آنجا که عنوان “مجلس”را یدک می‌کشد و کسانی که مدعی “نماینده”گی مردم ایران هستند، چشم بر “فاجعه”ها در جمهوری اسلامی بسته‌اند و دغدغه‌دار “ساپورت” شده‌اند. گزارش حیرت‌برانگیز معاون اول رئیس جمهور در مورد سوء‌استفاده‌ی باورنکردنی و غارت ثروت و سرمایه‌ی ملی، بازتابی در مجلس شورای اسلامی ندارد؛ و این درحالی است که ده‌ها نماینده دل‌نگران “بدحجابی”اند.
چند روز پیش اسحاق جهانگیری، معاون اول حسن روحانی اعلام کرد: “در طول سال‌های ۸۹ و ۹۰ بیش از ۲۰ میلیارد دلار از پول‌های کشور برای مداخله در بازار ارز تخصیص داده شد تا قیمت ارز را پایین بیاورند و افرادی دلار ۱۲۲۶ تومانی از دولت گرفتند، کالا وارد کردند و علی رغم اینکه کالاهایشان قیمت‌گذاری شده بود اما کالا را با قیمت آزاد عرضه کردند.”
نیازی به ماشین حساب ندارد. اگر تفاوت نرخ دلار دولتی و آزاد، در مقطع مورد اشاره، حدود ۱۰۰۰ تومان محاسبه شود (بماند که دلار حتی مرز ۳۰۰۰ تومان را هم رد کرد)، حدود ۲۰ هزار میلیارد تومان از جیب ملت ایران و ثروت و سرمایه ملی نصیب باندهای مافیایی و نیز رانت‌خواران شریک قدرت در جمهوری اسلامی شده است.
برای ملموس شدن موضوع می‌توان گفت که این ۲۰ هزار میلیارد تومان حتی از کل بودجه بهداشت و درمان کشور در یک سال نیز بیشتر است؛ یا مساوی است با بیش از نیمی از کل بودجه عمرانی کشور در سال گذشته؛ و یا معادل کل بودجه آموزش و پرورش کشور در یک سال است.
این تنها گوشه‌ای از غارت ایرانیان توسط مدعیان بصیرت و اخلاق و خدا و آخرت است. حساب کشتی‌های نفتی که رفته‌اند بی‌هیچ «ارز»ی برای ایران، جداست. کشتی‌هایی که اشک برخی از وزرای دولت روحانی را پس از اطلاع از فاجعه، سرازیر کرده است. و باید سوگمندانه اذعان کرد که ابعاد غارت ایران و برآمدن و قدرت‌یابی باندهای مافیایی قدرت و ثروت، قابل محاسبه به نظر نمی‌رسد.
وقتی کارنامه و خروجی درآمد افسانه‌ای دولت احمدی‌نژاد (افزون بر ۶۰۰ میلیارد دلار) به ویرانه‌ای منتهی می‌شود که حتی حسن روحانی و بعضی از وزرای وی اذعان می‌کنند که “وضع به‌مراتب بدتر از آن چیزی است که برآورد می‌شد”، آنگاه عینی‌تر می‌شود که چه “غارت”ی متوجه این سرزمین محنت‌زده شده است.
و تنها وجهی از سرریز این غارت و شواهد و ظواهر آن، اختلاف طبقاتی باورنکردنی و عمق‌یافته و تشدید شده در ایران است. پیامدهای سوء و ناگوار سیاسی، امنیتی، اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی مترتب بر غارت ده‌ها میلیارد دلار ثروت و سرمایه‌ی ملی در ابعاد گوناگون هر روز بیشتر خود را آشکار ساخته و خواهد ساخت.
