بیماری و انتقال برخی از زندانیان سیاسی و مطبوعاتی به بیمارستان نگرانی شدید افکار عمومی را نسبت به وضعیت این زندانیان برانگیخته است؛ براساس گزارش هامحمد نوری زاد که به مرخصی آمده است در بیمارستان بستری شد، پیمان کریمی آزاد، از زندانیان بند 350 زندان اوین، به دلیل عدم رسیدگی پزشکی پس از بیهوش شدن در سلولش به اغما رفت و وضعیت روحی و جسمی حامد روحی نژاد به شدت وخیم گزارش شده است.این در حالیست که سلول ها مملواز زندانیان است وبه گزارش های رسیده در هر کدام از سلول های 40 متری بیش از 35 زندانی مجبور به گذراندن دوران محکومیت خود هستند.
همزمان برادر اعظم ویسمه از ممنوع الملاقات بودن این روزنامه نگار خبر داد و زهرا رهنورد در بیانیه‌ای وضعیت زندانیان سیاسی را بحرانی توصیف کرد و خواستار پایان دادن به ظلم‌هایی شد که در زندان‌های ایران بر زندانیان سیاسی می رود.
براساس گزارش سایت کلمه، خانم رهنورد در بیانیه خود بی‌اطلاعی از علت بازداشت‌ها، تاخیر در تفهیم اتهام بازداشت‌شدگان، مشخص نبودن محل بازداشت و ارتباط نداشتن زندانی‌ها با خانواده و وکلای خود را از جمله این ظلم‌ها عنوان کرده است.
“بدرفتاری با زندانیان، ایجاد محدودیت برای زندانیان، تبعید برخی زندانیان به زندان رجایی‌شهر و جابه‌جایی‌های مکرر و بی‌منطق در درون زندان‌ها با هدف فشار بیشتر بر زندانی‌ها” از دیگر مسائلی است که خانم رهنورد در بیانیه خود به آنها اشاره کرده است.
این استاد دانشگاه همچنین لغو مرخصی‌ها بدون هیچ توجیه قانونی و تبعیت نکردن اعطای آزادی‌ها از قانون را از دیگر ظلم‌ها به زندانیان سیاسی برشمرده است.
وضعیت وخیم زندانیان سیاسی
محمد نوری زاد، نویسنده و مستند ساز، که بعد از 6 ماه زندان به مرخصی آمده، به علت عفونت ریه که در زندان به آن مبتلا شده بود در بیمارستان مدرس تهران بستری شد. همزمان حمزه کرمی، مدیر سایت جمهوریت که به یازده سال حبس تعزیری محکوم شده است، به دلیل اختلالات قلبی و تنفس در بهداری زندان اوین بستری شد.
آقای کرمی، تاکنون فقط یکبار و برای 5 روز به مرخصی آمده و درخواست او و خانواده اش برای مرخصی جهت درمان رد شده است.او با وجود مشکلات قلبی -عروقی تاکنون به پزشک متخصص دسترسی نداشته و تنها چند بار توسط یک پزشک عمومی معاینه شده است.شدت مشکلات قلبی کرمی در حدی است که در یکسال گذشته چند بار دچار حمله های قلبی و بیهوشی کامل شده و این موضوع به نگرانی خانواده وی افزوده است.او به تازگی از بند هفت اوین به بند 350 منتقل شده است که شرایط نامناسب بهداشتی و رفاهی دارد.
در هفته های اخیر بسیاری از زندانیان سیاسی که در سایر بندها نگهداری می شدند به منظور اعمال کنترل بیشتر به این بند امنیتی منتقل شده اند. بند 350 که به بند کارگری نیز معروف است هم اکنون فاقد آب آشامیدنی سالم است.
بی خبری از اعظم ویسمه
در حالی که به دستور دادستان تهران قراربود پنج شنبه، خانواده اعظم ویسمه با وی دیدار داشته باشند، از سوی مسئولان بند ۲۰۹ اعلام شد که این خبرنگار پارلمانی ممنوع الملاقات است.
