پذیرفتن‎ ‎خطرات‎ ‎حمله‎ ‎آمریکا‎ ‎برای‎ ‎چه؟

نویسنده

po_memarian_01.jpg

‎ ‎‎ ‎

احتمال‎ ‎حمله‎ ‎آمریکا‎ ‎به‎ ‎ایران‎ ‎جدی‎ ‎است‎ ‎و‎ ‎ایران‎ ‎خود‎ ‎را‎ ‎برای‎ ‎این‎ ‎حمله‎ ‎آماده‎ ‎می‎ ‎کند. این‎ ‎چکیده‎ ‎مصاحبه‎ ‎فرمانده‎ ‎کل‎ ‎سپاه‎ ‎پاسداران‎ ‎ایران‎ ‎با‎ ‎روزنامه‎ ‎محافظه‎ ‎کارجام‎ ‎جم‎ ‎است. این‎ ‎سخن‎ ‎به‎ ‎این‎ ‎معناست‎ ‎که‎ ‎اولا‎ ‎ایران‎ ‎قصدندارد‎ ‎بسته‎ ‎پیشنهادی‎ ‎غرب‎ ‎را‎ ‎بپذیرد‎ ‎وخود‎ ‎را‎ ‎برای‎ ‎تبعات‎ ‎آن‎ ‎آماده‎ ‎می‎ ‎کند‎ ‎و‎ ‎یا‎ ‎اینکه‎ ‎مقامات‎ ‎جمهوری‎ ‎اسلامی‎ ‎به‎ ‎این‎ ‎نتیجه‎ ‎رسیده‎ ‎اند‎ ‎که‎ ‎حتی‎ ‎اگر‎ ‎بسته‎ ‎پیشنهادی‎ ‎غرب‎ ‎را‎ ‎هم‎ ‎بپذیرند،‎ ‎تاثیر‎ ‎و‎ ‎خللی‎ ‎در‎ ‎برنامه‎ ‎حمله‎ ‎آمریکا‎ ‎به‎ ‎ایران‎ ‎به‎ ‎وجود‎ ‎نخواهد‎ ‎آمد‎ ‎پس‎ ‎بنابراین‎ ‎خود‎ ‎را‎ ‎برای‎ ‎بدترین‎ ‎گزینه‎ ‎ها‎ ‎آماده‎ ‎می‎ ‎کنند. ‏

‎ ‎‎ ‎

اظهارات‎ ‎سرلشگرجعفری‎ ‎بیانگر‎ ‎این‎ ‎واقعیت‎ ‎است‎ ‎که‎ ‎از‎ ‎منظر‎ ‎مقامات‎ ‎عالی‎ ‎رتبه‎ ‎نظام،‎ ‎مساله‎ ‎بین‎ ‎ایران‎ ‎وآمریکا‎ ‎تنها‎ ‎مساله‎ ‎هسته‎ ‎ای‎ ‎نیست‎ ‎وایالات‎ ‎متحده‎ ‎بنا‎ ‎ندارد‎ ‎که‎ ‎با‎ ‎گفت‎ ‎وگو‎ ‎ویا‎ ‎دیگر‎ ‎اهرم‎ ‎های‎ ‎متعارف‎ ‎به‎ ‎حل‎ ‎مسائل‎ ‎خود‎ ‎با‎ ‎دولت‎ ‎تهران‎ ‎اقدام‎ ‎کند. ‏‎ ‎براساس‎ ‎این‎ ‎فرضیه،‎ ‎به‎ ‎هرمقدار‎ ‎که‎ ‎به‎ ‎تهدیدات‎ ‎طرف‎ ‎مقابل‎ ‎با‎ ‎شدت‎ ‎بیشتری‎ ‎جواب‎ ‎داده‎ ‎شود،‎ ‎اثرات‎ ‎بازدارنده‎ ‎تری‎ ‎خواهد‎ ‎داشت. ‏‎ ‎‎ ‎

