در حالیکه نگرانی از وضعیت دانشجویان زندانی روز به روز افزایش می یابد،در بیرون از زندان نیز فعالان دانشجویی وضعیت خوبی ندارند.
سمیه بینات همسر احمد باطبی که روز دوشنبه گذشته موفق به ملاقات با همسرش در بند 209 زندان اوین شد، نسبت به وضعیت وی ابراز نگرانی می کند و می گوید:“وضعیت جسمی همسرم مطلوب نیست. دارای بیماریهای مختلفی است که تاکنون نیز معالجات لازم در زندان به عمل نیامده است. از لحاظ وضعیت روحی نیز دارای وضعیت خوبی نیست.”
سمیه بینات در گفتگو با ایلنا همچنین از عدم آزادسازی وثیقههای مربوط به پرونده باطبی انتقاد می کند: “زمانی که یک فرد در زندان بهسر میبرد، دیگر نیازی به نگه داشتن وثیقه نیست و باید وثیقه را آزاد کرد، در حالی که نه وثیقه و نه همسرم هیچکدام آزاد نشدهاند.”
احمد باطبی دانشجوی زندانی به 15 سال زندان محکوم شده که با گذراندن نیمی از حکم خود، در دی ماه سال جاری، زمان آزادی مشروط او فرامیرسد. همسر و پدر باطبی می کوشند تا زمان فرارسیدن آزادی مشروط، اقدامات قانونی را برای استفاده از آزادی مشروط انجام دهند.
از سوی دیگر، دکتر کیوان انصاری عضو سازمان دانش آموختگان و نایب دبیر اسبق انجمن پلی تکنیک نیز موفق شد با خانواده خود ملاقات کند. او در اواخر تابستان امسال بازداشت شده و با وجود گذشت نزدیک به 2 ماه ، اگر چه به بند نیمه عمومی 209 منتقل شده، اما همچنان در این بند امنیتی به سر می برد.
خیرالله [سعید] درخشندی و ابولفضل [پویا] جهاندار دو فعال دانشجویی دیگر در بند 209 زندان اوین هستند که آنها نیز در بند نیمه عمومی 209 به سر می برند. پدر خیرالله درخشندی که نزدیک 80 روز است در بازداشت موقت به سر می برد، نسبت به نحوه رسیدگی قضایی به پرونده فرزندش ابراز نگرانی کرد. مجتبی درخشندی با اشاره به اینکه دکتر دادخواه وکالت فرزندش را پذیرفته است، به ادوار نیوز گفت: “هنگامی که برای پیگیری وضعیت پرونده به دادسرا مراجعه کردیم و خواستار شماره کلاسه پرونده درخشندی برای انجام امور مربوط به وکالت شدیم مسئولان قضایی مربوطه به ما اعلام کردند پرونده ای به نام فرزندم در دادسرا وجود ندارد.”
مجتبی درخشندی با اشاره به اینکه چگونه ممکن است فردی 70 روز در زندان باشد اما فاقد پرونده باشد از این نحوه برخورد مسئولان قضایی ابراز نگرانی کرد.
حکم جدید
با وجود انتشار خبرهای نگران کننده از وضعیت دانشجویان زندانی گزارش های دیگر از صدور احکام جدید حکایت دارد. در طی چند روز گذشته مرتضی حسین زاده، عضو اسبق شورای مرکزی انجمن دانشجویان دانشگاههای بوعلی سینا و علوم پزشکی همدان در شعبه یک دادگاه انقلاب استان همدان به ریاست قاضی خزایی در رابطه با اعتراضات دوره دانشجویی، به دو سال حبس، که به مدت چهار سال تعلیق است، محکوم شد. مرتضی حسین زاده، دانش آموخته گیاه پزشکی از دانشگاه بوعلی سینای همدان در حال حاضر عضو سازمان ادوار تحکیم وحدت شعبه استان همدان است.
گزارش دیگری حاکی از آن است که شعبه سه دادگاه تجدید نظر استان زنجان به ریاست قاضی سید حسین ناصری حکم صادره برای رضا عباسی عضو هیات موسس کمیته دفاع از زندانیان سیاسی آذربایجان [آسمکِ]، عضو موسس جمعیت اسلامی دانشجویان دانشگاه زنجان[ جمعیت ترکهای دانشگاه زنجان]، عضو فعلی ساز مان دانش آموختگان ایران[ادوار تحکیم] را قطعی کرد. به موجب این حکم عباسی به یکسال حبس محکوم شده است.