به گزارش پارلمان‌نیوز، اعظم ویسمه که بیش از یک ماه است در انفرادی به سر می‌برد طبق گفته برخی مقامات قضایی قرار بود یکشنبه گذشته آزاد شود، اما با مراجعه خانواده به زندان اوین به آنها گفته شد که قرار نیست آزاد شود.
پس از آن بود که خانواده این خبرنگار با مراجعه به دادستانی و شرح بیماری اعظم ویسمه و نگرانی خانواده از سلامتی وی در خواست ملاقات با وی را دادند که با همکاری دادستان تهران، دستور ملاقات با وی صادر شد.اما روز مراجعه خانواده وی به زندان اوین به آن ها اعلام شد که دختر آنها تا اطلاع ثانوی ممنوع الملاقات است.
این خبرنگار پارلمانی از دهم خرداد ماه تاکنون دربازداشت به سر می‌برد و از آخرین تماس تلفنی وی با خانواده بیش از دوهفته می‌گذرد، گفتنی است وی مبتلا به بیماری شدید گوارشی و تپش قلب است.
برادر این خبرنگار پارلمانی در همین زمینه توضیح داده است که: خواهرم دو سه بار با منزل تماس گرفتند که آخرین بار در حدود بیست روز قبل بود و از آن روز به بعد هیچ خبری در ارتباط با وضعیت جسمانی او نداریم، در یکی از تماسها نیز خواهرم اعلام کرد به دلیل تپش قلبی که سابقه آن را نیز داشت به بهداری زندان منتقل شده است.
آقای ویسمه افزود: دو هفته قبل دادستان محترم عمومی و انقلاب تهران با پدر و مادرم دیدار داشتند واظهار امیدواری کردند که تا یکشنبه گذشته یعنی ششم تیرماه، خواهرم آزاد شود که متاسفانه این اتفاق نیفتاد و دادستان محترم به دلیل نگرانی شدید پدر و مادرم از وضعیت جسمانی خواهرم که مبتلا به بیماری قلبی و زخم معده شدید است، اجازه ملاقات حضوری با خواهرم را صادر کردند که پس از چند نوبت مراجعه پدر و مادرم به زندان اوین، اعلام کردند خواهرم ممنوع الملاقات است و حتی دستور ملاقات دادستان را از ما گرفتند و هر چه اصرار کردیم حاضر به پس دادن برگه ملاقات نشدند.
دادگاه فریبا پژوه
دادگاه فریبا پژوه، روزنامه نگار و وبلاگ نویس، روز چهارشنبه در شعبه 28 دادگاه انقلاب برگزار شد. این روزنامه نگار که بعد از انتخابات مخدوش 22 خرداد بازداشت و با قرار وثیقه آزاد شده است، روز چهارشنبه به اتهام تبلیغ علیه نظام، محاکمه شد. او اکنون در انتظار صدور حکم دادگاه است.
سه سال حبس برای امیر حسین کاظمی
امیرحسین کاظمی، عضو شاخه جوانان نهضت آزادی ایران و نویسنده وبلاگ “با مردم” از سوی رییس شعبه ۲۸ دادگاه انقلاب تهران به سه سال حبس تعزیری محکوم شد.
قاضی مقیسه، این فعال سیاسی را به اتهاماتی چون تشویش اذهان عمومی از طریق تأسیس وبلاگ با مردم، اجتماع و تبانی به قصد برهم زدن امنیت داخلی از طریق عضویت در نهضت آزادی ایران و شرکت در راهپیمایی روز عاشورا، در مجموع و بر اساس دو ماه ۵۰۰ و ۶۱۰ قانون مجازات اسلامی، به ۳ سال حبس تعزیری محکوم کرد.
این در حالی است که کاظمی در تمام طول دوران بازجویی و در دادگاه و در حضور قاضی بارها اتهام شرکت در راهپمایی روز عاشورا را رد کرده است.
امیرحسین کاظمی ۱۵ اسفندماه سال گذشته به دنبال احضار به دفتر پیگیری وزارت اطلاعات بازداشت شد و از آن زمان تاکنون در زندان اوین به سر می‌برد.
