میلیونرها بروند، میلیاردرها بیایند

ابراهیم نبوی
ابراهیم نبوی

po_nabavi_01.jpg

بزرگترین مشکل این است که گاهی اوقات آدمها تصمیم دارند کارهایی بکنند، و موفق می ‏شوند آن کارها را بکنند یا موفق نمی شوند. مشکل اینجاست که گاهی اوقات آدمها همینطوری ‏یک چیزی می گویند، همینطوری کاری را شروع می کنند و همینطوری کاری را رها می ‏کنند. اول همه احساس می کنیم جدی است، بعد شک می کنیم، بعد فکر می کنیم دارند شوخی ‏می کنند و بعد می بینیم انگار مدتهاست همه دارند شوخی می کنند و هیچ کس روش نمی شود ‏که بگوید ما چهار سال است داریم بازی می کنیم. ‏

به همین دلیل من سعی می کنم تعدادی از شاهکارهای بزرگی که دولت نهم انجام داد و معمولا ‏یکی از آنها برای سقوط هر دولت یا حکومتی کافی است، برایتان بازگو کنم. ‏

فساد: دولت تمام عوامل فساد را از ادارات بیرون کرد، فساد اداری دو برابر افزایش یافت.‏

هدف: دولت نهم 12 هدف اصلی داشت که به هیچکدام از آنها نرسید.‏

پیش بینی: رئیس جمهور پیش بینی کرد نفت زیر صد دلار نمی آید، دلار سقوط می کند، تورم ‏تک رقمی می شود و اوباما رئیس جمهور آمریکا نخواهد شد، او تنها سیاستمدار ایرانی است ‏که تمام پیش بینی هایش غلط بوده است.‏

انرژی: در شرایطی که قیمت نفت بالای صد دلار بود، در عرض یک ماه 900 نفر بخاطر ‏نداشتن نفت و گاز و برق از سرما مردند.‏

پورنوگرافی: یک و نیم میلیون زن و دختر و پسر بوسیله پلیس مورد اخطار اخلاقی یا ‏بازداشت قرار گرفتند و رئیس پلیس، روحانی شهر، نماینده مجلس و معاون وزیر پس از ‏تجاوز به دختران آزاد شدند.‏

میلیونرها: میلیونرها را از دولت و حکومت بیرون کردند، میلیاردرها را به جای شان آوردند.‏

دشمن عزیز: آمریکایی ها سه سال پشت در توالت رئیس جمهورمان ایستاده بودند تا بیاید ‏بیرون و با او حرف بزنند، حالا سه سال است رئیس جمهور برای رئیس جمهورشان نامه ‏عاشقانه می نویسد، اما کسی جوابش را نمی دهد. ‏

پول پول پول: در عرض چهار سال 250 میلیارد دلار که بودجه ده سال مان بود، خرج کردیم ‏و از نظر اقتصادی در عرض چهار سال به اندازه بیست سال عقب رفتیم.‏

مدیریت جهان: دولتی که قرار بود مدیریت جهان را در دست بگیرد، تمام سازمانهای برنامه ‏ریزی و مدیریت کشور را از بین برد.‏

کلمبوس: استاد ایرانی دانشگاه کلمبیا را به ایران آوردند و زندانی کردند و وادارش کردند که ‏در تلویزیون از دولت تمجید کند، در عوض رئیس جمهور به کلمبیا رفت و جلوی چشم 500 ‏میلیون بیننده تلویزیونی بدترین حرف ها را به او زدند.‏

صندوق بسیار سرخ: دولت ایران به ده کشور پول داد، اما هیچ کشوری در رای گیری ‏سازمان ملل به نفع ایران رای نداد.‏

انتخابات عادلانه: کسی که با تقلب روی کار آمد، کسی را که متهم به قتل مخالفان بود برای ‏برگزاری انتخابات برگزید، بعد او را برکنار کرد و یک متهم به تقلب و تجاوز را به جای او ‏گذاشت و چون نتوانست از او دفاع کند، یک نظامی که از طریق ارتباطات دولتی میلیاردر ‏شده است، برای برگزاری انتخاب آزاد تعیین کرد.‏

دولت یکدست: یک دست ترین دولت سی سال اخیر تا به حال نیمی از اعضایش را بخاطر ‏ناهماهنگی برکنار کرده است.‏

اعدام باید گردد: دولت 200 عامل ناامنی و فساد را اعدام کرد، ناامنی و فساد 20 برابر شد.‏