شیرین عبادی، برنده جایزه صلح نوبل، در مصاحبه با اومانیته نگرانی خود را درخصوص موضوعات متعددی اعلام کرد.
او در پاسخ به سؤالی پیرامون بحران هسته ای و اهداف امریکا گفت: “ایالات متحده قصد دارد دموکراسی را به ایران تحمیل کند. من معتقدم که درست به مانند عراق، می خواهند افکار عمومی را در جهت مداخله نظامی علیه ایران آماده کنند.”
وی در ادامه افزود: “مردم ایران به هیچ وجه از عملکرد دولت خود راضی نیستند، ولی اگر ایالات متحده بخواهد به خاک ایران حمله کند، مطمئناً مردم ایران از کشورشان دفاع خواهند کرد و اجازه نخواهند داد که حتی پای یک سرباز امریکایی به ایران برسد.”
او درخصوص اقدامات امریکا در ایجاد دموکراسی اظهار داشت: “آیا ایالات متحده موفق شده است دموکراسی را در عراق ایجاد کند؟ درحال حاضر شاهدیم که موزه های عراق غارت شدند و صنایع این کشور ازبین رفتند. بیش از 100 هزار غیرنظامی نیز در عراق کشته شدند و این کشور اکنون در شرف تجربه یک جنگ داخلی است. این نتیجه به راه انداختن جنگ علیه این کشور بوده است.”
خانم عبادی همچنین درخصوص دستیابی به سلاح هسته ای افزود: “هیچ کشوری به این سلاح نیاز ندارد؛ نه ایران، نه اسراییل، نه ایالات متحده و نه فرانسه. مطمئناً بمب اتمی برای بهتر کردن شرایط زندگی بشریت و تکامل آن به وجود نیامده است. من نمی دانم تصمیم گیری های دولت ایران در پشت پرده چیست. مسأله مهم این است که دموکراسی به هیچ وجه کامل نشده است. دولت تهران تأکید می کند که اهداف صلح آمیز را در این رابطه دنبال می کند. آیا تأکید آنها بر این موضوع صحیح است؟ تنها با یک دموکراسی پیشرفته می توان به جهان و جهانیان امنیت بخشید.”
به واقع، انتخاب وی به عنوان برنده جایزه صلح نوبل در سال 2003 کاملاً بجا بود. زمانی که به تهران بازگشت، هزاران ایرانی به منظور استقبال از او، در انتظار این بودند تا از فرودگاه خارج شود؛ مردمی که مطمئن بودند با اعطای این جایزه به یکی از وکلای کشورشان، عدالت و حقوق بشر مشروعیت خود را باز خواهند یافت. امیدی که بر باد رفت. از سال 2003 تاکنون، ایران تمامی مشخصه های سابق خود را حفظ کرده است: دستگیری های مستبدانه، دادگاه های ناعادلانه و…
شیرین عبادی در سفر اخیر خود به پاریس به مسأله بازداشت عبدالفتاح سلطانی پرداخت، وکیلی که از تاریخ 30 ژوئیه 2005 به دلیل دفاع از روزنامه نگار اکبر گنجی در حبس بسر می برد. امروز او درحال پیگیری پرونده آقای سلطانی است.
خانم عبادی می گوید: “آزادی بیان در ایران بسیار کاهش یافته، تا حدی که اگر یک وکیل از یک مخالف سیاسی دفاع کند، به گونه ای با او برخورد می شود که گویی با ایده ها و طرز تفکر موکل خود موافق است.” البته شیرین عبادی قبلاً بهای قابل توجهی را به این دولت خودرأی پرداخته؛ او در سال 2000، به مدت 3 هفته متوالی در زندان بدنام اوین محبوس بوده و این حبس صرفاً به دلیل خواست او در دفاع از یک دانشجوی کشته شده توسط نیروهای انتظامی [در زمان شورش های دانشجویی در سال 1999] بوده است.
البته شیرین عبادی در وهله اول به عنوان یک مخالف حکومتی نیست. او در سال 1979 به عنوان یک رییس دادگاه جوان به ایده های انقلاب اسلامی پایبند بود، ولی چهره واقعی و انعطاف ناپذیر این حکومت خیلی سریع بر همگان مشخص شد.
امروز درحالی که رییس جمهور احمدی نژاد اعلام کرده “آماده است تا آخرین گام را در برنامه هسته ای بردارد”، شیرین عبادی از “لزوم شفافیت در عمل” سخن می گوید.
“تصمیم گیری ها در ایران همیشه پشت پرده انجام می شود، درحالی که مردم جهان به مانند مردم ایران، انتظار دارند تا گشایش های بیشتری انجام شود.”
منبع: اومانیته، 28 نوامبر 2006
مترجم: علی جواهرفروش