وضعیت بلاتکلیف یک جانباز در اوین
منزل بهزاد عرب گل، جانباز جنگ تحمیلی و از فعالان ستاد میرحسین موسوی در شرق تهران، به این بهانه که او شبیه کسی بوده که در تظاهرات روز عاشورا حضور داشته، شبانه مورد یورش قرار گرفت اما وی که برای انجام کاری در شهرستان به سر می برد، آن شب دستگیر نشد.پس از آن به گزارش کلمه به دنبال حمله های چندین و چند باره به منزل او و تحت فشار قرار دادن خانواده اش، این کارگر ساده خود را در اسفند ماه به اداره اطلاعات معرفی کرد.پس از آن او مدت دوماه در سلول انفرادی تحت فشار های شدید بازجو ها بود؛ آنها اصرار داشتند که او اتهام حمله به گارد و ضرب و شتم را بپذیرد. اما علی رغم تمامی فشار ها او تاکنون هیچ یک از این اتهامات را نپذیرفته است.
بهزاد عرب گل را بعد از دو ماه فشار سنگین به بند ۷ زندان اوین منتقل کردند. او همچنان بلاتکلیف است تاکنون او را به دادگاه نبرده اند و از مرخصی هم استفاده نکرده است.
او اکنون در بند ۳۵۰ زندان اوین همراه دیگر زندانیان سیاسی تحت فشار است و مانند دیگر زندانیان در سلولی به سر می برد که چند برابر ظرفیت واقعی اش در آن زندانی جای داده اند. در هر کدام از این سلول ها که فقط چهل مترند اکنون بیش از ۳۵ زندانی محبوس شده اند. این سلول های کوچک برای این تعداد زندانی به اندازه کافی تختخواب ندارد و بیشتر زندانیان مجبورند بر کف زمین به سختی شبها را بگذرانند. وضعیت رفاهی این بند بسیار نامناسب است و به جز دو حمام و دستشویی زندانیان سرویس بهداشتی دیگری ندارند. هوای این بند نیز بسیار گرم است و کولر کوچک آن برای خنک کردن فضای بند مناسب نیست. گاهی هوای این بند چنان سنگین می شود که زندانیان به سختی در آن تنفس می کنند.
این زندانی گمنام داری یک فرزند است و تا قبل از بازداشت برای تامین زندگی به کار ساختمانی مشغول بود.
اعتراض به حکم ژیلا بنی یعقوب
فریده غیرت، وکیل مدافع ژیلا بنی یعقوب، روزنامه نگاری که از سوی شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب به یک سال حبس تعزیری و سی سال محرومیت از فعالیت روزنامه نگاری محکوم شده، با ارائه لایحه تجدید نظرخواهی نسبت به حکم صادره برای موکلش اعتراض کرد.
به گزارش “تا آزادی روزنامه نگاران زندانی” فریده غیرت که در روز ششم تیرماه لایحه اعتراضی خود را به شعبه ۲۶ تقدیم کرده است، گفت: حکم صادره به هیچ وجه حق موکل من نیست و من در لایجه تقدیمی درخواست حکم برائت برای وی کرده ام.
غیرت مهم‌ترین نکاتی را که در لایحه اعتراضی خود گنجانده است، چنین شرح داده: فعالیت‌های خانم بنی یعقوب در راستای شغل‌اش یعنی روزنامه نگاری بوده است. او پیش از این نیز با دلایل مشابه و به خاطر فعالیت‌های شغلی اش بازداشت و محاکمه شده بود که یکبار از سوی شعبه ۱۵ و بار دیگر نیز از سوی شعبه ۱۳ دادگاه انقلاب از اتهامات وارده تبرئه شد. من در لایجه تجدیدنظرخواهی تاکید کرده ام که در این سال‌ها در روش و منش حرفه ای موکلم تغییری حاصل نشده است و بنابراین طبق اصل حقوقی اعتبار امر مختوم با توجه به صدور رای برائت که قبلا برای وی صادر شده، درخواست برائت برای وی کرده ام.
