پیر باربانسی
خانم سوهایر بلهاسن، رییس فدراسیون بین المللی جامعه های حقوق بشر، از نگرانی های خود در مورد نقص حقوق بشر در ایران گفته و تاکید کرد نباید در برابر تهدیدهای ایران به جنگ و سرکوب تسلیم شد.
وی در مصاحبه با اومانیته گفته است:
اظهارات رسمی دولتمردان فرانسه درست به مانند سال 2002، یعنی قبل از جنگ عراق، پیرامون مداخله نظامی در ایران است. آیا به نظر شما این خطر جدی است؟
عملگرایی و تندروی در سیاست با ساده نگری جور درنمی آید. در حقیقت، خطر جنگ جدی است. رفتار ایالات متحده و اظهارات اخیر فرانسه این امکان را برای محمود احمدی نژاد به وجود آورده که به وطن پرستی متوسل شود و بدین ترتیب توجه مردم ایران را از مشکلات داخلی کشور و سرکوب هایی که علیه جامعه مدنی ایران حاکم است منحرف کند.
چگونه می توان از وقوع جنگ دوری کرد؟
همیشه باید از سیاست “دوگانه” پرهیز کرد. همه می دانند که این سیاست چه بر سر خاورمیانه آورده است. صلح کامل بین اسراییل و اعراب و غیراتمی کردن خاورمیانه و اسراییل که مورد نظر جامعه بین الملل است، در نهایت می تواند امنیت منطقه را تأمین کند. این بهترین و واقعی ترین راه برای مقابله با استراتژی منطقه ای ایران است که قصد دارد در منطقه ایجاد بی ثباتی کند.
در حال حاضر، پرونده هسته ای ایران در دست آژانس اتمی و شورای امنیت است. ما معتقدیم که تنها یک اقدام چندجانبه از سوی جامعه بین الملل و کاملاً مطابق با منشور سازمان ملل می تواند ثبات و امنیت این منطقه را تضمین و راه حل مسالمت آمیزی برای خروج از این بحران یافت کند.
اکنون آینده این کشور در میان دستان جامعه مدنی ایران که جامعه ای بسیار پویاست و به شکلی فعال به مقابله با اظهارات تندروی احمدی نژاد پرداخته قرار دارد. در حقیقت این جامعه ایران است که باید با عزم راسخ از آن حمایت کرد تا در نهایت بتوانیم از وقوع جنگ جلوگیری کنیم و باعث ظهور یک دولت قانونمند و مسؤولیت پذیر در ایران شویم.
فدراسیون بین المللی جامعه های حقوق بشر به طور کلی با مسأله هسته ای و به ویژه با مسأله هسته ای ایران چگونه برخورد می کند؟
فدراسیون بین المللی جامعه های حقوق بشر به طور اکید خواستار رعایت عهدنامه ها و حقوق بین المللی است: رعایت منشور سازمان ملل، پیمان های منع گسترش جنگ افزارهای اتمی و عهدنامه های حمایت از حقوق بشر.
براساس منشور سازمان ملل، یک مداخله نظامی امکان پذیر نیست، مگر اینکه مجوز آن از سوی شورای امنیت صادر و تهدید آن برای صلح و امنیت بین المللی ثابت شود. در حال حاضر، ماهیت نظامی فعالیت های غنی سازی ایران برای آژانس اتمی محرز نشده است.
من مایلم به سناریوی عراق اشاره کنم که هیچ گاه در اختیار داشتن سلاح هسته ای توسط حکومت صدام حسین برای آژانس اتمی محرز نشد. ایالات متحده در آن زمان اعلام کرد که مدارک غیرقابل انکاری در این رابطه در اختیار دارد و سپس این کشور و منطقه را وارد یک جنگ خونبار کرد. پس از آن مشخص شد که چنین سلاحی هیچ گاه وجود نداشته… تجربه عراق محدودیت های یک مداخله نظامی و پیامدهای فاجعه بار آن را که در وهله اول جامعه مدنی را قربانی می کند نشان داده است.
وضعیت فعلی حقوق بشر در ایران را چگونه تحلیل می کنید؟
فدراسیون بین المللی جامعه های حقوق بشر، از آغاز ریاست جمهوری احمدی نژاد در سال 2005، به طور بی وقفه نگرانی های خود را نسبت به انحطاط دائمی وضعیت حقوق بشر در ایران اعلام کرده است. او از طریق دستکاری در انتخابات به این سمت برگزیده شد. بدین ترتیب، تمامی اصلاح طلبان از سوی شورای نگهبان رد صلاحیت شدند.
این انحطاط در همه زمینه ها مشهود است. ایران مدام به صدور مجازات مرگ متوسل می شود و به همین دلیل در جهت مخالف با تلاش های بین المللی گام برمی دارد. این اعدام ها در کل کشور ایجاد رعب و وحشت کرده و به خوبی خودخواهی این حکومت را در قبال جامعه بین الملل نشان می دهد.
از ماه ژانویه، بیش از 200 نفر در ایران اعدام شده اند و این یک آمار بی سابقه است. در بین آنها، افراد نوجوان و زندانیان سیاسی نیز به چشم می خورند. شیوه انجام آن چگونه است؟ به دار آویختن در ملاء عام و حتی گاهی سنگسار…
اقلیت کشور، به ویژه اعراب خوزستان و کردها، به شدت مورد سرکوب قرار می گیرند. بهایی ها، به عنوان اقلیت اصلی دینی کشور که به رسمیت شناخته نمی شود، به طور همیشگی مورد اذیت و آزار هستند و تبعیض شدیدی را در همه زمینه ها متحمل می شوند.
تمامی کسانی که دارای قدرت تغییر و تحول هستند دستگیر می شوند و اغلب مورد شکنجه قرار می گیرند. آنها را به طور غیرمنصفانه در دادگاه ها محکوم می کنند: روزنامه نگاران، اعضای اتحادیه ها، دانشجویان و زنانی که برای تساوی حقوق مبارزه می کنند. باید از همه آنها حمایت کنیم!
منبع: اومانیته، 21 سپتامبر
مترجم: علی جواهری