اینکه‎ ‎اگر‎ ‎آمریکا‎ ‎به‎ ‎ایران‎ ‎حمله‎ ‎کند‎ ‎ایران‎ ‎صدور‎ ‎نفت‎ ‎از‎ ‎تنگه‎ ‎هرمز‎ ‎را‎ ‎با‎ ‎اخلال‎ ‎مواجه‎ ‎خواهد‎ ‎کرد‎ ‎ویا‎ ‎اسراییل‎ ‎را‎ ‎مورد‎ ‎هدف‎ ‎قرارخواهد‎ ‎داد‎ ‎و‎ ‎از‎ ‎نیروهای‎ ‎منطقه‎ ‎ای‎ ‎برای‎ ‎صدمه‎ ‎به‎ ‎نیروهای‎ ‎آمریکایی‎ ‎درپایگاه‎ ‎های‎ ‎نظامی‎ ‎کشورهای‎ ‎منطقه‎ ‎استفاده‎ ‎خواهد‎ ‎کرد‎ ‎گزینه‎ ‎هایی‎ ‎است‎ ‎که‎ ‎طی‎ ‎سال‎ ‎گذشته‎ ‎غرب‎ ‎نسبت‎ ‎به‎ ‎آن‎ ‎حساسیت‎ ‎زیادی‎ ‎نشان‎ ‎داده‎ ‎و‎ ‎همواره‎ ‎آنها‎ ‎را‎ ‎به‎ ‎عنوان‎ ‎اقدامات‎ ‎محتمل‎ ‎تلافی‎ ‎جویانه‎ ‎از‎ ‎سوی‎ ‎ایران‎ ‎درنظر‎ ‎گرفته‎ ‎است. مواردی‎ ‎که‎ ‎سرلشگر‎ ‎جعفری‎ ‎نیزآنها‎ ‎را‎ ‎به‎ ‎طرف‎ ‎غربی‎ ‎به‎ ‎عنوان‎ ‎برگ‎ ‎های‎ ‎برنده‎ ‎ایران‎ ‎یادآوری‎ ‎کرده‎ ‎است. ‏‎ ‎‎ ‎

اما‎ ‎اظهارات‎ ‎فرمانده‎ ‎سپاه‎ ‎تا‎ ‎چه‎ ‎میزان‎ ‎نقش‎ ‎بازدارندگی‎ ‎دارد‎ ‎و‎ ‎بیانگر‎ ‎گزینه‎ ‎های‎ ‎واقعی‎ ‎است‎ ‎که‎ ‎پیش‎ ‎روی‎ ‎کشور‎ ‎وجود‎ ‎دارد؟‎ ‎دیگر‎ ‎اینکه‎ ‎با‎ ‎توجه‎ ‎به‎ ‎توازان‎ ‎قدرت‎ ‎نظامی‎ ‎ایران‎ ‎وآمریکا،‎ ‎درصورت‎ ‎وقوع‎ ‎چنین‎ ‎جنگی‎ ‎صدمات‎ ‎وارده‎ ‎به‎ ‎کشور‎ ‎چه‎ ‎خواهد‎ ‎بود‎ ‎و‎ ‎مهم‎ ‎تر‎ ‎اینکه‎ ‎به‎ ‎چه‎ ‎دلیل‎ ‎این‎ ‎صدمه‎ ‎وارد‎ ‎می‎ ‎شود؟‎ ‎و‎ ‎آخر‎ ‎اینکه‎ ‎مقامات‎ ‎ایرانی‎ ‎تا‎ ‎چه‎ ‎حد‎ ‎برای‎ ‎جلوگیری‎ ‎از‎ ‎وقوع‎ ‎چنین‎ ‎فاجعه‎ ‎ای‎ ‎تلاش‎ ‎می‎ ‎کنند؟

‎ ‎‎ ‎

من‎ ‎امیدوارم‎ ‎قرائت‎ ‎سرلشگرجعفری‎ ‎درست‎ ‎و‎ ‎مقرون‎ ‎به‎ ‎صحت‎ ‎باشد. به‎ ‎هرحال‎ ‎هر‎ ‎کشوری‎ ‎که‎ ‎با‎ ‎تهدیدات‎ ‎جدی‎ ‎مواجه‎ ‎است‎ ‎‎ ‎به‎ ‎بررسی‎ ‎گزینه‎ ‎های‎ ‎مقابله‎ ‎به‎ ‎مثل‎ ‎می‎ ‎پردازد. اما‎ ‎فراتر‎ ‎از‎ ‎بخش‎ ‎نظامی‎ ‎که‎ ‎توسط‎ ‎آقای‎ ‎جعفری‎ ‎بیان‎ ‎شده‎ ‎است‎ ‎موضوع‎ ‎این‎ ‎است‎ ‎که‎ ‎به‎ ‎لحاظ‎ ‎سیاسی‎ ‎چقدر‎ ‎روند‎ ‎موجود‎ ‎قابل‎ ‎کنترل‎ ‎است‎ ‎و‎ ‎از‎ ‎زوایای‎ ‎مختلف‎ ‎رصد‎ ‎می‎ ‎شود؟

