قرنطینه برای نوری زاد
بی خبری از نازنین خسروانی

خانواده های نازنین خسروانی و محمد نوری زاد در مصاحبه با “روز” از آخرین وضعیت این زندانیان سیاسی و مطبوعاتی سخن گفته اند. محمد نوری زاد، نویسنده و مستند ساز به سه سال و نیم حبس تعزیری و 50 ضربه شلاق محکوم شده و هم اکنون در زندان اوین به اتفاق مصطفی تاج زاده در قرنطینه به سر می برد. نازنین خسروانی نیز، روزنامه نگاری است که با گذشت 40 روز از بازداشت او، خانواده اش در بی خبری مطلق نسبت به وضعیت او به سر می برند.

خانواده های این دو زندانی سیاسی و مطبوعاتی در مصاحبه با “روز” ضمن ابراز نگرانی شدید از وضعیت سلامتی این دو زندانی از عدم پاسخگویی مسئولان به پی گیری های آنها سخن گفته اند.

همزمان عمادالدین باقی، روزنامه نگار ونویسنده برای اجرای حکم به زندان فراخوانده شد. در حالیکه بر اساس قانون اجرای حکم باید با احضاریه کتبی صورت گیرد، این فعال حقوق بشر، به صورت تلفنی به زندان فراخوانده شده است. او امروز در حالی به زندان مراجعه میکند که هنوز مشخص نیست برای اجرای کدام حکمش احضار شده است. عمادالدین باقی در پرونده مربوط به انجمن دفاع از حقوق زندانیان توسط قاضی صلواتی به یک سال حبس و 5 سال محرومیت از فعالیت های رسانه ای و مدنی و در پرونده مربوط به مصاحبه با آیت الله منتظری، توسط قاضی پیر عباسی به 6 سال حبس تعزیری محکوم شده است.

آقای باقی 7 دی ماه سال گذشته بازداشت و اوایل تیر ماه امسال با قرار وثیقه آزاد شده بود. او که بنیانگذار انجمن دفاع از حقوق زندانیان است، از سال 79 چند بار  زندانی شده و بیش از 85 بار دادگاه و بازپرسی داشته است.

 

ادامه بی خبری از نازنین خسروانی

اعظم افشاریان، مادر نازنین خسروانی در مصاحبه با “روز” خبر داد که معاون دادستان تهران به او گفته است یک ماه دیگر برای گرفتن خبر درباره دخترش مراجعه کند.

نازنین خسروانی که اوایل آبان ماه در منزلش بازداشت شد تاکنون تنها یک تماس تلفنی کوتاه داشته و خانواده این روزنامه نگار در بی خبری مطلق به سر می برند.

مادر او می گوید: هیچ خبری از دخترم و وضعیت او ندارم و خیلی خیلی هم ناراحت و نگران هستم. هفته پیش، روز دوشنبه که به دادستانی رفته بودم معاون دادستان به من گفت بروید؛ امروز یا فردا دخترتان تماس می گیرد و به زودی هم ملاقات می دهند. از آن هفته تا جمعه شب یک لحظه هم نخوابیدم نکند زنگ بزند و من صدای تلفن را نشنوم. اما تا دیروز خبری نشد؛ دیروز مجددا به دادستانی رفتم و به معاون دادستان گفتم شما به من قول داده بودید پس چه شد؟ گفت: “من از طرف دادستان به شما قول داده بودم”. بعد هم به اتاق دادستان رفت و بیرون که آمد به من گفت برو یک ماه دیگر بیا.

خانم افشاریان می افزاید: به معاون دادستان گفتم من مستاصل شده ام؛ تنها میدانم که دخترم بند 209 است و هیچ خبری از سلامتی او ندارم؛ نمیدانم داروهایش را به او میدهند یا نه، خواهش میکنم به آقای دادستان بگویید فقط 5 دقیقه ملاقات بدهند ؛من تلفن هم دیگر نمیخواهم، 5 دقیقه بگذارند بچه ام را ببینم سالم است. چه اتفاقی برای او افتاده؟ چرا حتی تلفن نمیزند؟ دختر من که اصلا یک سال و نیم بود با هیچ نشریه و روزنامه ای همکاری نیمکرد و  در خانه در کنار من بود. من نباید بدانم دخترم را به چه اتهامی برده اند؟ اما معاون دادستان گفتند که ما از نظر قانونی هیچ وظیفه ای نداریم که به شما چیزی بگوییم و تنها به خود متهم تفهیم اتهام میکنیم. گفتم یعنی من نباید بدانم چرا بچه ام را از خواب بیدار کردند و بدون اینکه حکمی نشانم بدهند بردند؟ باز جواب داد که وظیفه پاسخ دادن به شما نداریم و بروید و یک ماه دیگر بیایید.