وکیل مدافع بنی یعقوب با اشاره به اینکه درحکم قاضی شعبه ۲۶ یکی از مصادیق اتهامی موکلش اعطای بورس به وی از سوی داشگاه‌های غربی ذکر شده است، گفت: گرچه تحصیل در خارج از کشور عنوان مجرمانه نیست اما موکل من هرگز مسافرتی به خارج از کشور جهت تحصیل انجام نداده است.
فریده غیرت همچنین به بند دیگری از حکم قاضی پیرعباسی در خصوص موکلش اشاره کرد و گفت: یکی دیگر از مصادیق اتهامی موکلم خانم ژیلا بنی یعقوب سفر به کشورهای غربی بوده است که باید بگویم سفر به کشورهای دیگر نه فقط جرم نیست بلکه از خصایص شغل روزنامه نگاری ارتباط با دنیای خارج است. گرچه سفر به کشورهای غربی و تهیه گزارش از غرب برخلاف قانون نیست اما بیشترین سفر موکل من نه به کشورهای غربی که به کشورهای خاورمیانه و منطقه از جمله عراق، افغانستان و لبنان بوده است و گزارش های زیادی در باره مصائب مردم افغانستان و عراق که ناشی از حمله آمریکا بوده، تهیه کرده است که در روزنامه های مختلف به چاپ رسیده است. ژیلا بنی یعقوب نخستین روزنامه نگار ایرانی است که از اردوگاه‌های فلسطینی صبرا و شتیلا گزارش تهیه کرده است.این گزارش ها در روزنامه های نوروز و یاس نو به چاپ رسیده است.
غیرت با اشاره به این موضوع که یکی دیگر از مصادیق اتهامی موکلش جمع آوری امضا برای کمپین یک میلیون امضا ذکر شده است، گفت: اولا دادگاه را به این موضوع توجه داده‌ام که اساسا جرم موکل من فعالیت در کمپین یک میلیون امضا نبوده و به این دلیل هم محاکمه نشده است و هرگز چنین اتهامی در هیچ کدام از مراحل دادرسی به ویژه بازپرسی و دادگاه به موکلم تفهیم نشده بود. با این همه اما به اطلاع محضر دادگاه در لایحه تجدید نظرخواهی رسانده ام که جمع آوری امضا طبق قوانین جمهوری اسلامی جرم نیست و از این گذشته تاکنون سه نفر از اعضای کمپین یک میلیون امضا ازسوی محاکم دادگاه انقلاب با این استدلال که جمع آوری امضا جرم نیست تبرئه شده اند.خانم ها جلوه جواهری و پرستو اللهیاری از جمله این افراد هستند.
این وکیل دادگستری همچنین گفت : یکی دیگر از دلایل مجرمیت موکل بنده همکاری وی با روزنامه های اصلاح طلب ذکر شده که بعدها توسط محاکم قضایی تعطیل شده است. موکل من زمانی در این روزنامه ها فعالیت می کرده که با مجوز دولت منتشر می شدند و اساسا همکاری با روزنامه های تعطیل شده غیرممکن است.
وی در پایان با اشاره به محرومیت سی سال از حرفه روزنامه نگاری برای موکلش گفت گفت: قوانین جمهوری اسلامی برای کسی که محارب شناخته و حتی مجازات قطع عضو نیز برای او صادر شده، پنج سال محرومیت از حقوق اجتماعی را در نظر گرفته است. بنابراین پرسش من این است که چطور به موکل من سی سال محرومیت شغلی داده اند و حتی به این فکر نکرده اند که وقتی تنها تخصص موکل من روزنامه نگاری است، گذران زندگی او چگونه خواهد بود؟
فریده غیرت اظهار امیدواری کرد که دادگاه تجدیدنظر به اعتراض او توجه و حکم برائت برای ژیلا بنی یعقوب صادر کند.
اخرین وضعیت اعضای دربند کانون صنفی معلمان
باوجود گذشت چهار روز از بازداشت مختار اسدی، عضو کانون صنفی معلمان کرج و محمود باقری، عضو هیات مدیره‌کانون صنفی معلمان، تاکنون هیچ گونه خبری از آنان در دست نیست. این دو، پس از بازداشت با منزل تماس نگرفته‌اند و هنوز محل نگهداری آنها نیز مشخص نیست.
