همه زنانی که به نام گروه “مادران عزادار” خوانده می شوند و روز شنبه در پارک لاله دستگیر شده بودند، روز گذشته آزاد شدند. یکی از مادرانی که آزادی دوستانش را در مراجع قانونی پی گیری می کرد، در این باره به روز گفت: “اولین زنانی که آزاد شدند، دو مادر بالای 70 سال بودند که یکی در در گیری ها پایش شکسته بود و دیگری ناراحتی قلبی داشت. بعد از روز یک شنبه برای 14 نفر قرار کفالت گذاشته شد که گفتند کفیل نداریم و ازاد شدند. دو شنبه شب هم دو نفر، و بالاخره امشب 12 نفر با قرار کفالت، به علت طی شدن مراحل اداری، دیرتر آزاد شدند.”
وی در باره نحوه آزاد شدن این زنان از زندان اوین می گوید : فقط همین را بگویم که جلوی در زندان اوین غوغایی بود. خانواده ها شیرینی و چای پخش می کردند و همه یکصدا فریاد می زدند “زندانی سیاسی آزاد باید گردد”. این مادر که خود نیز از شرکت کنندگان مراسم روزهای شنبه است، می گوید: “همه انرژی گرفتیم. بعد از چهار روز نفس گیر دویدن به دنبال پرونده ها و پاسکاری از دادگاه به زندان همه مادران امروز با انرژی فوق العاده ای به خانواده هایشان برگشتند.“
وی با اشاره به مصمم تر شدن مادران عزادار برای زنده نگه داشتن خواسته های فرزندانشان می گوید: “بسیاری از ما تا پیش از این چند روز همدیگر را نمی شناختیم. اما این اتفاق و دستگیری و بی حرمتی ها ما را در عزم مان برای پی گیری خواسته هایمان که مهمترینش پاسخگویی و معرفی و مجازات کشندگان و شکنجه گران فرزندان ماست، مصمم کرده است.”
گفتنی است که در پی تشکیل این گروه خودجوش مردمی، بسیاری از فعالان زن در کشورهای مختلف، به حمایت از آنها برخاسته و شبکه بین المللی حمایت از مادران عزادار را براه انداخته اند که از جمله آنها می توان به گروه های حامی در کلن (آلمان)، فرانکفورت (آلمان)، تورنتو (کانادا)، لس آنجلس (امریکا)، هامبورگ (آلمان)، لندن (انگلیس)، سانفرانسیسکو(امریکا)، ساندیگو (امریکا)، فلنسبورگ (آلمان)، رم (ایتالیا)، استکهلم (سوئد)، وین (اطریش)، بروکسل (بلژیک)، برلین (آلمان) و نیز شهرهای دیگری که داوطلبانه به این جمع پیوسته اند اشاره کرد.
یکی از مادران آزاد شده شب پیش، نامه سرگشاده ای به فرزند خود نوشته است که بخشی از آن در اختیار سایت روز قرار گرفت. در این نامه آمده است: دلم می خواست شب آزادی در سرمای جلوی زندان اوین بودی وادای احترام مردم به مادرت را می دیدی !
می خواهم بدانی که مادرت زخم انواع رنج ها را در سینه دارد، از برای زن بودن، مادر بودن، عاشق بودن و باکی نیست ازرنج های این دوران.
می خواهم بدانی که مادرت مصمم تر از پیش به پیمانی که با شهیدان راه آزادی وتو دختر و پسر اسیر در بند دشمنان آزادی بسته همچنان وفادار است و تا برقرای عدالت از پای نخواهد نشست.
از تو می خواهم، نارحتی، خشم، کینه، غصه و حس انتقامجویی ات را کنار بگذاری وسراسر اندیشه شوی و با قدرت عشق به مردم عشق به وطن عشق به عدالت عشق به پاکی به سوی روشنایی ها امیدوارانه به حرکت خود ادامه دهی.
متن کامل نامه این مادر در وبلاگ “مادران عزادار” درج می شود.