‎ ‎‎ ‎

نکته‎ ‎ای‎ ‎که‎ ‎کمتر‎ ‎کسی‎ ‎شک‎ ‎دارد‎ ‎این‎ ‎است‎ ‎که‎ ‎دلیل‎ ‎اصلی‎ ‎که‎ ‎مقامات‎ ‎آمریکایی‎ ‎درخفا‎ ‎وآشکارا‎ ‎به‎ ‎عنوان‎ ‎توجیه‎ ‎گر‎ ‎چنین‎ ‎حمله‎ ‎ای‎ ‎بیان‎ ‎می‎ ‎کنند‎ ‎تردیدهایی‎ ‎است‎ ‎که‎ ‎نسبت‎ ‎به‎ ‎برنامه‎ ‎هسته‎ ‎ای‎ ‎ایران‎ ‎وجود‎ ‎دارد. عدم‎ ‎پذیرش‎ ‎چندین‎ ‎قطعنامه‎ ‎شورای‎ ‎امنیت‎ ‎سازمان‎ ‎ملل‎ ‎و‎ ‎نیز‎ ‎پیشنهادات‎ ‎غرب‎ ‎برای‎ ‎متوقف‎ ‎کردن‎ ‎غنی‎ ‎سازی‎ ‎اورانیوم‎ ‎ازمنظر‎ ‎مقامات‎ ‎آمریکایی‎ -‎به‎ ‎چنین‎ ‎تردید‎ ‎هایی‎ ‎دامن‎ ‎می‎ ‎زند. به‎ ‎همین‎ ‎نسبت‎ ‎کمتر‎ ‎تردیدی‎ ‎وجود‎ ‎دارد‎ ‎که‎ ‎درصورت‎ ‎توقف‎ ‎موقت‎ ‎غنی‎ ‎سازی‎ ‎اورانیوم‎ ‎وپذیرش‎ ‎‎-‎هرچند‎ ‎مشروط‎ - ‎بسته‎ ‎پیشنهادی‎ ‎غرب،‎ ‎به‎ ‎میزان‎ ‎قابل‎ ‎توجهی‎ ‎تهدید‎ ‎جنگ‎ ‎کاهش‎ ‎پیدا‎ ‎نکند. ‏‎ ‎‎ ‎

در‎ ‎واقع‎ ‎عملا‎ ‎تصور‎ ‎اینکه‎ ‎بعد‎ ‎از‎ ‎پذیرش‎ ‎بسته‎ ‎پیشنهادی‎ -‎به‎ ‎هر‎ ‎صورتی‎- ‎تندترین‎ ‎بخش‎ ‎های‎ ‎حاکم‎ ‎در‎ ‎آمریکا‎ ‎هم‎ ‎بخواهند‎ ‎دست‎ ‎به‎ ‎حمله‎ ‎به‎ ‎ایران‎ ‎بزنند‎ ‎دشوار‎ ‎خواهد‎ ‎بود. دراین‎ ‎صورت‎ ‎شاید‎ ‎مقامات‎ ‎ایرانی‎ ‎بگویند‎ ‎که‎ ‎همه‎ ‎بحث‎ ‎هایی‎ ‎که‎ ‎درخصوص‎ ‎حمله‎ ‎به‎ ‎ایران‎ ‎مطرح‎ ‎می‎ ‎شود‎ ‎تنها‎ ‎تبلیغاتی‎ ‎است‎ ‎و‎ ‎این‎ ‎به‎ ‎معنی‎ ‎شکست‎ ‎خوردن‎ ‎در‎ ‎بازی‎ ‎تبلیغاتی‎ ‎گسترده‎ ‎ای‎ ‎که‎ ‎آمریکا‎ ‎ومتحدان‎ ‎منطقه‎ ‎ای‎ ‎اش‎ ‎ازجمله‎ ‎اسراییل‎ ‎به‎ ‎راه‎ ‎انداخته‎ ‎اند.