همزمان سایت بامداد خبر خبر می‌دهد که روز پنج‌شنبه خانواده محمود بهشتی لنگرودی، سخنگوی دربند کانون صنفی معلمان، برای دیدار با او به زندان اوین رفتند اما به دلیل دستور جدید دادستانی مبنی بر یک هفته در میان شدن ملاقات‌های کابینی زندانیان، اجازه‌ملاقات نیافتند.
محمود بهشتی نیز که از روز 16 خرداد ماه و تنها چهار روز پس از آزادی از زندان، برای بار دوم بازداشت و روانه‌زندان اوین شد، همچنان در سلولی چهار نفره نگهداری می‌شود. وی در تماسی تلفنی در روز یک‌شنبه‌از تداوم بازجویی‌هایش خبر داد و روحیه خود را خوب توصیف کرد.
محمود بهشتی در دور اول بازداشت، بیش از یک ماه را در بند 209 زندان اوین سپری کرده بود.
همزمان با این اخبار، کمپین بین‌المللی حقوق بشر در ایران گزارش داد که همسر هاشم خواستار، معلم زندانی که در دادگاه تجدیدنظر حکم دو سال حبس دریافت کرده بود، می‌گوید مسئولان دلیل آزاد نکردن همسرش را “متنبه” نشدن وی عنوان کرده‌اند.
صدیقه مالکی فر، همسر هاشم خواستار، از شرایط نامساعد جسمی همسرش خبر داده و گفته است: همسرم در شرایط بد جسمی به سر می برد، بیماری قلبی و فشار خون، موجب آسیب دیدگی شبکیه چشم راست وی شده و بینایی‌اش تا حد زیادی کاهش یافته است. او دچار مشکل گوارشی شده و به شدت از بیماری آرتروز رنج می برد.
مالکی‌فر همچنین اعلام کرده: پیش از انتخابات، ستاد آقای موسوی از افرادی که در زمینه دفاع از حقوق معلمان، تلاش کرده بودند تقدیر کرد. بعد از انتخابات همه‌افرادی که از آنها تجلیل شده بود، دستگیر شدند و شوهر من هم یکی از آن افراد بود.
هاشم خواستار، مهندس کشاورزی، معلم بازنشسته و رئیس کانون صنفی معلمان مشهد که در هنرستان کشاورزی تدریس می کرد، در تاریخ ۲۵ خرداد ۱۳۸۸ دستگیر و بعد از یک ماه و نیم با وثیقه ۳۵ میلیون تومانی آزاد شد.
وی در تاریخ ۲۵ شهریور ۸۸ در پارک ملی مشهد، در حال پیاده روی مجددا دستگیر و به زندان وکیل آباد مشهد، منتقل و در دادگاه بدوی به شش سال حبس، محکوم شد. حکم او در دادگاه تجدید نظر به دو سال زندان تعزیری کاهش یافت.
همچنین براساس خبری دیگر نخستین جلسه محاکمه‌رسول بداقی، عضو هیات مدیره‌کانون صنفی معلمان، روز یکشنبه سیزدهم تیرماه برگزار می‌شود.بداقی که از تاریخ دهم شهریورماه سال گذشته در بازداشت به سر می‌برد، از سوی دادستانی تهران به اقدام علیه امنیت ملی متهم شده است.
وی هشت ماه نخست بازداشت خود را در زندان اوین سپری کرد و هم اینک به همراه چند روزنامه‌نگار به زندان رجایی‌شهر تبعید شده است.
آزادی اسماعیل عبدی، عضو کانون صنفی معلمان ایران، در شب گذشته و پس از 44 روز بازداشت، تنها خبر خوبی است که این روزها، ب اعضای کانون شنیده اند.
به گزارش بامدادخبر، آزادی اسماعیل عبدی، در حالی صورت گرفت که علی‌رغم تودیع وثیقه در آغاز هفته‌ی گذشته، روند آزادی وی تا روز گذشته به طول انجامید.
