خصومت شدید ولیعهد با ایران

لوریان لوژور
لوریان لوژور

» گزارش لوریان لوژور از تمایلات شاهزادگان سعودی

شاهزاده مقرن بن عبدالعزیز، ۶۹ ساله، یکی از نزدیکان مورد اطمینان ملک عبدالله بود. او شخصیتی لیبرال است و درعین حال خصومت شدیدی با ایران دارد.

مقرن متولد ۱۵ سپتامبر ۱۹۴۵، کوچک ترین پسر عبدالعزیز، بنیانگزار پادشاهی سعودی، قبل از اینکه وارد سیاست شود در بریتانیا دوره آموزش نظامی گذراند.

او که در سال ۱۹۶۸ از مدرسه نظامی کرانول بریتانیا فارغ التحصیل شده، در نیروی هوایی عربستان خدمت کرد و از سال ۱۹۸۰ به عنوان والی شهر حائل [در شمال] و سپس مدینه [در غرب] انتخاب شد. او در اکتبر ۲۰۰۵ مسؤولیت رهبری دستگاه های اطلاعاتی را برعهده گرفت و این منصب باعث شد تا تجربه سیاسی خود را تکمیل و شبکه ای از روابط بین‌المللی را ایجاد کند.

نزدیک به ۷ سال بعد در ژوئیه ۲۰۱۲، ملک عبدالله او را به عنوان مشاور و نماینده شخصی خود برگزید. شاهزاده مقرن در فوریه ۲۰۱۳ به عنوان دومین نایب رییس شورای وزرا انتخاب شد و راه را برای انتصاب خود به عنوان شاهزاده موروثی عربستان هموار ساخت.

مقرن به دلیل خصومت اعلام شده‌اش در قبال ایران، به عنوان رقیب تاریخی عربستان که دارای جاه طلبی های منطقه ای است، به خوبی شناخته‌شده است.

براساس تلگرامی دیپلماتیک ازسوی آمریکا در سال ۲۰۰۹، که توسط ویکی لیکس افشا شده، شاهزاده مقرن نگران این موضوع بوده که “هلال تشیع در منطقه به تدریج به ماه کامل تبدیل شود”. درحقیقت، اشاره او به نفوذ فزاینده ایران در خاورمیانه بوده است.

او که از دو ازدواج خود دارای ۱۵ فرزند، ازجمله ۶ پسر است، به مانند دیگر اعضای خاندان سلطنتی، ریاست بسیاری از سازمان های اجتماعی را برعهده دارد.

مقرن برخلاف سلمان پادشاه فعلی جزو هفت سدیری نیست. حصه بنت احمد السدیری نام مادر هفت برادر تنی و همسر عبدالعزیز، سوگلی بنیانگزار پادشاهی سعودی بوده است.

فردریک وری، متخصص منطقه خلیج فارس در مؤسسه کارنگی، دراین خصوص می گوید: “آزمون واقعی پس از مرگ سلمان خواهد بود؛ و این درحالی است که در انتصاب مقرن به عنوان فرزندی خارج از هفت سدیری، حق فرزند ارشد نیز رعایت نشده.”

با این حال، شهرت وی به عنوان “لیبرال” می تواند تضمینی برای ادامه روند اصلاحات اقتصادی و اجتماعی باشد که توسط ملک عبدالله آغاز شده بود. به علاوه، به گفته دیپلمات ها، شاهزاده مقرن به لطف شبکه ای از ارتباطات بین المللی، در سیاست خارجی پادشاهی، ازجمله در افغانستان، پاکستان، سوریه و یمن حرف اول را می زند.

منبع: لوریان لوژور، ۲۳ ژانویه