‏‎ ‎‎ ‎

این‎ ‎البته‎ ‎گزینه‎ ‎ای‎ ‎قابل‎ ‎بررسی‎ ‎است‎ ‎اما‎ ‎اندک‎ ‎اندک‎ ‎قوت‎ ‎آن‎ ‎کمتر‎ ‎و‎ ‎کمتر‎ ‎می‎ ‎شود. ‏‎ ‎‎ ‎

گزارش‎ ‎این‎ ‎هفته‎ ‎سیمورهرش‎ ‎خبرنگار‎ ‎تحقیقی‎ ‎هفته‎ ‎نامه‎ ‎نیویورکر‎ ‎که‎ ‎برگزارش‎ ‎های‎ ‎متعدد‎ ‎پیشین‎ ‎درخصوص‎ ‎عملیات‎ ‎های‎ ‎مختلف‎ ‎آمریکا‎ ‎درداخل‎ ‎ایران‎ ‎صحه‎ ‎می‎ ‎گذارد‎ ‎و‎ ‎نشان‎ ‎می‎ ‎دهد‎ ‎که‎ ‎مجلس‎ ‎دموکرات‎ ‎هم‎ ‎در‎ ‎این‎ ‎زمینه‎ ‎با‎ ‎دولت‎ ‎جمهوری‎ ‎خواه‎ ‎دستش‎ ‎در‎ ‎یک‎ ‎کاسه‎ ‎است،‎ ‎و‎ ‎اینکه‎ ‎موضوع‎ ‎برخورد‎ ‎با‎ ‎ایران‎ ‎مساله‎ ‎ای‎ ‎بسیار‎ ‎جدی‎ ‎است‎ ‎وهرچه‎ ‎به‎ ‎پایان‎ ‎دولت‎ ‎بوش‎ ‎نزدیک‎ ‎می‎ ‎شویم‎ ‎این‎ ‎خطر‎ ‎جدی‎ ‎وجدی‎ ‎تر‎ ‎می‎ ‎شود. ‏

‎ ‎‎ ‎

مضافا‎ ‎که‎ ‎درنظربگیریم‎ ‎علاوه‎ ‎بر‎ ‎مساپل‎ ‎و‎ ‎محاسبات‎ ‎منطقه‎ ‎ای‎ ‎و‎ ‎رابطه‎ ‎تاریخی‎ ‎کدر‎ ‎ایران‎ ‎و‎ ‎آمریکا‎ ‎بعد‎ ‎ازانقلاب،‎ ‎این‎ ‎بار‎ ‎جمهوری‎ ‎خواهان‎ ‎با‎ ‎یک‎ ‎عنصر‎ ‎وسوسه‎ ‎برانگیز‎ ‎در‎ ‎سیاست‎ ‎داخلی‎ ‎نیز‎ ‎در‎ ‎توجیه‎ ‎اقدام‎ ‎نظامی‎ ‎علیه‎ ‎ایران‎ ‎مواجهند‎ ‎و‎ ‎آن‎ ‎اینکه‎ ‎به‎ ‎گفته‎ ‎بسیاری‎ ‎از‎ ‎کارشناسان‎ ‎وازجمله‎ ‎مشاور‎ ‎جان‎ ‎مک‎ ‎کین‎ ‎کاندیدای‎ ‎جمهوری‎ ‎خواه،‎ ‎درصورت‎ ‎حمله‎ ‎به‎ ‎منافع‎ ‎آمریکا‎ - ‎ومن‎ ‎معتقدم‎ ‎برعکس‎ ‎آن‎ ‎هم‎ ‎صادق‎ ‎است‎- ‎این‎ ‎جان‎ ‎مک‎ ‎کین‎ ‎است‎ ‎که‎ ‎برنده‎ ‎بزرگ‎ ‎خواهد‎ ‎بود. ‏‎ ‎‎ ‎با‎ ‎توجه‎ ‎به‎ ‎آرایش‎ ‎سیاسی‎ ‎داخل‎ ‎آمریکا‎ ‎در‎ ‎جریان‎ ‎انتخابات‎ ‎ریاست‎ ‎جمهوری،‎ ‎هر‎ ‎رویدادی‎ ‎که‎ ‎موضوع‎ ‎امنیت‎ ‎ملی‎ ‎را‎ ‎به‎ ‎عنوان‎ ‎اولویت‎ ‎اول‎ ‎کشور‎ ‎آمریکا‎ ‎مطرح‎ ‎کند،‎ ‎به‎ ‎مک‎ ‎کین‎ ‎باتجربه‎ ‎وآشنا‎ ‎با‎ ‎مسائل‎ ‎سیاست‎ ‎خارجی‎ -‎حداقل‎ ‎به‎ ‎گواه‎ ‎سابقه‎ ‎کاری‎ ‎او‎ -‎ارجحیت‎ ‎می‎ ‎بخشد‎ ‎و‎ ‎باراک‎ ‎اوباما‎ ‎که‎ ‎هم‎ ‎به‎ ‎لحاظ‎ ‎شخصی‎ ‎وهم‎ ‎به‎ ‎لحاظ‎ ‎حرفه‎ ‎ای‎ ‎وهم‎ ‎به‎ ‎لحاظ‎ ‎نژاد‎ ‎و‎ ‎رنگ‎ ‎با‎ ‎مشکلات‎ ‎فراوانی‎ ‎دست‎ ‎وپنجه‎ ‎نرم‎ ‎می‎ ‎کند‎ ‎عملا‎ ‎شانسی‎ ‎برای‎ ‎رقابت‎ ‎نخواهد‎ ‎داشت‎ ‎و‎ ‎جان‎ ‎مک‎ ‎کین‎ ‎به‎ ‎این‎ ‎ترتیب‎ ‎راهی‎ ‎کاخ‎ ‎سفید‎ ‎خواهد‎ ‎شد.