اسماعیل عبدی روز 29 اردیبهشت ماه و به دنبال گفت‌وگو با یکی از رسانه‌های خارجی بازداشت شد. وی 33 روز از زمان بازداشت خود را در انفرادی و چند روز پایانی را در بند عمومی بسر برده است. با این وجود وی پس از آزادی از شرایط روحی خوبی برخوردار است.
بازداشت دراویش گنابادی ادامه دارد
در تداوم فشارهای وزارت اطلاعات و نهادهای امنیتی بر دراویش گنابادی، دست کم پانزده تن از دراویش شهرهای مختلف کشور، طی روزهای اخیر بازداشت، احضار و تهدید شده، محل کسب آنان پلمب گردیده و منازل آنها مورد تفتیش واقع شده است.
به گزارش پایگاه اینترنتی مجذوبان نور، وزارت اطلاعات با ارسال بخشنامه‌ای به کلیه ادارات خود در سطح شهرستانها، دستور برخورد با دراویش، برخی اقلیتهای مذهبی و همچنین دگراندیشان عقیدتی را صادر کرده و از دوماه پیش نیز، براساس همین بخشنامه، برگزارکنندگان مجالس هفتگی دراویش در شهرستانها به ادارات اطلاعات احضار شده‌اند.
این گزارش با بیان اینکه “طبق بخشنامه اخیر وزارت اطلاعات، دراویش گنابادی و اهل تسنن و بهائیان در تمام شهرهای ایران باید تحت نظارتهای امنیتی قرار بگیرند و با آنها برخورد شود”، خاطرنشان کرده: “در ماه گذشته، مجلسداران دراویش شهرهای بهبهان، بندر گناوه، بندرلنگه، قائمشهر، ساری، مسجد سلیمان، کوار، اهواز، شهرکرد، گلپایگان، کاشان، بیدخت گناباد و چندین شهر دیگر به ادارات اطلاعات احضار و مورد تهدید واقع شده‌اند.”
در همین رابطه، نهم تیر ماه، ماموران با مراجعه به مغازه یکی از دراویش به نام حسین دهقان در بیدخت (گناباد)، اقدام به ارعاب و تهدید به پلمپ مغازه وی به دلیل استفاده از عبارت “هو ۱۲۱” نمودند.
عباس صالحیان برزکی از دراویش گنابادی ساکن گلپایگان نیز، صبح روز نهم تیرماه، توسط نیروی انتظامی گلشهر گلپایگان به صورت تلفنی احضار و پس از مراجعه وی توسط نیروهای اداره اطلاعات بازداشت شد.
همان روز سه تن از دراویش گنابادی بنامهای حسین کاوه نوش آبادی ماذون نماز دراویش در کاشان و عبدالله علیمدد کاشی و ناصر رحیمی از دراویش این سلسله از سوی اداره اطلاعات کاشان تلفنی احضار و با مراجعه نامبردگان به ستاد خبری اطلاعات بازداشت شدند.
اداره اطلاعات شهرکرد چند تن از دراویش سلسله گنابادی را تلفنی احضار و به منزل نعمت الله ریاحی وارد شده و در غیاب وی، منزل وی را تفتیش و بازرسی کردند.
حسینیه دراویش نعمت اللهی گنابادی در شهر کرج نیز، در ساعات پایانی روز چهارشنبه دوم تیرماه، شاهد حضور و ایجاد ارعاب قریب به بیست تن از افراد لباس شخصی بود که خود را از مأمورین معاونت اطلاعات سپاه پاسداران این شهرستان معرفی کردند.
در این ارتباط شش نفر از درویش گنابادی به اسامی سعید کریمایی، پوریابراتی، محمد ساکی، کمیل رحیم زاده، احسان دشتی وسعید دشتی، از سوی بخش اطلاعات سپاه پاسداران شهرکرج به اداره اطلاعات سپاه احضار شدند و منازل شخصی دو تن از دراویش به نامهای رحیم زاده و دشتی نیز مورد تفتیش و بازرسی مأمورین قرار گرفت.
غلامعباس زارع حقیقی، از دراویش گنابادی و متصدی مزار سلطانی بیدخت دستگیر و روانه زندان وکیل آباد مشهد شد.
