در آستانه عید نوروز، بیش از ۲۰ تن در مسجد جمکران، مدعی شدهاند که امام دوازدهم شیعیان، مهدی هستند. مدعیان “امام زمان” بودن همگی دستگیر شده و اکنون زندانیند. اما برخی از آنها در زندان هم همچنان بر “مهدی موعود” بودن اصرار میکنند. تعدادی هم اعتراف کرده که با عناصر ضد دین خارج از کشور رابطه دارند و بعضی هم سابقه زندان با جرایم مختلف را در کارنامه دارند و به قصد کلاهبرداری وشیادی “ظهور” کرده بودند!
خبر ظهور و دستگیری بیش از ۲۰ امام زمان در یک ماه را پایگاه خبری و تحلیلی قم فردا به نقل از یک منبع آگاه منتشر کرده و توضیح داده است: “برخی از افراد منحرف قصد داشتند در آستانه عید نوروز وبا استفاده از شلوغی مسجد مقدس جمکران قم به مهدویت و امام عصر توهین کنند که خوشبختانه نتوانستند هیچ اقدامی انجام دهند. برخی از این امام زمان های قلابی دستگیر شده که تیمی هایی را در سطح مسجد مقدس جمکران قم داشته اند با ایجاد شبهه در رابطه با مهدویت قصد تخریب حضرت ولی عصر(عج) را داشته و می خواستند به ساحت مقدس امام عصر توهین کنندکه خوشبختانه با هوشیاری به موقع سربازان گمنام امام زمان در مسجد مقدس جمکران و در محوطه حیات مسجد در حین جو سازی و طرح ادعاهای واهی دستگیر شدهاند.”
این وبسایت همچنین گزارش داده که “اخیرا در شهرهای مختلف کشور افراد منحرفی که بعضی از آنها سابقه رمالی در پرونده ی خود دارند به دروغ ادعای مرتبط بودن با امام زمان را میکنند و با سوء استفاده از احساسات مردم سعی میکنند آنها را منحرف کرده و اهداف شوم خود را القا کنند.”
پیش از این هم و در تابستان سال گذشته یک “کارشناس فرقههای نوظهور” حوزه علمیه اعلام کرده بود “بیش از سه هزار مدعی دروغین امام زمان در زندانها هستند.”
مهدی غفاری که در جمع مبلغان ماه رمضان استان اصفهان سخنرانی میکرد، معتقد بود باید فضایی باز برای بیان انتقادات به وجود بیاید چرا که “افراد به واسطه شنیدن اخبار منفی اجتماعی دچار تلاطم روحی میشوند و فرقههای انحرافی از این فرصت بهره گیری میکنند تا اهداف خود را پیاده کنند.”
دولت امام زمان و ادعاهای احمدینژاد
آن گونه که وبسایت قم فردا نوشته، شلوغی عید باعث شده تا مدعیان ظهور فضا را برای عرضه خود مساعد ببینند. اما نه فقط در مسجد جمکران، بلکه در فضای سیاسی کشور هم چند صباحی است اشاره به امام زمان اوج گرفته. در آخرین نمونه، محمود احمدینژاد خطاب به ۶ سفیر دولت جمهوری اسلامی گفت که شما باید حود را “سفیر امام عصر” بدانید.
شعار زنده باد بهار هم که از سوی رییس دولت و اسفندیار رحیم مشایی به طور مکرر عنوان میشود آن طور که خود ادعا کردهاند اشاره به امام زمان دارد. شعاری که انتقادات بسیاری را از سوی اصولگرایان برانگیخته است. اما گویا احمدینژاد خود را آن قدر نزدیک و مطلع از مباحث مربوط به امام زمان میداند که حتی وعده بازگشت هوگو چاوز را به همراه مسیح و امام زمان میدهد و به انتقادات حوزه علمیه هم بیاعتناست. او از همان سال ۸۴ از زبان هوادارانش شنیده بود که دولتش “دولت امام زمان” است.
