل خود دادستان کل اعلام کرد که این موضوع بررسی می شود و خودشان هم به نوعی اشتباه شان را عنوان کردند ولی هیچ گونه اقدامی نشد و با همین جمله “کسی مقصر نیست” پرونده را مسکوت گذاشتند.
خانم صابر در عین حال می گوید: البته با رویه ای که دارند انتظاری هم نیست که جوابی بدهند،ولی بالاخره باید یکجایی پاسخ دهند. متاسفانه دستگاه قضایی که خود را خیلی مسئول نمیداند در مقابل چنین مسائلی، بخصوص درباره کسی که در بند آنها بوده مسئولیت قبول نمی کند. اما ما همیشه سئوال خواهیم کردحتی اگر کسی مسئولیت را قبول نکند. ما دستگاه قضایی را مسئول میدانیم و به عنوان یک مطالبه جدی طرح سئوال را ادامه میدهیم.
محمد سیف زاده، حقوقدان و وکیل دادگستری، یکی از زندانیان بند ۳۵۰ زندان اوین بود که شهادت نامه زندانیان سیاسی این بند درباره جان باختن هدی صابر را امضا کرده بود؛ شهادت نامه ای که حاکمیت را مسئول مستقیم مرگ آقای صابر معرفی میکرد. اما همسراو هفته گذشته به “روز” گفت که برای آقای سیف زاده به دلیل امضای این نامه و همچنین چند نامه و بیانیه دیگر پرونده سازی شده و این حقوقدان به ۶ سال حبس تعزیری محکوم شده است.
به خواهر هدی صابر می گویم پرونده شکایت خانواده شما مسکوت مانده کسی پاسخی نمیدهد اما امضای شهادت نامه از سوی هم بندی های آقای صابرهم به اتهامی برای آنها تبدیل شده و حکم زندان را به دنبال داشته است. خانم صابر می گوید: کسانی که همبند هدی بودند همان موقع اعتراض کردند و براساس همان شهادت نامه ای که آنها نوشتند یکسری موضوعات برای ما روشن شد. هرچند که خود آنها در زندان بودند ولی از خود مایه گذاشتند و من واقعا خیلی متاسف ام اگر به خاطر امضای آن شهادت نامه یا نامه ها، اتهامات و حکم های آنها بیشتر شده باشد یا بیشتر شود. درباره پرونده آقای سیف زاده هم از جزئیات خبر ندارم ولی این مسئله واقعا تاسف بار است.
فیروزه صابر پیشتر هم در مصاحبه با “روز” گفته بود: به هیچ یک از سئوالات ما پاسخ ندادند. روی پیشانی هدی زخم بود این زخم چه بود؟ ۶۴ نفر از هم بندی‌های هدی شهادت دادند در نامه اعلام کردند که هدی را به شدت مورد ضرب و شتم قرار داده بودند. بعد هم که وقت طلایی دو ساعته برای نجات فرد سکته‌ای را از دست دادند و با ۶ تا ۷ ساعت تاخیر هدی را به بیمارستان رساندند، در بیمارستان هم اجازه تماس با خانواده را ندادند و… اینها سئوالاتی است که ما داریم و هیچ جوابی هم نمیدهند. با گفتن اینکه هیچ کس مقصر نیست پرونده بسته نمی شود ما روی شکایت خود هستیم و سکوت نمی کنیم.
فریده جمشیدی، همسر هدی صابر هم پس از جان باختن همسرش به “روز” گفته بود: هدی در اعتراض به فاجعه ای که برای هاله سحابی و خانواده سحابی پیش آمد اعتصاب غذا کرده بود. هر چه اصرار کردم اعتصابش را بشکند قبول نکرد و گفت ما در زندان دستمان بسته است، دستمان خالی است و کاری نمی توانیم بکنیم حداقل با اعتصاب همراهی خود را با هاله و عزت سحابی و خانواده های آنها نشان دهیم و اعتراض کنیم به این فاجعه.
هاله سحابی، عضو مادران صلح و فرزند عزت الله سحابی، ۱۱ خردادماه سال گذشته در جریان تشییع پیکر پدرش جان باخت و پیکرش شبانه به خاک سپرده شد.
پیش از این محسنی اژه ای، سخنگوی قوه قضائیه در خرداد ماه و در آستانه اولین سالگرد جان باختن این روزنامه نگار و فعال ملی مذهبی گفته بود که وی به مرگ طبیعی از دنیا رفته و آخرین نظریات پزشکی قانونی هم اعلام شده که طبق آن کسی در این خصوص مقصر نیست.
اظهارات آقای اژه ای در حالی در دوم خرداد ماه بیان شد که از خانواده آقای صابر خواسته شده بو د ۲۱ خرداد ماه در دادگاه حضور یابند. به عبارت دیگر دادگاه رسیدگی به شکایت خانواده آقای صابر قرار بود ۲۱ خرداد برگزار شود؛ دادگاهی که برگزار نشد و تنها پاسخی که به خانواده آقای صابر داده شد این بود که کسی مقصر نیست. اعتراض آنها هم تاکنون به جایی نرسیده است.
