محمود صالحی، از اعضای کمیته هماهنگی تلاش برای ایجاد تشکل‌های کارگری می‌گوید فشارها بر جامعه کارگری و به ویژه فعالان کارگری کماکان ادامه دارد و علاوه بر محاکمه چندین فعال و زندانی بودن برخی دیگر، ده‌ها فعال کارگری پرونده‌های مفتوحه‌ای دارند که هرگاه دستگاه امنیتی اراده کند می‌تواند آنها را به اجرا بگذارد.
بعد از حل مساله هسته‌ای جمهوری اسلامی و توافق با غرب، وضعیت جامعه کارگری به چه سمتی می‌رود؟ وضعیت فعالیت‌های کارگری و تشکل‌های کارگری به چه صورتی است؟ فعالانی که در زندان هستند چه شرایطی دارند؟ محمود صالحی، در مصاحبه با روز به این سوالات پاسخ داده است.
آقای صالحی بگذارید از اینجا شروع کنیم، بعد از توافق هسته‌ای زمزمه‌های بسیاری در خصوص بهبود تدریجی وضعیت معیشتی مردم مطرح شد. با توجه به شدت آسیب‌پذیری جامعه کارگری، آیا اتفاقاتی از این دست توانسته یا خواهد توانست در درازمدت منجر به بهبود وضعیت کارگران شود؟
به نظر من مساله هسته‌ای تاثیری در روند تحقق مطالبات کارگران نداشته و تا امروز هیچ تغیر و تحولی در این زمینه به وجود نیامده است. کارگران در کارخانه‌ها همچنان با معضل حقوق معوقه مواجه‌اند. اخراج‌ها کماکان ادامه دارد و هیچ تغییری در این رابطه به وجود نیامده است. بنابراین ما به عنوان طبقه کارگر انتظاری هم نداریم، چون در واقع تغییر و تحولات اقتصادی که قرار است در آینده نه چندان نزدیک در ایران اتفاق بیافتد با توجه به وضعیت جهانی کارگران، کارساز نخواهد بود. همین امروز که بحث هسته‌ای و توافق و مدارا با غرب مطرح است، کارگران ایران به جرم تلاش برای ایجاد تشکل کارگری وطرح مطالبات خود از این طریق محاکمه می‌شوند. از جمله عثمان اسماعیلی، فعال کارگری امروز در سقز محاکمه می‌شود، به جرم دفاع از کارگران.
ولی تا جایی که به دولت مربوط می‌شود وعده‌اش را در خصوص افزایش حداقل دستمزد دست‌کم با آمار و ارقام به اجرا در آورد و حداقل دستمزد ۹۴ حدود ۲ درصد نسبت به سال ۹۳ افزایش پیدا کرد. این اقدام، چشم‌انداز امیدوار کننده‌ای به دست نمی‌دهد؟
به‌هیچ وجه. ما پیش دولت حقوق معوقه داریم. دولت در هشت سال جنگ دستمزد کارگران را افزایش نداد. این معوقه نه تنها پر نشده، بلکه سال به سال بیشتر هم شده است. اگر پارسال ۳۶ درصد تورم داشتیم، حداقل دستمزد ۲۵ درصد افزایش داشته است، یعنی ۱۱ درصد کمتر از نرخ تورم. بنابراین ما از دولت طلبکاریم. من پنج‌شنبه گذشته محاکمه داشتم که در جریان آن قاضی گفت علیه نظام تبلیغ می‌کنید، به او گفتم من ۷۱۲ هزار تومان حقوق دارم؛ درآمدی که کفاف اجاره‌خانه را هم نمی‌دهد، بچه‌هایم برای ادامه تحصیل تحت فشار هستند، در چنین شرایطی چطور معترض نباشم؟ ما محروم هستیم و اعتراض را حق طبیعی خود می‌دانیم.
به وضعیت خود شما بر خواهیم گشت. با توجه به اظهارات آقای روحانی در روز معلم مبنی بر آزادی تجمع‌های صنفی، آیا فشارها برای طرح مطالبات صنفی از آنزمان کمتر شده است؟
من از این آقایان می‌پرسم در کدام تجمع‌ها و مراسم‌هایی که کارگران برگزار کرده‌اند با آنها برخورد نشده است؟ در کجا کارگران تجمع کرده اند و به آنها حمله نشده؟ این موضوعات در حد حرف باقی می‌ماند و بیشتر کارکرد رسانه‌ای دارد. چنین قصدی در کار نیست. ما پنج سال است برای مراسم مستقل روز یکم ماه می، روز کارگر، درخواست مجوز می‌دهیم اما موفق به برگزاری یک تجمع سالانه نمی شویم چه رسد به تجمع‌های صنفی.