‏‎ ‎‎ ‎

به‎ ‎این‎ ‎موضوع‎ ‎بیافزاییم‎ ‎نحوه‎ ‎آرایش‎ ‎نظامی‎ ‎نیروهای‎ ‎آمریکایی‎ ‎درخلیج‎ ‎فارس‎ ‎وآفزایش‎ ‎قابل‎ ‎توجه‎ ‎آن‎ ‎طی‎ ‎سال‎ ‎گذشته‎ ‎که‎ ‎عملا‎ ‎درشرایط‎ ‎غیر‎ ‎جنگی‎ ‎عجیب‎ ‎به‎ ‎نظر‎ ‎می‎ ‎رسد. در‎ ‎یکی‎ ‎از‎ ‎مصاحبه‎ ‎هایی‎ ‎که‎ ‎طی‎ ‎ماه‎ ‎های‎ ‎گذشته‎ ‎با‎ ‎یکی‎ ‎ازصاحبنظران‎ ‎آمریکایی‎ ‎داشتم‎ ‎وی‎ ‎گفت‎ ‎محافظه‎ ‎کاران‎ ‎ممکن‎ ‎است‎ ‎با‎ ‎ایران‎ ‎مذاکره‎ ‎کنند‎ ‎ولی‎ ‎می‎ ‎دانند‎ ‎درحال‎ ‎حاضر‎ ‎هیچ‎ ‎منفعتی‎ ‎با‎ ‎گفت‎ ‎وگو‎ ‎با‎ ‎ایران‎ ‎برایشان‎ ‎متصور‎ ‎نیست. به‎ ‎گفته‎ ‎او‎ ‎آمریکا‎ ‎وقتی‎ ‎با‎ ‎ایران‎ ‎مذاکره‎ ‎خواهد‎ ‎کرد‎ ‎که‎ ‎تهران‎ ‎را‎ ‎به‎ ‎زانو‎ ‎درآورده‎ ‎باشد. ‏درجریان‎ ‎یک‎ ‎مصاحبه‎ ‎کارشناس‎ ‎دیگری‎ ‎گفت‎ ‎که‎ ‎آمریکا‎ ‎پیش‎ ‎از‎ ‎مذاکره‎ ‎با‎ ‎ایران،‎ ‎تهران‎ ‎را‎ ‎تا‎ ‎سرحد‎ ‎مرگ‎ ‎می‎ ‎ترساند. ‏‎ ‎این‎ ‎به‎ ‎زانو‎ ‎درآوردن‎ ‎وتاسرحد‎ ‎مرگ‎ ‎ترساندن،‎ ‎البته‎ ‎معلوم‎ ‎نیست‎ ‎حد‎ ‎نهایی‎ ‎اش‎ ‎کجاست. اما‎ ‎شواهد‎ ‎وقراین‎ ‎نشان‎ ‎می‎ ‎دهد‎ ‎که‎ ‎عزم‎ ‎طرف‎ ‎مقابل‎ ‎جدی‎ ‎تراز‎ ‎آن‎ ‎چیزی‎ ‎است‎ ‎که‎ ‎تصور‎ ‎می‎ ‎شود‎ ‎وهم‎ ‎به‎ ‎لحاظ‎ ‎افکار‎ ‎عمومی‎ ‎وبه‎ ‎لحاظ‎ ‎سیاسی‎ ‎مقدمات‎ ‎آن‎ ‎را‎ ‎طی‎ ‎دوسال‎ ‎گذشته‎ ‎فراهم‎ ‎کرده‎ ‎است. ‏‎ ‎‎ ‎

