یکی از نوآوری‌های آلبوم “88” تلاش خواننده و شاعر جهت پیوسته و داستان‌گونه کردن قطعات است ضمن اینکه فضاسازی‌ها در کنار کشیدن‌های مخصوص بنیامین در تلفظ بعضی کلمات به صورت منقطع که با افکت‌های منقطع ملودی نیز همراه شده یکی دیگر از ویژگی‌های آلبوم “88” است…
دومین آلبوم جدید بنیامین
رد پای هنر در کاری عامه پسند
دومین آلبوم بنیامین بهادری با نام “88” پس از سه سال از انتشار نخستین آلبومش و با چند ماه تأخیر از زمان اعلام‌شده، هفته‌ی اول اردیبهشت با مشارکت شرکت‌های “ترانه شرقی” و “آوای نکیسا” وارد بازار موسیقی شد. پخش جهانی این البوم نیز به صورت همزمان، توسط شرکت بین‌المللی “ لبینا رکوردز” و سایت اینترنتی Itunes انجام می‌شود. نام آلبوم اول بنیامین “85” بود و معروف‌ترین قطعه‌ی آن هم ”دنیا دیگه مث تو نداره”. این آلبوم تا ماه ها در صدر پرفروش ترین کارهای موسیقی ایران قرار داشت. سبک و سیاق تازه بنیامین در نحوه اجرا و تنظیم واقعاً متفاوت کارها باعث شده بود تا پس از سالها رکود و سکون، شوری تازه در موسیقی پاپ ایران به وجود بیاید.
آلبوم “88” به سه صورت متفاوت عرضه شده‌است: نوار کاست، سی‌دی والبی و سی‌دی جی‌پک.
بنیامین آلبوم “88” را در ابتدا با 28 تراک آماده کرده‌بود، سپس تصمیم گرفت آن را در قالب 24 تراک و با نام “006” به بازار موسیقی عرضه کند اما در نهایت برای جلوگیری از شنیده نشدن قطعات، از آن میان، 17 تراک را برای آلبوم جدیدش انتخاب کرد که آنچه به بازار عرضه شده مجموعه ای است در حدود 42 دقیقه. 12 تراک این آلبوم به لحاظ زمانی استاندارد است و 5 تراک دیگر، قطعاتی کوتاه یا مینی‌تراک هستند.
طولانی‌ترین قطعه‌ی آلبوم “88” ترانه‌ی “خواب” است که سه دقیقه و پنجاه ثانیه است و کوتاه‌ترین قطعه، ترانه‌ی “هفته به هفته” است که 22 ثانیه است.
بنیامین درخصوص مینی‌تراک‌های آلبومش می‌گوید: «این کار برای اولین بار در موسیقی‌مان اتفاق افتاد. ما یکسری از ترانه‌ها را ساختیم. ترانه‌هایی که خودشان به سراغمان آمدند و ما برای ادامه‌شان باید تلاش می‌کردیم و زور می‌زدیم. معلوم هم نبود که قشنگی آن قسمت خود به خود ساخته شده را داشته باشند. به همین دلیل آن‌ها را به همین شکل در آلبوم گذاشتیم که اگر بعداً هم ادامه‌اش ساخته شد و ارزش شنیدن داشت، مردم یک زمینه قبلی ازشان داشته باشند. این‌ها فراز و نشیبی از یک آهنگ و ترانه‌اند.»
او درباره‌ی دلیل نامگذاری دو آلبومش که به سال انتشار آن‌ها بازمی گردد گفت دلش نمی‌خواهد نام آلبوم تمرکز مخاطب را از بین ببرد. او معتقد است نام آلبوم مثل تمام نشانه های دیگر یعنی ملودی، ترانه و تنظیم باعث می شود تا ذهن مخاطب، شعر را دنبال کند.
