ایران و سال 2008

نویسنده

johneb.jpg

ریچارد هتو

از 11 سپتامبر تاکنون، انتخابات امریکا بیش از هر چیز حول محور امنیت ملی چرخیده است. مطمئناً انتخابات ریاست جمهوری سال 2008 نیز به همین منوال خواهد بود و شاید ایران تا آن موقع جای کشور به خاک و خون کشیده عراق را گرفته باشد.

“ایران امنیت اسراییل و کل جهان را به خطر می اندازد. ما باید از هر گزینه ای که مانع دستیابی ایران به سلاح هسته ای می شود استقبال کنیم. بگذارید این عبارت را تکرار کنم: از هر گزینه ای باید استقبال شود.”

این اظهارات را چه کسی بیان کرده است؟ این اظهارات نه ازسوی جرج بوش بیان شده و نه ازسوی دیک چنی. جان ادواردز، سیاستمدار حزب دموکرات آن را بیان کرده است. دوست سابق جان کری ماه گذشته در زمان کنفرانس سالانه هرزلیا [در شمال تل آویو] که درخصوص مسایل استراتژیک اسراییل برگزار شده بود، این اظهارات را بیان کرد.

دیگر کاندیداهای امریکایی نیز در این کنفرانس شرکت کرده بودند. موضوع سخنان آن اکثراً بر ایران و “تهدید بالقوه”ای که نسبت به موجودیت اسراییل دارد متمرکز شده بود. برخی از جمهوریخواهان، مانند جان مک کین، میت رامنی و نیوت گینگریچ نیز در این کنفرانس به مسؤولین اسراییلی وعده حمایت و پشتیبانی دادند.

البته گینگریچ، رییس سابق مجلس نمایندگان امریکا، با لحن شدیدی در این مورد سخن نگفت: “سه بمب هسته ای برای وقوع دومین هولوکاست کافی خواهد بود. دشمنان فعلی ما به اندازه آلمان نازی و بیشتر از اتحاد جماهیر شوروی مصمم هستند. دشمنان ما همین که وسایل و امکانات لازم را به دست آورند در کشتن ما دریغ نخواهند کرد.”

ریچارد پرل، نومحافظه کار پرنفوذ نیز به نوبه خود پشت میکروفون رفت و به حضار اطمینان لازم را داد: “بوش قبل از اینکه ایران به بمب اتمی دست یابد، به ایران حمله خواهد کرد.”

هیلاری کلینتون روز پنج شنبه در زمان نشست “کمیته امور عمومی امریکا و اسراییل” [در منهتن نیویورک] تلاش کرد تا با سخنرانی خود جوّ پرتنش به وجود آمده را آرام کند. لازم به ذکر است که این کمیته اصلی ترین لابی طرفدار اسراییل در ایالات متحده است. این کاندیدای ریاست جمهوری اظهار داشت که برای اتخاذ هر گزینه ای، از جمله دیپلماسی، آماده است؛ این عبارتی بود که حضار را قدری دلسرد نمود.

وی اظهار داشت: “سیاست امریکا در این زمینه باید شفاف و بدون اشتباه باشد. ما نمی توانیم و نباید اجازه دهیم که ایران به بمب اتمی دست یابد.” فردای آن روز رامنی، جمهوریخواه و فرماندار سابق ایالت ماساچوست، هیلاری کلینتون را به “کم شهامتی” متهم کرد.

درعین حال که این بحث در جریان است، دولت بوش نیز فشار بر ایران را افزایش داده. نیکلاس برنز، معاون وزیر امور خارجه امریکا، در زمان کنفرانس هرزلیا اظهار داشت: “ایران باید یاد بگیرد که به قدرت و خواست جامعه بین الملل احترام بگذارد.”

مطابق قطعنامه شورای امنیت که به اتفاق آراء به تصویب رسیده، ایران تا تاریخ 21 فوریه مهلت دارد فعالیت های هسته ای خود در نطنز را متوقف کند. اگر ایران آنگونه که وعده داده، به برنامه خود ادامه دهد، قطعنامه سازمان ملل نیز درب اعمال تحریم را باز خواهد کرد.

این سناریو تا حدودی آشنا به نظر می رسد. این فشار شاید به “گاف” دیپلماتیک ژاک شیراک کمک کرده باشد. وی در برابر دو روزنامه نگار امریکایی و یک روزنامه نگار فرانسوی تهدید فعلی را کمتر از آنچه همگان انتظار دارند ارزیابی کرد.

در نظر اسراییل و متحدانش، دستیابی ایران احمدی نژاد به بمب اتمی بسیار خطرناک خواهد بود، زیرا این همان کسی است که خواهان نابودی اسراییل شده و به راحتی قتل عام یهودیان درخلال جنگ جهانی دوم را تکذیب کرده است.

بنیامین نتانیاهو، رییس جمهور سابق اسراییل، در کنفرانس هرزلیا گفته بود: “جهانی که آخرین بار هیچ کاری برای متوقف کردن هولوکاست انجام نداد، حداقل این بار نباید دست به سینه بنشیند.”

بحث ها پیرامون ایران همچنان در ایالات متحده جریان دارند؛ کشوری که شاید رییس جمهور آینده اش سومین نبرد نظامی کشورش را پس از افغانستان و عراق رهبری کند. در این خصوص فعلاً، ادواردز، کلینتون و مک کین سلایق و علایق خود را نشان داده اند.

منبع: لاپرس، 5 فوریه 2007

مترجم: علی جواهری