تهیه پیش نویس برای نشست

نویسنده

‏‏ کیان آشنا ‏

چهارمین نشست از سلسله نشست های “هم اندیشی کمیته موقت ملی صلح با گروه های مختلف اجتماعی ایران” ‏دیروز با حضور فعالان حوزه های زنان و محیط زیست برگزار شد.این سلسله نشست ها که در آستانه برگزاری ‏‏”نشست ملی صلح” تشکیل می شود، تلاش می کند تا با هم اندیشی همه نیروهایی که در ایران فعال هستند ‏راهکارهایی برای مخالفت جدی با جنگ و ایجاد زمینه برای ایجاد صلحی پایدار بیابد.‏

راه حل چیست؟ چه کنیم؟ پیام چگونه به لایه های مختلف اجتماعی منتقل شود؟ عمده سؤال هایی بود که نمایندگان ‏‏”کمیته موقت ملی صلح” در نشست های هم اندیشی گذشته با گروه های مختلف اجتماعی در میان گذاشتند تا از ‏این رهگذر ایده ای مؤثرتر بیابند. براین اساس آنان این بار نیز این سؤال ها رامطرح کردند تا فعالان حوزه های ‏زنان و محیط زیست پاسخ های خود را بگویند. ‏

به گزارش روابط عمومی کانون مدافعان حقوق بشر، “ضرورت ورود همه جریان ها در پروسه صلح خواهی” ‏نکته دیگری بود که در این نشست بر آن تأکید شد چرا که “شورای ملی صلح یک سازمان سیاسی نیست بلکه می ‏خواهد جنبش صلح خواهی را تقویت کند.” ‏

نمایندگان کمیته موقت ملی صلح همچنین در این نشست لازم دیدند تا در خصوص وظایف این کمیته توضیحاتی به ‏حاضران ارائه دهند. آنان با این توصیه که نباید شتابزده عمل کرد، وظیفه کمیته موقت را انجام نظرسنجی و فراهم ‏کردن شرائط برگزاری نشست ملی صلح عنوان و اعلام کردند که در صدد تهیه پیش نویس برای نشست ملی صلح ‏هستند.‏

همچنین در این نشست، شرکت کنندگان بر این نکته تأکید کردند که فعالان جنبش های محیط زیستی و زنان به دلیل ‏نفوذ کلام شان مهم ترین نیروهایی هستند که می توانند به برقراری صلح کمک کنند. ‏

فعالان حوزه های زنان و محیط زیست شرکت کننده در نشست هم اندیشی هم خواستار استفاده از تخصص های ‏مختلف و تجزیه و تحلیل علمی و اجتماعی مسائل برای رسیدن به یک نتیجه واحد شدند.‏

ارائه تعریف دقیق از واژه “دلسوزی” به عنوان معیاری برای افراد و گروه هایی که قرار است در نشست ملی ‏صلح شرکت کنند، موضوع دیگری بود که به آن اشاره شد. چرا که از دید شرکت کنندگان مشکل اساسی در این ‏است که “وقتی مسأله جنگ به ایران رسیده است، ضد جنگ شده ایم؛ در حالیکه همیشه باید موضع ضد جنگ و ‏حمایت از جنبش های صلح را اتخاذ کرد. به عنوان نمونه باید در زمان حمله امریکا به عراق موضع ضد جنگ ‏اتخاذ می شد.“‏

انجام کار جهشی خواسته دیگر شرکت کنندگان در نشست بود، اما در عین حال با انجام هرگونه کار تند ورادیکال ‏مخالفت شد: “ باید هر فردی با تخصص مربوطه خود ریشه نگرانی هایش را به جامعه منتقل کند.“‏

‏”تشکیل شبکه اجتماعی” راه حل دیگری بود که به آن اشاره شد. بر این اساس سازوکارهایی که بتواند این شبکه ‏اجتماعی را بوجود آورد، مهم تشخیص داده شد. ‏

نکته دیگری که در این نشست در کنار موضوع هایی مانند “ضرورت ایجاد حساسیت عمومی” و “تمرکز بر ‏روی درد مشترک” بر آن تأکید شد، آگاهی بخشی به جامعه بود. بر اساس این دیدگاه، نگاه نباید خطی باشد و اینکه ‏نیازی به این نیست همه با یک مدل کارکنند؛ چرا که از هر گروهی یک انتظاری می رود. براین اساس در مورد ‏توافق بر سر حداقل ها برای ماندگاری و حفظ جمع و ضرورت مرحله بندی کردن کارها تأکید شد.‏

کمیته موقت ملی صلح تا کنون سه نشست هم اندیشی با نمایندگان دانشجویان، روزنامه نگاران و کارگران تشکیل ‏داده است. در این سلسله نشست ها در خصوص ضرورت طرح بحث مقابله با خطرهای تهدید کننده صلح در ‏ایران و ارتباط آن با شعار “جنگ نه، صلح و حقوق بشر آری” گفت و گو شده است.‏

شیرین عبادی برنده جایزه صلح نوبل در بیست و هشتم آبان ماه 1386 در فراخوانی پیشنهاد تشکیل “شورای ملی ‏صلح” را ارائه داد و به دنبال آن “کمیته موقت ملی صلح” کار خود را آغاز کرد. ‏