آهنگ‌های آلبوم جدید بنیامین “شناسنامه (شروع)، کجای دنیای؟!، من و تنها…، عاشقی با تو، آهای تو، عشق آدم‌کش، بیا عاشقم کن، ای وای دلم، صدای قلب تو، خواب، منِ لعنتی، رفیقا می‌گن، پرسه، لیلی در پاییز، هفته به هفته، شومینه، تموم شد (پایان)” نام دارند که در این میان آهنگ‌های ریتمیک او با تنظیمی مدرن و آهنگ‌های آرام آن با همان بغض معروف بنیامین نگاه‌ها را به سوی خود جلب کرده‌اند. بنیامین در این آلبوم، ارجاعاتی به آلبوم قبلی و قطعات محبوب آن از جمله “دنیا دیگه مث تو نداره” و “دوست دارم” نیز دارد.
یکی از نوآوری‌های آلبوم “88” تلاش خواننده و شاعر جهت پیوسته و داستان‌گونه کردن قطعات است ضمن اینکه فضاسازی‌ها در کنار کشیدن‌های مخصوص بنیامین در تلفظ بعضی کلمات به صورت منقطع همراه با افکت‌های منقطع ملودی نیز یکی دیگر از ویژگی‌های آلبوم “88” است. اگرچه بعضی از فضاسازی‌ها در این آلبوم، مشابه و تکراری به نظر می‌رسد اما متدهای مختلف بنیامین در اجرای تراک‌های متوالی فضای خواننده محوری پدید می‌آورد طوری که شنونده همواره منتظر شنیدن صدای خواننده است .
بنیامین به نوعی سعی کرده است با جسارت از قالب‌های معمول موسیقی پاپ خارج شود. می‌توانیم بگوییم سبک موسیقی بنیامین در جهان، سبکی جاافتاده است اما در ایران هنوز راهی بس طولانی باید پیموده شود تا این قبیل آهنگ‌ها با گوش‌ها آشنا شوند و به سبکی پرمخاطب بدل شود.
البته مخاطبان آلبوم‌های بنیامین را می توان به سه گونه ی مجزا تقسیم کرد.
دسته‌ی اول طرفداران پروپاقرص کارهای بنیامین هستند که او را یک نسل سومی عصیانگر، خواننده‌ای روشنفکر با شعور موسیقیایی بالا و پدیده‌ی موسیقی پاپ می‌دانند و آلبوم “88” را مجموعه ای بی‌مانند و استثنایی تلقی می‌کنند که با سبکی متفاوت، دریچه‌ای تازه در موسیقی پاپ می‌گشاید. این دسته معتقدند بنیامین در نهایت خونسردی و آرامش حرف‌های منتقدانه و حتی تخریب‌گرانه‌اش را بدون تعارف می‌گوید و حتی رعایت خودش را هم نمی‌کند.
دسته‌ی دوم کسانی هستند که این آلبوم را فاقد ارزش می‌دانند و معتقدند آلبوم جدید بنیامین محصول شرایط نا بسامان حاکم بر بازار پاپ ایران است. بنیامین در موضع‌گیری در مقابل این دسته افراد می‌گوید: «خیلی‌ها بی‌دلیل با آلبوم مخالف بودند. از بعضی‌هایشان که می‌پرسیدم واقعاً نمی‌دانستند چرا با بنیامین و موسیقی‌اش مخالفند؟ به نظرم این طور نیست که هر چیزی که مردم عامه خیلی دوست دارند، کار بی‌ارزشی باشد. روشنفکرهای آوانگارد و دنیای مدرن این طور نظر نمی‌دهند. روشنفکرهای عقب‌افتاده فقط با هر کار همه‌گیر و متفاوتی مخالفند.»
اما دسته‌ی سوم کسانی هستند که آلبوم جدید بنیامین را خنثی می‌دانند و دلیلی برای دفاع یا عدم دفاع از این آلبوم پیدا نکرده‌اند، پس ترجیح می‌دهند تنها “88” را بشنوند و اظهارنظری در خصوص آن نکنند.
بنیامین، آهنگساز ترانه‌های آلبوم جدیدش نیز می‌باشد و فرید احمدی و پیام شمس را به عنوان ترانه‌سرا و تنظیم‌کننده همراه خود دارد. آن‌ها در خصوص این همکاری در یادداشتی بر روی جلد آلبوم نوشته‌اند:
«
ما سه نفر بودیم
اولی کلمه بود که عشق را نوشت
دیگری صدا بود که عاشقی را خواند
سومی ساز بود که هر دو را نواخت
ما سه نفر یک نفر بودیم»