روز گذشته(18سپتامبر) طی دیداری با آقای لین پسکو معاون سیاسی دبیرکل سازمان ملل متحد، در مقر آن سازمان در شهر نیویورک، اکبر گنجی “نامه ی ضد جنگ” 300 تن از روشنفکران نامدار جهان به دبیر کل سازمان ملل را تقدیم وی کرد. روشنفکران نامدار جهان طی این نامه هر گونه حمله نظامی به ایران، به هر بهانه ای را رد کرده و خواهان توجه به نقض گسترده و سیستماتیک حقوق بشر در ایران شده اند. در این نامه ضمن اشاره به سرکوب روشنفکران، دانشجویان، روزنامه نگاران، معلمان، کارگران و زنان، از دبیر کل سازمان ملل درخواست شده برای آزادی کلیه زندانیان سیاسی – عقیدتی ایران اقدام نماید.
نامه ی به دبیر کل سازمان ملل، نامه ی جامعه مدنی جهانی است که از یک سو رژیم حاکم بر ایران را به دلیل خودکامگی و سرکوبگری، و از سوی دیگر سیاست های نظامی گرایانه و مداخله جویانه ی دولت آمریکا را محکوم کرده اند. به غیر از روشنفکران نامدار جهان، چندین روشنفکر نامدار جهان اسلام نیز این نامه را امضاء کرده اند (متن کامل نام به همراه کلیه ی امضأ ها، طی روزهای آینده منتشر خواهد شد).
گنجی در ادامه این دیدارنکات زیر را با معاون سیاسی دبیر کل سازمان ملل در میان نهاد:
اعدام های گسترده طی ماه های گذشته در ایران:اعدام علنی متهمان در میادین شهر بخش دیگری از خشونت های علنی رژیم به منظور ایجاد رعب و وحشت است. ما نه تنها با اعدام در ملاء عام مخالف هستیم، بلکه اسا ساً با مجازات اعدام هم مخالف هستیم.
یکی دیگر از مشکلات اساسی مخالفان، بازداشت های غیر قانونی، حبس در سلولهای انفرادی و فشارهای جسمی و روانی جهت اقرار به جرائم ناکرده و توبه نامه نویسی است. مخالفان را پس از حبس طولانی در سلول انفرادی، در تلویزیون به نمایش می گذارند تا به همکاری با شبکه های جاسوسی غرب اعتراف نمایند.هرگونه مخالفت، براندازی نرم و انقلاب مخملی جلوه داده می شود. شرایط زندانیان شهرستانی (خصوصاً اقلیت های قومی و مذهبی) به مراتب بدتر و سخت تر از زندانیان مرکز است.
ایران بزرگترین کشور خاورمیانه در زندانی کردن روزنامه نگاران است. از اول ژانویه سال جاری تاکنون 13 نشریه را توقیف کرده اند. نشریات مستقل توقیف و بقیه نشریات از ترس توقیف به شدت گرفتار خودسانسوری شده اند.
به خانواده ی هزاران زندانی اعدام شده ی تابستان 1367 اجازه نمی دهند تا بر سر مزار فرزندانشان حاضر شوند.
تعداد زیادی از مخالفان در دادگاه های غیر علنی به حبس های سنگین محکوم شده اند. صدور احکام قطعی یکی از راه های خاموش کردن مخالفان است. برخی دیگر از مخالفان را ممنوع الخروج کرده اند.
زنان که از تبعیض و نابرابری و آپارتاید جنسی در رنج اند، با تصویب قوانین جدید، وضعیت دشوارتری پیدا خواهند کرد.
اقلیت های قومی، مذهبی و جنسی به شدت سرکوب و از حقوق شهروندی محرم گردیده اند.
دانشجویان منتقد از ادامه تحصیل محروم، زندانی و شکنجه می شوند. تعدادی از دانشجویان در شرایط بسیار دشوار در بازداشت به سر می برند. پاکسازی دانشگاهها از دگراندیشان ودگرباشان همچنان به شدت دنبال می شود.
هیچ دولتی به هیچ بهانه ای حق ندارد ایران را مورد تهاجم نظامی قرار دهد. جامعه جهانی باید توجه خود را به نقض حقوق بشر در ایران معطوف نماید. مسأله ی اصلی، گذار ایران به دموکراسی و رعایت حقوق بشر است، نه غنی سازی اورانیوم. دولت ایران و دولت آمریکا، هر دو مسئله ی هسته ای را در اولویت قرار داده اند، چون دولت آمریکا بر این گمان است که فقط از این طریق می تواند اجماع جهانی علیه ایران تشکیل دهد، زمامداران حاکم بر ایران هم بر این گمانند که فقط از طریق حق مسلم هسته ای می توانند مردم را پشت خود گرد آورند، اما طرح مسئله نقض حقوق بشر به زیان این دو دولت است. دولت ایران دولتی است که ادامه حیاتش در بحران و بحران آفرینی است، ازینرو به سرعت کشور را به سوی فاجعه پیش می برند.
پس از سخنان گنجی، آقای پسکو، معاون سیاسی دبیر کل سازمان ملل، ضمن ابراز همدردی، اعلام کرد که دبیر کل سازمان ملل حتماً این مسائل را پیگیری خواهند کرد. وی افزود که می پذیرد که سازمان ملل باید توجه بیشتری نسبت به نقض حقوق بشر در ایران داشته باشد، ولی در شرایط فعلی جامعه جهانی نگران مسئله هسته ای ایران است. آقای پسکو تاکید کرد که ما هم مخالف حمله نظامی به هر کشوری هستیم و از هیچ کوششی برای جلوگیری از حمله نظامی دریغ نخواهیم کرد. معاون سازمان ملل افزود قبل از سفر خانم آربور به ایران من با او گفت و گو کردم، او گفت به دنبال راهی است که وضعیت حقوق بشر در ایران بهبود یابد.