مارکو روبین
رییس جمهور ایالات متحده اعلام کرد که نیروهای مسلح این کشور تا پایان سال از عراق خارج خواهند شد و این یعنی قربانی کردن عراق به نفع سران جمهوری اسلامی. فراموش نکنیم که خروج نیروهای آمریکایی از عراق یکی از خواست های اصلی حکومتگران ایرانی برای ازسرگیری “مذاکرات” با غربی ها بود.
این گام بزرگ دولت دموکرات به نفع تروریست های ایرانی، پیروی کامل از توصیه های ژنرال پترائوس است که رییس سازمان سیا شده. دولت حسین باراک اوباما با این اقدام خود نه تنها به تأسیسات هسته ای ایران حمله نخواهد کرد، بلکه از هر کس که بخواهد این کار را بکند نیز جلوگیری بعمل می آورد.
استراتژی آمریکا که درواقع لحاظ کردن ایران در منافع استراتژیک خود است، نشان می دهد که رییس جمهور این کشور و متحدانش [که در رأس آنها سارکوزی قرار دهد] دست به سینه در انتظار انتخاب مجددشان نخواهند نشست. آنها هر کاری خواهند کرد تا برای انتخاب مجدد خود سکوی پرتاب پیدا کنند.
این رویکرد ژئوپلیتیک در مورد شرایط فعلی یک استراتژی کوتاه مدت است که به هیچ وجه واکنش های روسیه و چین را که ممکن است در تأمین منابع انرژی لازم برای اقتصاد خود با مشکل مواجه شوند، به حساب نیاورده.
روسیه نیز به نوبه خود هیچ علاقه ای ندارد که چین به یک ابرقدرت تبدیل شود یا کشورهای غربی در زمینه های مختلف پیشروی کنند.
با این حال برخلاف کاخ سفید نمی توان این موضوع را نادیده گرفت که چین و روسیه می توانند علیه اقدامات غربی ها عمل کنند.
به عنوان مثال روسیه به راحتی می تواند تروریست های حزب الله را به راه انداختن جنگی با اسراییل مجاب کند. چین نیز به نوبه خود می تواند سلاح های کشتارجمعی به گروهک های تروریستی در سراسر جهان بدهد تا هرج و مرج ایجاد کنند.
ازطرف دیگر، ایران منافع چندانی برای گشایش با جهان ندارد، زیرا پس از گفتگو و سازش با غرب حمایت فنی روس ها و تسلیحات چینی را از دست خواهد داد. اکنون جمهوری اسلامی دورنمای چیرگی بر جهان عرب را چندان عملی نمی بیند و توان ایجاد اغتشاش این کشور نیز ازطریق گروه های تروریستی کاهش یافته.
به نظر می رسد جاه طلبی های اوباما و سارکوزی به شکست بینجامد. معلوم نیست آنها چگونه خواهند توانست جمهوری اسلامی را از دوستان چینی و روسی اش دور سازند. تهدید ازطریق اسراییل به مانند اعمال تحریم دیگر کارآمد نیست و بدتر از آن اینکه آیت الله ها از این پس می توانند روی مصر یا ترکیه که با سیاست های آنها همسو شده حساب کنند.
رفتار مبهم غربی ها به مثابه آخرین تلاش برای گشایش است. ولی شرایط ممکن است به گونه ای رقم بخورد که امنیت اسراییل قربانی رویکردهای ژئوپلیتیک این کشورها شود.
به هرحال به هیچکس نمی توان اطمینان کرد و این درسی است که ما از رفتار سیاستمداران می گیریم.
منبع: لو پست، ۲۲ اکتبر