شما عضو تشکل کمیته هماهنگی برای ایجاد تشکل‌های کارگری هستید . در آستانه روز کارگر سال گذشته فشارها به فعالان کارگری از جمله تشکل شما و همکارانتان شدت گرفت و تعدادی نیز بازداشت شدند. وضعیت اعضای این تشکل در حال حاضر به چه صورتی است؟
حمله به صفوف کارگرانی که عضو کمیته هماهنگی هستند از چند سال پیش شدت گرفته. مقامات در دادگاه به ما می‌گویند این کمیته غیر قانونی است. اگر اینطور است چرا علنا اعلام نمی‌کنند تا ما هم مجمع برگزار کنیم و بگوییم با توجه به اعلام دولت نمی‌توانیم به فعالیت‌هایمان ادامه بدهیم؟ تا این لحظه که با شما صحبت می‌کنم حدود ۱۰۰ پرونده مفتوح داریم که هر زمان اراده کنند تبدیل به احضار، بازجویی و محاکمه، به حکم منجر می‌کنند. بسیاری از اعضای ما با تعهدآزاد شده و مرتب هم احضار می‌شوند و هر زمان اطلاعات بخواهد اینها را دوباره احضار و به دادگاه معرفی می‌کند. در مهاباد دو نفر زندانی داریم، در سنندج ۴ زندانی داریم. من زیر حکم هستم و عثمان اسماعیلی هم دیروز در شبعه دو دادگاه انقلاب اسلامی سقز به اتهام عضویت در کمیته دفاع از کارگران مهاباد محاکمه شد.
در مورد اعضای سایر تشکل‌های کارگری چه؟ چون همزمان با بازداشت خود شما تعداد دیگری از فعالان سرشناس کارگری در سندیکای شرکت واحد و تشکل اتحاد آزاد کارگران نیز بازداشت شدند. چه اطلاعی از روند این پرونده‌ها دارید؟
پرونده همه این فعالان مفتوح است و هر زمان بخواهند به اجرا خواهند گذاشت. هر کارگری که یک بار پایش به نهادهای امنیتی باز شود پرونده او مفتوح خواهد بود. هر زمان اراده کنند دوباره احضار خواهد شد. همین امروز که من با شما حرف می‌زنم تعداد زیادی از کارگران شرکت واحد را اخراج کرده‌اند درحالی که ما در قانون، جز تبصر ماده ۲۷ قانون کار، موضوعی به نام اخراج نداریم. آنها حتی از این تبصره هم استفاده نمی‌کنند و مرتب با عناوین مختلف کارگران را اخراج و بیکار می‌کنند. کارگران شرکت واحد هر کدام با ۱۵ تا ۲۰ سال سابقه کار اخراج شده‌اند. چرا؟ چون آنها خواهان ایجاد تشکل کارگری هستند.
گفته می‌شود برای بهنام ابراهیم زاده هم بعد از پایان دوران محکومیت مجددا در داخل زن د ان پرونده‌سازی شده است. شما اطلاعی از جزئیات پرونده این فعال کارگری دارید؟
بهنام پنج سال پیش به پنج سال حبس محکوم شد که در حال حاضر حبسش به پایان رسیده، اما در داخل زندان پرونده دیگری برای او باز کردند و پرونده پیش قاضی صلواتی رفت و آنجا به نه سال و نیم محکوم شد. آقای ابراهیم‌زاده بدون وکیل به این حکم اعتراض کرد، در چند روز گذشته حکم تجدید نظر به او اعلام شده که ۷ سال و ۱۰ ماه و ۱۵ روز و ۴۵۰ هزار تومان جریمه نقدی محکوم شده است. این درحالیست که حکم هنوز به او ابلاغ نشده است اما در این حکم، در پرونده او در زندان اوین ثبت شده و حکم او قطعی به نظر می رسد.
آقای صالحی بعد از آزادی موقت به روز گفتید وضعیت سلامتی تان در زندان به خطر افتاده است. الان در چه وضعیتی هستید؟
باید هفته‌ای دو بار دیالیز شوم که هر بار چهار تا پنج ساعت طول می‌کشد و تمام مدت باید زیر آن دستگاه بمانم. برای معالجه جایگزین به چند جا رفته‌ام اما همه پزشکان می‌گویند جز دیالیز راه دیگری ندارد.
