آلبرتو نگری
لاپو پیستلی، معاون وزیر خارجه ایتالیا یکی از اولین غربی هایی است که نگاهی از داخل به ایران حسن روحانی خواهد انداخت. او برای دیداری دور روزه در ایران است که این اتفاق بعد از چندین سال می افتد و یک مقام اروپایی بعد از سال ها یک دیدار رسمی از ایران انجام می دهد. مسلما این اولین نشانه از سوی یک دولت اروپایی است که حاوی این پیام است که دوران احمدی نژاد به پایان رسیده است و از رئیس جمهور ایران انتظار تغییرات می رود: از برنامه اتمی ایران گرفته تا ایجاد رابطه با آمریکا، از تغیر موضع نسبت به اسرائیل و سوریه، جایی که حزب الله و روسیه از حکومت آن حمایت می کنند.
پیستلی می گوید: “برداشت من این است که اتحادیه اروپا و ایتالیا باید از فضای ایجاد شده برای برقراری مجدد روابط اقتصادی استفاده کنند. آنها باید از فضایی که از انتخاب ریاست جمهوری جدید بوجود آمده است، استفاده کنند. او رئیس جمهوری قوی است زیرا هم از جانب رهبر و هم از جانب اصلاح طلبان حمایت می شود، تفاوتی که باعث شده بود احمدی نژاد هشت سال سختی را بوجود بیاورد.”
منافع ایتالیا در اولویت است: دیپلماسی تجاری از سوی وزیر امور خارجه ایتالیا، اما بونینو، یک “اولویت” توصیف شده است. پیستلی می گوید: “ایتالیا، فرصت های زیادی در ایران دارد، این اولویت ها حتی فراتر از بخش های سنتی مثل نفت و کارخانه هاست: شاهد آن حضور شرکت های ایتالیایی در ایران به بهای قرار گرفتن در برابر تحریم های آمریکا و اروپا است. عواقب تحریم های ایران را ما ایتالیایی ها هم می پردازیم: حالا زمان آن رسیده است که روابط مشروع اقتصادی خود را با ایران از سر بگیریم. باید از موقعیت خود در بازار جهانی دفاع کنیم، درست مثل بقیه کشور ها. دولت روحانی که می شود آن را فراجناحی توصیف کرد و با اینکه هیچ زنی در آن وجود ندارد، ترکیبی است از محافظه کاران و اصلاح طلبان یک هدف مشخص را دنبال می کند. روحانی گفت که تلاش می کند که تحریم های اقتصادی را از میان بردارد.” روحانی بعنوان سرپرست سابق مذاکره کنندگان ایران، بخوبی می داند که چطور بر سر غنی سازی اورانیوم به توافق رسید.
پیستلی، می گوید: “خبر جدید این است که پرونده اتمی ایران به وزیر امور خارجه جدید ایران، جواد ظریف، سپرده شده است اما رهبر نظارت کامل بر آن دارد. نتیجه مکالماتی که داشتم، دلگرم کننده بود: آنها می گویند که آماده توافق در چارچوب پیمان منع تولید سلاح اتمی هستند.”
وزیر امور خارجه معرفی شده، جواد ظریف، مرد تغییر است: او سفیر سابق ایران در سازمان ملل و فارغ التحصیل دانشگاه از آمریکا است. او در سال های 80 میلادی نقش مهمی در آزاد کردن گروگان های آمریکایی در لبنان داشت. او همان کسی است که بعد از جنگ در افغانستان با دولت ائتلافی کرزای بدون حضور طالبان گفتگو کرد. افغانستان، مسئله اتمی و سوریه از موضوعاتی است که پیستلی در مورد آن گفتگو کرده است: “بزودی یک یادداشت تفاهم با ایران به امضا می رسانیم که بخصوص بعد از بازگشت نیروهای ایتالیا از هرات در سال 2014، اهمیت زیادی دارد. در مورد گفتگو با طالبان ایرانی ها تردید دارند. آنها می گویند طالبان میانه رو و طالبان تندرو وجود ندارد و این یک برداشت کاملا غربی است.”
پیستلی همچنین نامه نخست وزیر ایتالیا، انریکو لتا را به رئیس جمهور جدید ایران، حسن روحانی، داد و دیداری با محمد نهاوندیان، رئیس دفتر روحانی داشت. نهاوندیان یک شخصیت کلیدی است که در زمان خاتمی مشاور اقتصادی وی بود و بعد رئیس اتاق بازرگانی ایران شد. او یک عملگرا است و فارغ التحصیل اقتصاد از آمریکا است و در تهران و نیویورک زندگی می کند.
صد روز اول، همانطور که چهره های دولت جدید می گویند، مهم است: در این صد روز نباید درسیاست خارجی اشتباه کرد و مسائل داخلی هم بسیار مهم است تا این مفهوم که ایران درحال گفتگو است اما به اصول خود پایند است، القا شود. لازم به یادآوری است که “اصولگرایان” محافظه کار، اکثریت مجلس را دارند و وزیران جدید باید از این مجلس رای اعتماد بگیرند.
اما شاید جالب ترین مواجه رئیس جمهور در زمینه بحران اقتصادی، حضور نظامیان در این عرصه است: بیش از نیمی از اعضای کابینه احمدی نژاد را نظامیان سابق تشکیل می دادند دولت فعلی فقط سه نفر سابقه سپاه و بسیج دارند و این نشانه ای است که از چشم افراد در خارج و داخل ایران دور نمی ماند.
ایل سوله 24 اوره، 9 اوت