علنی شدن نخستین ادعای کمک به دولت و رییسجمهور از سوی “امام زمان” به اردیبهشت ماه ۱۳۸۷ برمیگردد و پخش فیلم سخنرانی محمود احمدینژاد از تلویزیون جمهوری اسلامی. او در جمع روحانیان مشهد گفته بود: “ما در این دوسال و نیم، البته در تمام دوران انقلاب، در همه عالم هستی جاری است، به شما عرض کنم ما دست این مدیریت الهی را هر روز می بینیم. خدا خودش شاهد است که ما می بینیم. اغراق نمی گویم. ندیده را خدمتتان عرض نمی کنم.”
او همچنین با اشاره به سخنرانی جنجالیاش در دانشگاه کلمبیای نیویورک روایت کرده بود: “یک لحظه بعد یاد امام عصر افتادم. گفتم: ای عزیز، من مطمئن هستم که این صحنه را به نفع اسلام جمع و جور می کنی و مدیریت خواهی کرد. می دانم جمع خواهی کرد.”
محمود احمدینژاد البته ادعاهایی مشابه هاله نور را هم مطرح کرده است اما این صریح ترین ادعای مربوط به و مرتبط با امام آخر شیعیان است. او چند سال بعد بار دیگر در توجیه طرح هدفمندی یارانهها، پولهای واریز شده به حساب مردم را پول امام زمان توصیف کرد: “این پول ویژه است این پول امام زمان است پول با برکت است. پولی است که زمینه رشد جامعه است. مواظب باشیم این پول خراب نشود.”
از همان اولین ادعای مدیریت امام زمانی و دولت امام زمان توسط رییس دولت، تعداد زیادی از چهرههای سیاسی کشور موضع گرفتند و واکنش نشان دادند. از جمله مهدی کروبی، یکی از رهبران فعلی جنبش معترضان به ریاستجمهوری احمدینژاد که در دور اول ریاستجمهوری وی نیز منتقد دولت و سیاستهایش بود، اعلام کرد: “این سوال در ذهن مردم ایجاد می شود که آیا اینکه قیمت مسکن از سال گذشته تا به حال دو برابر شده است و اینکه مردم از تورم و گرانی آزار می بینند، به علت مدیریت امام زمان است؟… این که میگویید مدیریت امام زمانی، اگر کسی از نظر عدهای کار نسنجیدهای کرد و توهینی به ملت عظیم ایران شد، آیا باید بگوییم که مدیریت امام زمان بوده است؟ چرا پای امام زمان را به این مسایل میکشیم؟ بهتر است مشکلات را به خشکسالی، تورم جهانی، به آمریکا یا دولت های پیشین حواله بدهید…”
آیت الله مهدوی کنی روحانی بلندپایه اصولگرا نیز در اعتراض به این ادعا گفته بود: “اگر مدیریت از امام زمان بود، یعنی ایشان نمی توانند مافیا را از بین ببرند؟ برنج کیلویی پنج هزار تومان هم از مدیریت ایشان است؟”
وقتی که میان اصولگرایان بر سر احمدینژاد اختلاف افتاد، ادعاهای دولت درباره مباحث مربوط به امام زمان برایشان گران آمد و این بار در صدد مقابله برآمدند. مخصوصا با انتشار مستند “ظهور نزدیک است” مشخص شد که این اصرار به همسانی و مقامسازی برای احمدینژاد طرفداران پر و پاقرصی دارد. در این فیلم محمود احمدینژاد به عنوان شعیب و آیتالله خامنهای به عنوان سیدخراسانی معرفی شده بود. اما واکنش شدید محافل مذهبی و سیاسی را به دنبال داشت. حتی روزنامه کیهان به شدت به آن تاخت و نوشت که “تهیه کنندگان سی دی موسوم به «ظهور نزدیک است» بیشترین تلاش خود را به انطباق شخصیت «شعیب بن صالح» با آقای دکتر احمدی نژاد اختصاص دادهاند…”
از مدعیان بینام و نشان ظهور تا مدعیان حکومتی
ادعای ظهور و منجی بودن و یا ارتباط با او و برعهدهداشتن نمایندگیش قدمتی بسیار دارد. در طول تاریخ برخی از آنان چهره شده و پیروانی هم پیدا کردهاند و یا این که در گمنامی مشمول عقاب و کیفر حکومتها، دستگاه مذهبی زمان و یا خود مردم شدهاند. چرا که فقه شیعه شرایط ویژهای را برای ظهور امام دوازدهمش که او را غائب به امر خداوند میداند، برشمرده است. اما در سالهای گذشته تعدادی از این مدعیان راهی هم به رسانه پیدا کرده و جزو معدود دفعاتی است که از حجم و تعداد این ادعاها آماری اعلام میشود.
