زندگی را باید تامین کرد و ما هم به جز این راه کار دیگری را نمی دانیم…اگر بشود از این راه و مثلا با سالی یک یا دو نمایش تامین معاش کرد باور کنید هیچ بازیگری علاقه مند به این نیست که خود را بیازارد و گرفتار تمرینات سخت شود…
گفت و گو با سیامک صفری
سیامک صفری بی شک یکی ازخلاق ترین وبهترین بازیگران تئاتر چندسال اخیر تهران بوده است که در این مدت بازی ها وهنرنمایی های متفاوتی را برای تماشاگران خود به ارمغان آورده است.صفری در مراسم جشن بازیگر اردیبهشت 88 موفق به دریافت بازیگری اول مرد برای نمایش “شکارروباه”به کارگردانی علی رفیعی شد. گفت و گوی میترا سلطانی با سیامک صفری پیش رویتان است
بازیگر باید تامین باشد
شما برای اجرای دو نمایش پسرطلاها” و “شکارروباه” کاندیدای درفات جایزه اول مرد جشن بازیگرشدید، می شود لطفاً برای ما بگویید که کدام کارتان مموفق به دریافت جایزه شد؟
( با خنده )… فکر می کنم هردو. اما در واقع جایزه من برای نمایش شکار روباه به کارگردانی دکتر علی رفیعی بود.
خودتان فکر می کردید که این جایزه را دریافت کنید؟
خب، وقتی کاندید شدم بسیار از دوستان و آشنایانی که کاررا دیده بودند به من تبریک می گفتند اما رقیبان بسیارسرسختی بودند که روی تک تک آنها برای دریافت جایزه حساب باز شده بود.
تفاوت کار در دو پروژه ای که درآن ها کاندیدا شده بودید به چه میزانی بود؟
برای قیاس این دو پروژه مطالب بی شماری را می توان یادداشت کرد اما فقط می گویم که شکل کار کردن دراین دو نمایش برای من به عنوان بازیگربسیار متفاوت بود. شیوه اجرایی، سبک نوشتاری متون وطراحی های ارائه شده بسیار فرق می کردند.
بازی درنقش یکی ازتاریخی ترین مردان این سرزمین برای شما هیجان انگیز بود؟
بیشتر از هیجان می ترسیدم آخر قرار بود تا نقش فردی را با مختصات و مشخصات خاصی اجرا کنم که مردم به خوبی او را می شناسند. برخورد بازیگر با این نقش باید کاملا ظریف و هنرمندانه باشد و این کاررا سخت می کرد.احساس می کردم کار عجیبی را انجام می دهم و باید تمرینات سخت تری را روی خودم و نقشم انجام دهم. بنابراین دست به کار شدم و اولین ترفندی که زدم هم این بود که هرچه پیشنهاد داشتم آنها را رد کردم تا بتوانم به کار سنگین و جدید بپردازم.
پس کیفیت این کار دوم بهتر بود، درست است؟
خیر. به نظر من کیفیت هردو کار بسیار خوب بود و اصلا درآن شکی ندارم. مطمئناً با شناختی که از دو کارگردان داشتم همکاری های لازم را ترتیب دادم. اما من در کار دکتر رفعی با سیستم به خصوصی پیش می رفتم و در کار آقای مکاری با طرز کار دیگری.
بارزترین تفاوت ها درکارهای این دوکارگردان چه بود؟
چگونگی هدایت بازیگر آن دو با هم بسیار متفاوت است.علی رفیعی درکارهای خود به شدت بازیگر را کنترل می کند و برای اندازه های بازی او متر می گذارد به گونه ای که خارج شدن از ترسیمات او یعنی اشتباه و اوت شدن از کار. اما مهدی مکاری در نمایش آزادی عمل بیشتری را به بازیگر می دهد تا بتواند نتیجه نهایی را همراه با بازیگر به صحنه ببرد که این هردو روش قابل تحسین ولی سخت هستند.
خودتان را از جمله بازیگران پرکار می دانید؟
بله. معمولادرسال چندین کار را به عنوان بازیگر روی صحنه دارم.
بازی در چندین نمایش در چندماه به لحاظ فکری و فیزیکی شما را نمی آزرد؟
زندگی را باید تامین کرد و ما هم به جز این راه کار دیگری را نمی دانیم.درست است که بسیار سخت وطاقت فرسات اما باید کارکرد.اگر بشود از این راه و مثلا سالی با یک یا دو نمایش تامین معاش کرد باور کنید هیچ بازیگری علاقه مند به این نیست که خود را بیازارد و گرفتار تمرینات سخت شود.
اگر اینطور است پس چرا به پیشنهادات تلویزیونی و یا سینمایی پاسخ منفی می دهید؟
به دلیل اینکه ذات و هنر من در تئاتررشد پیدا کرده است. با تمام علاقه ای که به سینما و تلویزیون دارم اما تئاتر را دلچسب تر احساس می کنم. درتئاتر نوعی خودمانی بودن وجود دارد که فکر می کنم درتصویر به زحمت می توان آن را پیدا کرد.