کیان آشنا
چهارمین نشست از سلسله نشست های “هم اندیشی کمیته موقت ملی صلح با گروه های مختلف اجتماعی ایران” دیروز با حضور فعالان حوزه های زنان و محیط زیست برگزار شد.این سلسله نشست ها که در آستانه برگزاری ”نشست ملی صلح” تشکیل می شود، تلاش می کند تا با هم اندیشی همه نیروهایی که در ایران فعال هستند راهکارهایی برای مخالفت جدی با جنگ و ایجاد زمینه برای ایجاد صلحی پایدار بیابد.
راه حل چیست؟ چه کنیم؟ پیام چگونه به لایه های مختلف اجتماعی منتقل شود؟ عمده سؤال هایی بود که نمایندگان ”کمیته موقت ملی صلح” در نشست های هم اندیشی گذشته با گروه های مختلف اجتماعی در میان گذاشتند تا از این رهگذر ایده ای مؤثرتر بیابند. براین اساس آنان این بار نیز این سؤال ها رامطرح کردند تا فعالان حوزه های زنان و محیط زیست پاسخ های خود را بگویند.
به گزارش روابط عمومی کانون مدافعان حقوق بشر، “ضرورت ورود همه جریان ها در پروسه صلح خواهی” نکته دیگری بود که در این نشست بر آن تأکید شد چرا که “شورای ملی صلح یک سازمان سیاسی نیست بلکه می خواهد جنبش صلح خواهی را تقویت کند.”
نمایندگان کمیته موقت ملی صلح همچنین در این نشست لازم دیدند تا در خصوص وظایف این کمیته توضیحاتی به حاضران ارائه دهند. آنان با این توصیه که نباید شتابزده عمل کرد، وظیفه کمیته موقت را انجام نظرسنجی و فراهم کردن شرائط برگزاری نشست ملی صلح عنوان و اعلام کردند که در صدد تهیه پیش نویس برای نشست ملی صلح هستند.
همچنین در این نشست، شرکت کنندگان بر این نکته تأکید کردند که فعالان جنبش های محیط زیستی و زنان به دلیل نفوذ کلام شان مهم ترین نیروهایی هستند که می توانند به برقراری صلح کمک کنند.
فعالان حوزه های زنان و محیط زیست شرکت کننده در نشست هم اندیشی هم خواستار استفاده از تخصص های مختلف و تجزیه و تحلیل علمی و اجتماعی مسائل برای رسیدن به یک نتیجه واحد شدند.
ارائه تعریف دقیق از واژه “دلسوزی” به عنوان معیاری برای افراد و گروه هایی که قرار است در نشست ملی صلح شرکت کنند، موضوع دیگری بود که به آن اشاره شد. چرا که از دید شرکت کنندگان مشکل اساسی در این است که “وقتی مسأله جنگ به ایران رسیده است، ضد جنگ شده ایم؛ در حالیکه همیشه باید موضع ضد جنگ و حمایت از جنبش های صلح را اتخاذ کرد. به عنوان نمونه باید در زمان حمله امریکا به عراق موضع ضد جنگ اتخاذ می شد.“
انجام کار جهشی خواسته دیگر شرکت کنندگان در نشست بود، اما در عین حال با انجام هرگونه کار تند ورادیکال مخالفت شد: “ باید هر فردی با تخصص مربوطه خود ریشه نگرانی هایش را به جامعه منتقل کند.“
”تشکیل شبکه اجتماعی” راه حل دیگری بود که به آن اشاره شد. بر این اساس سازوکارهایی که بتواند این شبکه اجتماعی را بوجود آورد، مهم تشخیص داده شد.
نکته دیگری که در این نشست در کنار موضوع هایی مانند “ضرورت ایجاد حساسیت عمومی” و “تمرکز بر روی درد مشترک” بر آن تأکید شد، آگاهی بخشی به جامعه بود. بر اساس این دیدگاه، نگاه نباید خطی باشد و اینکه نیازی به این نیست همه با یک مدل کارکنند؛ چرا که از هر گروهی یک انتظاری می رود. براین اساس در مورد توافق بر سر حداقل ها برای ماندگاری و حفظ جمع و ضرورت مرحله بندی کردن کارها تأکید شد.
کمیته موقت ملی صلح تا کنون سه نشست هم اندیشی با نمایندگان دانشجویان، روزنامه نگاران و کارگران تشکیل داده است. در این سلسله نشست ها در خصوص ضرورت طرح بحث مقابله با خطرهای تهدید کننده صلح در ایران و ارتباط آن با شعار “جنگ نه، صلح و حقوق بشر آری” گفت و گو شده است.
شیرین عبادی برنده جایزه صلح نوبل در بیست و هشتم آبان ماه 1386 در فراخوانی پیشنهاد تشکیل “شورای ملی صلح” را ارائه داد و به دنبال آن “کمیته موقت ملی صلح” کار خود را آغاز کرد.