این‎ ‎قرائت‎ ‎از‎ ‎ماجرا‎ ‎نشان‎ ‎دهنده‎ ‎این‎ ‎است‎ ‎که‎ ‎اظهارات‎ ‎سرلشکرجعفری‎ ‎دقیقا‎ ‎آب‎ ‎ریختن‎ ‎در‎ ‎هاون‎ ‎نئومحافظه‎ ‎کارانی‎ ‎است‎ ‎که‎ ‎برای‎ ‎حمله‎ ‎به‎ ‎ایران‎ - ‎هرچند‎ ‎نوع‎ ‎محدود‎ ‎آن‎- ‎بی‎ ‎تابی‎ ‎می‎ ‎کنند. تصویری‎ ‎که‎ ‎آقای‎ ‎جعفری‎ ‎در‎ ‎غرب‎ ‎می‎ ‎دهند‎ ‎این‎ ‎است‎ ‎که‎ ‎ایران‎ ‎حاضر‎ ‎نیست‎ ‎به‎ ‎همکاری‎ ‎با‎ ‎جامعه‎ ‎بین‎ ‎المللی‎ ‎واز‎ ‎جمله‎ ‎سازمان‎ ‎ملل‎ ‎بپردازد‎ ‎که‎ ‎عملا‎ ‎یک‎ ‎عضو‎ ‎آن‎ ‎است‎ ‎ودیگر‎ ‎اینکه‎ ‎نمی‎ ‎خواهد‎ ‎برنامه‎ ‎اتمی‎ ‎شفافی‎ ‎داشته‎ ‎باشد‎ ‎وبرای‎ ‎این‎ ‎کار‎ ‎آماده‎ ‎است‎ ‎با‎ ‎آمریکا‎ ‎درمنطقه‎ ‎بجنگد‎ ‎و‎ ‎به‎ ‎اسراییل‎ ‎حمله‎ ‎کند‎ ‎و‎ ‎جلوی‎ ‎صدور‎ ‎نفت‎ ‎را‎ ‎هم‎ ‎بگیرد. ‏‎ ‎‎ ‎اظهارات‎ ‎سرلشگر‎ ‎جعفری‎ ‎به‎ ‎معنای‎ ‎وارد‎ ‎شدن‎ ‎به‎ ‎یک‎ ‎جنگ‎ ‎تمام‎ ‎عیار‎ ‎با‎ ‎آمریکاست. درحالی‎ ‎که‎ ‎شلیک‎ ‎اولین‎ ‎موشک‎ ‎از‎ ‎طرف‎ ‎ایران‎ ‎همان‎ ‎بازی‎ ‎است‎ ‎که‎ ‎عملا‎ ‎ماههاست‎ ‎محافظه‎ ‎کاران‎ ‎آمریکایی‎ ‎برای‎ ‎ان‎ ‎نقشه‎ ‎کشیده‎ ‎اند‎ ‎و‎ ‎مقامات‎ ‎ایرانی‎ ‎به‎ ‎اشکال‎ ‎مختلف‎ ‎از‎ ‎تن‎ ‎دادن‎ ‎به‎ ‎این‎ ‎بازی‎ ‎پرهیز‎ ‎کرده‎ ‎اند. ‏‎ ‎‎ ‎مقامات‎ ‎ایرانی‎ ‎اگر‎ ‎چه‎ ‎برخی‎ ‎مواقع‎ ‎تنها‎ ‎به‎ ‎مصرف‎ ‎داخلی‎ ‎صحبت‎ ‎های‎ ‎خود‎ ‎توجه‎ ‎می‎ ‎کنند‎ ‎ولی‎ ‎نباید‎ ‎از‎ ‎نظر‎ ‎دوربدارند‎ ‎که‎ ‎با‎ ‎توجه‎ ‎به‎ ‎حجم‎ ‎ومیزان‎ ‎چراغ‎ ‎هایی‎ ‎که‎ ‎روی‎ ‎ایران‎ ‎روشن‎ ‎است،‎ ‎آنچه‎ ‎می‎ ‎گویند‎ ‎مبنای‎ ‎تحلیل‎ ‎های‎ ‎مختلف‎ ‎قرارمی‎ ‎گیرد‎ ‎وبه‎ ‎تیتر‎ ‎روزنامه‎ ‎های‎ ‎غربی‎ ‎تبدیل‎ ‎می‎ ‎شود. ‏