علیرضا پیغان یکی از معروفترین مدعیان سالهای اخیر است. او در شهر قم ادعای ظهور کرد و رو به مسجد جمکران نماز میخواند. او وبسایتی به نام “منجی” راهاندازی کرد و کتابی ۶۷۳ صفحهای به نام “القائم” نوشت. بعد از انتشار این کتاب بود که او دستگیر شد و چند مرجع تقلید فتوا دادند او “مرتد” و “مفسد فیالارض” است. پیغان در سال ۱۳۸۷ اعدام شد و رسانهها همان زمان گزارش دادند که “ظرف چند سال اخیر تعداد شیاداتی که ادعای امامت یا ارتباط با امام زمان میکنند به نحو نگران کنندهای افزایش یافته و تعداد افراد ساده و عوامی که جذب خرافات مذهبی میشوند نیز بیشتر شده است.”
“فریده.گ” هم فردی است که در سال ۸۵ ادعای همسری امام زمان را کرد و دستگیر شد. آوازه او آن قدر بالاگرفت که فیلم سخنرانیهایش به رسانهها هم راه پیدا کرد.
در موردی دیگر در دی ماه ۱۳۸۶، فردی به نام “ع. ق” به همراه دو دختر و دامادهای خود به ساختمان ریاستجمهوری در خیابان پاستور مراجعه کرده و ضمن درخواست برای دیدار با احمدینژاد، عنوان میکند: “من امام زمان هستم و آمدهام احمدینژاد را ببینم.”
این شخص که از ارومیه آمده بود تاکید داشت که “من آمدهام چند تذکر به احمدینژاد بدهم و بگویید اگر میخواهد امامش را ببیند من آمدهام.” از سرنوشت او خبری مخابره نشده است.
و یا این که در آذر ۱۳۸۹، در یک روز دو نفر در دو مکان جداگانه در سمنان ادعای امام زمانی میکنند و دستگیر میشوند.
کار به امام زمان متوقف نمانده و در قم دو نفر مدعی امام سیزدهم و چهاردهم بودن میشوند و پیروانی هم پیدا میکنند. (برای آگاهی از نمونههای بیشتر، کلیک کنید.)
اما فصل مشترک همه این مدعیان، برخورد شدید قضایی و در بهترین حالت بستری شدن در بیمارستانهای روانی است. اما آیا رواج مدعیان ظهور در کشوری که دولتش خود را دولت امام زمان میداند، عجیب و دور از انتظار است؟
جالب این که ادعای ارتباط با “امام زمان” و “عنایت” و “توجه” ویژه او منحصر به محمود احمدینژاد نیست و از ابتدای استقرار جمهوری اسلامی سابقه دار بوده و مشخصا روایتهایی وجود دارد که به آیتالله خمینی برمیگردد. از جمله این که او فرمان راهپیمایی ۲۱ بهمن سال ۵۷ را با وجود حکومت نظامی، به “دستور امام زمان” صادر کرده است.
در مورد آیتالله خامنهای و برخی مراجع تقلید هم روایتهای زیادی از ارتباط با امام آخر شیعیان وجود دارد. اما کسی متعرض روحانیان عالیرتبه در ذکر خاطرات و روایات و یا حتی این نقل قول معروف که ایران “مملکت امام زمان” است، نمیشود.