دوواره آسمانه دیل پورا بو
شاید خیلی‌ها فریدون پوررضا را با سریال “پس از باران” بشناسند. اما مردم گیلان سال‌های سال است که با صدای پوررضا آشنایند. صدایش حزن و اندوه داشت و نوایش دل ها را به لرزه در می آورد، ولی برای مردم گیلان این نواهای محزون، فقط صدایی بر روی تصویر برای حس گرفتن بهتر و بیشتر نبود، بلکه زنده شدن خاطراتشان بود، خاطراتی از سال‌های دور و نزدیک.
چه بسیار زنان و مردانی که سال‌ها پیش دردها و محرومیت خود را در شعر و کلام و صدای فریدون پوررضا می‌شنیدند و با آن آرام می‌گرفتند. در هوای نمناک و بارانی این روزهای گیلان سبز مردم فرهنگ دوست آن دیار از نوای دلنشین فریدون می گویند و کلامش آهنگینش را بر لب زمزمه می کنند و غم به پیشانی و داس بر دست بر مزارع و سفره های چای و نان می روند…
رو به طیران کی خوسم گیلانِ خواباَ دینمه…
فوچینم می چوما او کوگا عذاباَ دینمه…
می زنای بخواب اَیه مراگه اَ غریبه جا…
کله پیش آخرئی روز تی مرگه خواباَ دینمه…
پوررضا همواره تلاش می کرد در محتوای آثار خود به بیان دردهای تاریخی مردم گیلان خصوصا روستاییان محروم و رعیت بی‌پناه در برابر خان‌ها و اربابان بپردازد که مشابه آن را می‌توان در اشعار مرحوم شیون فومنی هم دید. در حقیقت علاوه بر صوت محزون، این شعر و محتوای آثار مرحوم پوررضا بود که او را به یکی از محبوب‌‌ترین هنرمندان گیلانی تبدیل کرده بود.
پیکر فریدون پوررضا موسیقیدان و خواننده گیلانی که روز چهارشنبه براثر مشکل ریوی و بیماری تنفسی در منزل خود در گذشت، صبح روز پنجشنبه 24 فروردین ماه تشییع و در قطعه هنرمندان رشت آرام گرفت.
مراسم تشییع پیکر این هنرمند با حضور جمعی از شاگردان او، نویسندگان و شعرای گیلان برگزار شد.
کوتاه از نویسنده:
فریدون پوررضا در سوم مهرماه 1311 در لشت نشا متولد شد. تحصیلات دوران ابتدایی را در مدرسه ناصر خسرو لشت نشاء سپری کرد و بلافاصله نزد پدرش در مغازه آرایشگری مشغول شد. کشف استعداد و دلمشغولی های فریدون توسط پدر به سرانجام رسید و چنین بود که نخستین آموزه های آواز و ترانه ی ایرانی و محلی را نزد اساتیدی چون یونس دردشتی و غلامحسین بنان آواز آموخت. پوررضادر سال 1333 کار تعزیه را به همراه علی به‌کیش آغاز کرد و گرایشات وی به نمایشنامه نویسی نیز در همان روزها اتفاق افتاد.
آموخته های فریدون پس ازشش رنگ و لعاب جدی تری به خود گرفت و او در آزمون خوانندگی رادیو گیلان رتبه اول را کسب کرد و به طور رسمی به عنوان خواننده آغاز به کار کرد.
این هنرمند از اردیبهشت 1350 همکاری با تلویزیون را آغاز کرد و در همان سال به عنوان پژوهشگر آواهای بومی و با همراهی مشاهیر فرهنگی و هنری ایران همچون سیمین دانشور، محیط طباطبایی، منوچهر آتشی،ایرج افشار و دیگر استادان برجسته دانشگاه تهران به لندن سفر کرد.
پوررضا در سال 1379 موسیقی تیتراژ و متن سریال “پس از باران” را اجرا و یک سال پس از آن مقام اول موسیقی در فیلم و سریال‌های کشور را آن خود کرد.
عنوان به فارسی: دوباره دل آسمان پر شد…
