وقتی آنتن را از فردوسی‌پور گرفتند

محمدرضا یزدان پناه
محمدرضا یزدان پناه

» در برنامه این هفته 90 چه گذشت؟

عادل فردوسی‌پور برای دومین هفته پیاپی فرصت خداحافظی با بینندگان برنامه 90 را نیافت. مسئولان پخش شبکه سه سیمای جمهوری اسلامی، زمانی که خلاصه بازی تیم های صبا و ملوان در حال پخش از 90 بود، به طور ناگهانی دستور به قطع برنامه دادند.

مجری و تهیه کننده 90 می گوید که این کار “توهین به مخاطبان میلیونی” این برنامه بود.

عادل فردوسی پور صبح روز بعد به خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) گفت که از شب گذشته “در شوک” حادثه است.

او ابراز امیدواری می کند “آخرین باری باشد” که چنین اتفاقی می افتد.

فردوسی پور درباره اتفاقی که در بامداد سه شنبه رخ داد اینگونه توضیح می دهد: “در ساعت 22:57 دقیقه برنامه ما آغاز شد و سه ساعت و نیم برای این برنامه زمان داشتیم که بر این اساس 2:27 دقیقه صبح باید برنامه به پایان می‌رسید. 10 دقیقه و 41 ثانیه آگهی بین برنامه پخش شد و هشت دقیقه نیز مسابقه کشتی پخش شد که اگر این دو زمان را به برنامه‌مان اضافه کنیم، باید در ساعت 2:46 دقیقه برنامه را به پایان می بردیم.”

اما این اتفاق آنگونه که مجری محبوب انتظارش را داشت نیفتاد. فردوسی پور می گوید مسئولان پخش 24 دقیقه زودتر “آنتن را از ما گرفتند.”

او احتمال نمی دهد که “مدیران عالی رتبه صدا و سیما” دخالتی در این ماجرا داشته باشند و می گوید که قطع یکباره برنامه “قطعا تصمیم شخصی” بوده است.

عادل فردوسی پور اضافه می کند که “نمی دانم چرا چنین اتفاقی رخ داد” اما تاکید می کند: “نباید با چنین رفتارهایی به مخاطبان 20 تا 25 میلیونی برنامه‌ی 90 که تا آن ساعت بیدار هستند، توهین کرد.”

 

برنامه‌ای درباره فوتبال؛ علیه فساد

بنیانگذار، تهیه کننده و مجری پربیننده ترین برنامه سیمای جمهوری اسلامی اگرچه از دلیل قطع ناگهانی برنامه خود، آنهم در دومین هفته پیاپی ابراز بی اطلاعی می کند اما ناظران رسانه ای و تحلیلگران چندان هم از اتفاقاتی مشابه برای برنامه 90 حیرت زده نمی شوند.

این برنامه که پخشش از سال 1378 آغاز شد و تاکنون هم ادامه داشته، بسیاری از خط قرمزهای رایج در چارچوب خشک رسانه ای صدا و سیما را شکسته و اسرار فراوانی را درباره فساد گسترده در ساختار فوتبال و متصدیان دولتی این ورزش را برملا کرده است.

اتفاقی که با توجه به تنیده شدن ورزش و بخصوص فوتبال با سیاست و اقتصاد، به ویژه از زمان روی کار آمدن دولت محمود احمدی نژاد، در موارد بسیاری حالت ورزشی ـ سیاسی به خود گرفته است.

به همین خاطر آنچه فردوسی پور را حیرت زده کرده برای بسیاری از ناظران کاملا قابل انتظار بوده است. آنها مدتهاست که انتظار دارند شبی از شب های داغ، برنامه 90 در نهایت صبر تصمیم گیران تلویزیون به عنوان رسانه ای که سیاست هایش به طور مستقیم از جانب شخص رهبر جمهوری اسلامی و شورای عالی امنیت ملی تعیین می شود را به پایان برساند و این برنامه برای همیشه تعطیل شود.

این واقعه هنوز رخ نداده است و بسیاری معتقدند که با توجه به محبوبیت بی نظیر 90 و مجری جوانش در بین مردم و بخصوص جوانان و بیننده های میلیونی که هر هفته مشتاقانه  پای تلویزیون می نشینند، این کار کمی دور از ذهن است.

90 در هر قسمتی که پخش می شود، میلیون ها اس ام اس از بینندگانش دریافت می کند. شاید بتوان گفت که تعداد پیام هایی که تنها در یک قسمت به 90 ارسال می شود، بیشتر از اس ام اس هایی باشد که در یک سال در مجموع به تمام برنامه های دیگر سیما می رسد.

بنا بر آمار غیر رسمی، گران ترین تعرفه پخش تبلیغات در صدا و سیما متعلق به ساعاتی است که برنامه 90 از شبکه سه در حال پخش است. برخی ناظران این برنامه را از آخرین موانع “قهر کامل” مردم با صدا و سیمایی می دانند که با سیاست گذاری ها و برنامه هایش، روز به روز از تعداد بینندگانش کاسته می شود.