رضا بهشتی نماینده خانواده عباسی در گفتگویی ضمن تایید این خبر از شرایط بد زندان و نگهداری عباسی در قرنطینه زندان و عدم انتقال وی به بند عمومی انتقاد کرد وخواهان رعایت حقوق قانونی رضا عباسی در زندان زنجان شد. وی گفت: “خانواده عباسی در کنار آقای خلیلی وکیل پرونده پیگیرند تا با توجه به اینکه 162 روز از مدت زندان عباسی سپری شده است ترتیبی اتخاذ گردد تا عباسی با توجه به حقوق قانونی اش از مرخصی برخوردار یا پس از طی مدت نصف محکومیت کلا آزاد شود.”
تداوم بازداشت ها
نحوه رسیدگی به پرونده های دانشجویان زندانی بخصوص از 18 تیرماه 1378 تا به امروز، و کیفیت بازداشت آنها همواره مورد اعتراض حقوقدانان و فعالین حقوق زندانیان و حقوق بشر بوده است.
آرسم آزاد دبیر بخش دانشجویی در “کمیته دانشجویی دفاع از زندانیان سیاسی” ، برخوردهای اخیر قوه قضائیه با دانشجویان زندانی را غیرقانونی ارزیابی می کند و به روز می گوید: “ متاسفانه فعالان دانشجویی را بدون طی روال قانونی و صرفا به دلیل فعالیت سیاسی و یا صنفی دستگیر می کنند و بعد آنها را در بدترین شرایط انسانی قرار می دهند که اعتراف بگیرند و این یعنی شکنجه کردن و قانون دادرسی را زیر پا گذاشتن.”
این فعال دانشجویی و حقوق بشری در ایران، خبر از تشکیل یک کارزار برای آزادی کیانوش سنجری می دهد و می افزاید: “ در حال حاضر کیانوش سنجری یکی از فعالان دانشجویی و حقوق بشری که در سایت های اینترنتی و وبلاگ شخصی اش در مورد بدرفتاری با زندانیان خبرهای زیادی نیز منتشر کرده بود، تحت شدیدترین فشارهای بازجویان در بند 209 قرار دارد و این یکی از نمونه های نقض حقوق انسان ها در زندان ها است.”
آرسم آزاد با ذکر اینکه بازداشت دانشجویان “ امری عادی و البته برخاسته از سیاست کلی نهادهای امنیتی است”، می گوید: “ هدف نهادهای امنیتی این است که با تداوم دستگیری و بازداشت ها و طولانی کردن مدت زمان بازداشت دانشجویان، شرایطی را فراهم نمایند که آنها دیگر فعالیت سیاسی نکنند. وقتی که می بینیم صحبت از وثیقه های سنگین و یا تهدید خانواده های آنها می شود یعنی فشارها را مضاعف می کنند تا این فعالان دیگر توانی برای حرف زدن نداشته باشند.”
عضو کمیته دانشجویی دفاع از زندانیان سیاسی در تهران، به وثیقه های سنگینی که در پرونده احمد باطبی وجود دارد اشاره میکند و معتقد است:” این هم نمونه ای از فشار بر او و خانواده اش است ضمن اینکه وزارت اطلاعات به خاطر مصاحبه های سمیه بینات ، همسر احمد باطبی؛ تهدید کرده که در صورت ادامه مصاحبه با رسانه ها او را نیز بازداشت خواهند کرد.”
آرسم آزاد در پایان خبر از دستگیری دو دانشجوی دیگر می دهد: “ حمید کارگر از فعالین حقوق بشری در اصفهان به همراه بهادر دره شوری در حین سفر به شیراز در فرودگاه این شهردستگیر و به نقطه نامعلومی منتقل شد ه اند و بنا بر خبرهای رسیده به کمیته دفاع ، با گذشت چند هفته از بازداشت خانواده های آنها در بی اطلاعی کامل بسر می برند.”
به گفته آرسم آزاد “حمید کارگر پیش از این چندین بار از سوی مامورین وزارت اطلاعات بازداشت و با قید وثیقه آزاد شده بود. همچنین پدر او در جریان قتل های زنجیره ای مفقود شده است به همین دلیل خانواده کارگر نسبت به تکرار مجدد آن از سوی وزارت اطلاعات نگران هستند.”