نمایندگان مجلس جمهوری اسلامی و دیگر نهادهای مسئول و دستگاه‌های قضایی و امنیتی اما دغدغه‌ی پیگیری عاملان اصلی این فجایع و وضع اسف‌بار را ندارند. به دستور نفر نخست نظام سیاسی، قرار نیست پیگیری فساد و سوء استفاده اقتصادی “کش پیدا کند”. اعدام مطلعانی مثل “مه‌آفرید” کافی است. زبان او ـ که در نامه‌ی خصوصی به رهبر جمهوری اسلامی، “اسرار مگو” را فاش می‌کند ـ بهتر است زودتر در کام خشک شود که فهرست غارتگران حکومت و باندهای مافیایی فعال و مستقر در جمهوری اسلامی، عیان نشود.
در چنین وضعی است که به شکلی قابل حدس، نمایندگان برگزیده‌ی نظارت استصوابی پا به عرصه‌های خطرخیز نمی‌گذارند. درافتادن با مافیای قدرت و ثروت متصل به بیت رهبری و قرارگاه خاتم‌النبیاء و شرکای سیاسی دیروز کانون مرکزی قدرت (ازجمله باند احمدی‌نژاد ـ مشایی) به مصلحت نیست. این‌چنین، آنها دغدغه‌دار “فرهنگ” می‌شوند و در پی دور کردن جامعه از “جهنم” و سوق دادن ملت ایران به “بهشت”. و در همین راستاست که وزیر کشور دولت بنفش به‌خاطر زنان و دختران ساپورت‌پوش، به مجلس احضار و مواخذه می‌شود.
اگر قوه قضاییه و مجلس ـ به‌دلیل ماهیت غیرمستقل خود ـ هیچ رغبتی به برخورد ریشه‌ای با غارتگران بیت‌المال ندارند، در عوض در برخورد با “بدحجابی” آمار قابل توجه است. گزارش تأسف‌بار وزیر کشور در مجلس کفایت می‌کند: “تاکنون ۲۲۰ هزار نفر به نیروی انتظامی برده شده و از آنها تعهد گرفته شده است. این اقدام باعث باز شدن پای ۹۰۰ هزار نفر به کلانتری‌ها و دادسراها شده است.”
نه رأس نظام سیاسی و سرداران امنیتی ـ اطلاعاتی همراهش انگیزه و عزم و تمایلی به مبارزه با فساد آمیخته شده با حکومت را دارند؛ نه “عدالت‌خانه”ای منصف و مستقل و راسخ برقرار است؛ نه “مدعی‌العموم” وطن‌دوستی موجود و دست‌اندرکار است، که پیگیر هزاران میلیارد تومان رفته از جیب ملت شود؛ و نه صداوسیمایی ملی در ایران وجود دارد که بجای پرداختن به “ساپورت” از هزاران میلیارد تومان ثروت غارت شده‌ی ملت ایران پرسش کند.
و البته در آشفته‌بازار چپاول بیت‌المال در جمهوری اسلامی و هم‌زمان با سرکوب مطبوعات و روزنامه‌نگاران مستقل، و تهدید پیوسته‌ی منتقدان، قابل پیش‌بینی است که اقتدارگرایان، اقلیت اجتماعی حامی خود را به مبارزه با “ساپورت” مشغول کنند.
نمایندگان مورد تایید شورای نگهبان در مجلس نیز در این وضع رنج‌آور، ترجیح می‌دهند وقت خود را در “خانه ملت” با تماشای تصاویر زنان و دختران ساپورت‌پوش، بگذرانند.
به گزارش خبرگزاری‌ها، در جریان رسیدگی به پرسش از وزیر کشور در مورد بی‌تفاوتی این وزارتخانه به پدیده بانوان ساپورت‌پوش، تصاویری از این افراد از مانیتور مجلس پخش شد. این تصاویر با واکنش نمایندگان و سر و صدای زیاد در صحن علنی مجلس همراه شد. علی مطهری با اشاره به همهمه ایجاد شده در مجلس گفته: “به نظر می‌رسد دوستان از دیدن این تصاویر به وجد آمده‌اند…“