تحریم های ایران: جنگ اعصاب

نویسنده

» نظر دیسیدنت وویسز در باره تحریم ها

در ادامه تحریم های بین المللی آمریکا علیه جمهوری اسلامی ایران، کنگره روز چهار شنبه لایحه ای را به تصویب رساند که در برگیرنده جریمه شرکت های مادر موسساتی بود که تحریم ها را نقض می کنند.

در همین حال ران پل، نماینده کنگره آمریکا مخالفت خود را با این لایحه بیان کرده و آن را “اعلام جنگ” با ایران توصیف کرد.

پل گفت: “هیچ شاهدی دال بر اینکه ایران اورانیوم را به درجه خلوصی بیش از ۲۰ درصد غنی کرده باشد وجود ندارد.” او همچنین گفت آژانس بین المللی انرژی هسته ای و سازمان سیا، تائید کرده اند که ایران در آستانه ساختن سلاح هسته ای نیست. او گفت: “ما فقط در مورد ایران دچار وسواس شده ایم و تصور می کنیم امنیت ملی ما توسط ایران تهدید می شود.”

همین سخن توسط آیت الله احمد جنتی نیز در نماز جمعه تهران بیان شد که از مردم و مقامات خواست در برابر “جنگ اقتصادی” علیه جمهوری اسلامی مقاومت کنند.

محمود بهمنی، رئیس بانک مرکزی ایران هم گفته است که بانک مرکزی ایران تحریم ها را به عنوان اعلام جنگ تلقی می کند. او گفت هدف از تحریم های اقتصادی خرابکاری در اقتصاد ملی است و افزود بانک مرکزی به سرعت و به نحوی موثر با آن مقابله خواهد کرد.

اکنون آشکار شده است که یک کشور لزوما نباید به کشور دیگر حمله نظامی کند تا بتوانیم از جنگ میان آنها سخن بگوئیم؛ اعمال تحریم های شدید برای فلج کردن یک کشور کافی است.

جنگ آمریکا علیه ایران تازگی ندارد. در واقع جنگ آمریکا علیه ایران از سال ها پیش با اعمال تحریم ها در زمانی که ایران در حال جبران خسارات ناشی از هشت سال جنگ با عراق بود آغاز شد؛ جنگی که ۶۰۰ میلیارد دلار خسارت به بار آورد و با حمایت واشنگتن از عراق همراه بود.

بعد‌ها معلوم شد که دولت آمریکا از طریق شعبه آنتلانتای بزرگ‌ترین بانک ایتالیا، بانکا ناسیونال دل لاوورو، ۴ میلیارد دلار را در فاصله ۱۹۸۵ و ۱۹۸۹ به عراق ارسال کرده است. این پول توسط صدام حسین برای خرید سلاح و فناوری در جنگ علیه ایران بکار رفته است.

جنگ آمریکا علیه ایران همچنین با تحریم‌های تصویب شده در دوره رونالد ریگان به بهانه حمایت ایران از تروریسم شروع شده بود. آمریکا ضمن اعمال تحریم‌ها از صدور کالاهای با کاربرد دوگانه به ایران نیز جلوگیری کرد.

این تحریم‌ها در سال ۱۹۹۵ ادامه یافت؛ زمانی که واشنگتن ایران را متهم به داشتن سلاح‌های کشتار جمعی کرد. بیل کلینتون نیز در سال ۱۹۹۷ تحریم‌ها علیه ایران را تشدید کرده و شرکت ها را از معامله با شرکت نفت ایران منع کرد.

لذا واشنگتن خیلی پیش از آنکه ایران را متهم به پیگیری تولید سلاح هسته ای کند تحریم های شدید سیاسی و اقتصادی علیه ایران اعمال کرده بود.

غرب درک نمی کند که ایران کشوری نیست که تنها به درآمد های نفتی وابسته باشد. هزاران منابع طبیعی دیگر در ایران وجود دارد که می تواند روی آن حساب کرد.

در نتیجه تحریم علیه فروش نفت ایران نمی تواند برای ایران زیان آور باشد.

Bottom of Form

منبع:  دیسیدنت وویسز – 6 اوت