شاید چنین مسائلی دلیل اصلی آن باشد که مسئولان ارشد صدا و سیما ترجیح بدهند عادل فردوسی پور و برنامه اش را با تمام گرفتاری هایشان تحمل کنند و به این خاطر چشم بر افشاگری های بی سابقه او علیه دخالت نهادهایی مانند دولت و حتی سازمان های نظامی –ـ امنیتی در فوتبال ببندند.

 

“آقا کجا؟ هنوز تموم نشده”

خط مشی مستقل و دور از قدرت 90 البته دشمنی های زیادی را با این برنامه بخصوص از جانب سیاستمداران و رسانه های نزدیک به حکومت به دنبال داشته است. آنها هر از چند گاهی با انتشار اخباری تلاش می کنند تا به تخطئه فردوسی پور بپردازند.

همین چند روز پیش بود که روزنامه “وطن امروز” نزدیک به دولت احمدی نژاد با انتقاد از عادل فردوسی‌پور نوشت او یک مجری میلیاردی است و سالیانه یک میلیارد تومان درآمد دارد.

همین موضوع بهانه شد تا مجری و تهیه کننده برنامه ۹۰، رو در رو با میلیون‌ها بیننده‌اش به ارائه جزئیات وضعیت مالی برنامه‌اش بپردازد؛ اتفاقی که تاکنون در صدا و سیما سابقه نداشته است.

اکنون نیز دو هفته است که این برنامه فرصت پخش تیراژ پایانی خود را نمی یابد. در آخرین برنامه که دو شب پیش پخش شد، پیش از پایان، برنامه آرشیوی یک شب یک فوتبال روی آنتن رفت تا دیگر برنامه نود پخش نشود و مسابقه 13 سال قبل ایران و کویت در فینال بازیهای آسیایی پخش شود.

این اتفاق در حالی افتاد که فردوسی پور مدام به میهمانانش تذکر می داد زیاد صحبت نکنند چون وقت برنامه خیلی محدود است. بخش گفتگوی ویژه او با سرمربی و سرپرست تیم فوتبال ساحلی نیز بیش از حد ممکن طول کشید، ضمن آنکه در دقایق ابتدایی برنامه مسابقه فینال وزن 66 کیلوگرم کشتی فرنگی  قهرمانی جهان پخش شد که فردوسی پور در ادامه به شوخی گفت که به اندازه کشتی وقت گرفتیم تا در پایان به وقت برنامه مان اضافه شود.

عادل فردوسی پور وقتی رضا علی رضا رییس کمیته فوتبال ساحلی داشت از سر جایش بلند می شد خطاب به او گفت: “آقا کجا؟ هنوز برنامه تمام نشده است.” رضا علی رضا هم گفت: “جایی نمی رم، داشتم خودم را روی صندلی جابجا می کردم.”

به گفته مرتضی دهرویه مربی سابق تیم ملی فوتبال ساحلی ماجرا از این قرار بوده که علی رضا علی رییس کمیته فوتبال ساحلی به دلیل برخی از مشکلات کارش به نیروی انتظامی می افتد و به پاسگاه مراجعه می کند. در پاسگاه و پس از برطرف شدن مشکلاتش او به یکی از سروان های نیروی انتظامی خودش را معرفی می کند و می گوید ریاست کمیته فوتبال ساحلی را بر عهده دار است. جناب سروان هم که از فوتبال ساحلی خوشش می آمده با دعوت رضا علی در تمرینات تیم ملی شرکت می کند و عضو تیم ملی می شود.

دهرویه با بیان این جملات ادامه داد: “ما این قضیه را فهمیدیم و به رضا علی گفتیم که خبرنگاران در مورد این بازیکن جدید سئوال می کنند و قرار است از فردا به تمرینات بیایند که از فردا دیگر آن آقا در تمرینات آفتابی نشد.”

او در ابتدای برنامه به بینندگان میلیونی برنامه اش وعده داد که 90 امشب بسیار جذاب خواهد بود و تا آخر پای تلویزیون هایشان بنشینند.

فردوسی پور در 90 که به فوتبال اختصاص دارد، یک آس سینمایی هم رو کرد تا نشان بدهد حواسش به همه جا هست. او در ابتدای برنامه به مناسب فرا رسیدن روز ملی سینما به تجلیل از سینمای ایران و سینما گران ایرانی، پرداخت.

در ادامه پنج دقیقه از فیلم گزارش ساخته عباس کیارستمی را پخش کرد. این فیلم که به گفته فردوسی پور، محصول سال 1353 (سال تولد خود فردوسی پور) است درباره قاسم جولایی، دانش‌آموزی ست حدود ده ساله که شیفته فوتبال است و به سختی بلیت اتوبوس ملایر ـ تهران را ده تومان می‌خرد تا مسابقه فوتبال تیم پرسپولیس را در ورزشگاه امجدیه تهران تماشا کند.