‎ ‎

‎ ‎ممکن‎ ‎است‎ ‎آمریکایی‎ ‎ها‎ ‎در‎ ‎پایان‎ ‎جنگ‎ ‎با‎ ‎مشکل‎ ‎مواجه‎ ‎باشند‎ ‎اما‎ ‎طی‎ ‎سالهای‎ ‎گذشته‎ ‎نشان‎ ‎داده‎ ‎اند‎ ‎که‎ ‎در‎ ‎شروع‎ ‎جنگ‎ ‎های‎ ‎غیرانسانی‎ ‎با‎ ‎تمام‎ ‎قوا‎ ‎هیچ‎ ‎تردیدی‎ ‎به‎ ‎خود‎ ‎راه‎ ‎نمی‎ ‎دهند‎ ‎و‎ ‎منافع‎ ‎گروهی‎ ‎وجناحی‎ ‎وحتی‎ ‎فردی‎ ‎می‎ ‎تواند‎ ‎عملا‎ ‎تمام‎ ‎تحلیل‎ ‎های‎ ‎منطقی‎ ‎آنها‎ ‎را‎ ‎تحت‎ ‎الشعاع‎ ‎قراردهد. ممکن‎ ‎است‎ ‎درنهایت‎ ‎بگویند‎ ‎اشتباه‎ ‎کرده‎ ‎اند‎ ‎اما‎ ‎چه‎ ‎سرنوشتی‎ ‎را‎ ‎برای‎ ‎دیگران‎ ‎رقم‎ ‎زده‎ ‎اند؟‎ ‎تجربه‎ ‎جنگ‎ ‎جهانی‎ ‎دوم،‎ ‎ویتنام‎ ‎وعراق‎ ‎تجربه‎ ‎های‎ ‎بسیارهشدار‎ ‎دهنده‎ ‎ای‎ ‎است‎ ‎که‎ ‎هنگام‎ ‎محاسبات‎ ‎سود‎ ‎وزیاد‎ ‎وانتخاب‎ ‎گزینه‎ ‎های‎ ‎پیش‎ ‎رو‎ ‎نباید‎ ‎آنها‎ ‎را‎ ‎نادیده‎ ‎گرفت. ‏

‎ ‎‎ ‎

آمادگی‎ ‎نیروهای‎ ‎نظامی‎ ‎کشور‎ ‎برای‎ ‎دفاع‎ ‎از‎ ‎مرزهای‎ ‎سرزمینی‎ ‎اقدام‎ ‎مشروعی‎ ‎است‎ ‎اما‎ ‎خطای‎ ‎محاسبه‎ ‎و‎ ‎تن‎ ‎دادن‎ ‎به‎ ‎بازی‎ ‎طرف‎ ‎مقابل‎ ‎به‎ ‎نوعی‎ ‎که‎ ‎آنچیزی‎ ‎که‎ ‎نصیب‎ ‎کشور‎ ‎می‎ ‎شود‎ ‎درمقابل‎ ‎آنچیزی‎ ‎که‎ ‎ازدست‎ ‎می‎ ‎دهد‎ ‎عملا‎ ‎هیچ‎ ‎باشد،‎ ‎قمار‎ ‎با‎ ‎سرنوشت‎ ‎یک‎ ‎ملت‎ ‎است. به‎ ‎همین‎ ‎جهت‎ ‎است‎ ‎که‎ ‎مقامات‎ ‎بلندپایه‎ ‎کشور‎ ‎باید‎ ‎با‎ ‎هوشمندی‎ ‎از‎ ‎تمام‎ ‎ظرفیت‎ ‎های‎ ‎دیپلماتیک‎ ‎درحوزه‎ ‎های‎ ‎مختلف‎ ‎استفاده‎ ‎کنند‎ ‎و‎ ‎از‎ ‎اینکه‎ ‎چنین‎ ‎فاجعه‎ ‎ای‎ ‎رخ‎ ‎بدهد‎ ‎جلوگیری‎ ‎کنند.‏