مادر نازنین خسروانی سپس با اشاره به نامه ای که روز گذشته خانواده های 13 زندانی سیاسی به صورت سرگشاده برای رئیس قوه قضائیه نوشته اند می گوید: دادستان که سرش شلوغ است و ما را نمی بیند، معاون دادستان هم اینطور پاسخ میدهد ناچار شدیم نامه بنویسیم شاید بشنوند حرف ما را. امیدوارم واقعا یک جوابی به ما بدهند؛ حداقل اجازه یک ملاقات 5 دقیقه ای بدهند تا زمانی که وضعیت دخترم روشن می شود من بدانم او سالم است.

وی می افزاید: این حق ما است که بدانیم ؛این حق ما است به عنوان خانواده زندانی که ملاقات داشته باشیم اما متاسفانه از حق خودمان هم محروم مان کرده اند. من با امید به دادستانی رفتم و با حال بد برگشتم. روزهای اول که امیدوار بودم و می گفتم سوتفاهم است و بعد چند روز نازنین می آید اما این سوتفاهم چرا اینقدر طولانی شده؟

 

محمد نوری زاد همچنان در قرنطینه

فاطمه ملکی، همسر محمد نوری زاد، در مصاحبه با “روز” به نگهداری این روزنامه نگار و مستندساز در محلی به نام “سوئیت حفاظت کل اوین” اشاره  می کند و می گوید: نمیدانم چرا آقای نوری زاد را به اتفاق آقای تاج زاده در قرنطینه و چنین محلی نگه داشته اند. گویا هدف این است که هیچ کسی را نبینند و هیچ گونه مراوده ای با کسی نداشته باشند. در اصل نمی توانند سلول انفرادی ببرند و از طرفی شاید احساس میکنند بردن آقای نوری زاد به بند 250 ممکن است مسائل و مشکلاتی را برایشان به وجود آورد لذا همچنان در قرنطینه و جدا از سایر زندانیان نگه داشته اند.

خانم ملکی در مورد پیگیری های خانواده نوری زاد می گوید: هیچ پاسخی نمی دهند، ما چندین بار مراجعه کرده ایم خود آقای نوری زاد نیز پی گیری کرده اند اما هیچ دلیل خاصی به ما نمی گویند؛ تا به حال هم ندیده ام که پاسخ رسمی به چیزی داده باشند.

همسر آقای نوری زاد در پاسخ به این سئوال که حضور آقای نوری زاد در بند 350 چه مسائل و مشکلاتی را ممکن است ایجاد کند می گوید: در بند 350 تعدادی جوان هستند و تعدادی هم سن و سال آقای نوری زاد و او همیشه سعی میکند روشنگری داشته باشد. خودش وقتی مرخصی آمد می گفت جلساتی تشکیل داده بودند و حرف می زدند. مثلا می گفت گروه گروه شده بودیم و می پرسیدیم که اگر وزیر یا معاون یا کاره ای در مملکت می شدید چه می کردید و…. دراصل بحث و تبادل نظر میکردند. من واقعا نمیدانم باید از این مسائل ترسید؟

وی می افزاید: آقای نوری زاد، انسانی پر جنب و جوش است و من گاهی تعجب میکنم چطور یکسال را در زندان و سلول های انفرادی و قرنطینه و… تاب آورده است. در اصل یاری خدا و قلم و کاغذ به او قدرت داده اما تا چه زمانی میخواهند او را در قرنطینه نگه دارند؟ بالاخره یک زندانی حقوقی دارد یا نه؟

خانم ملکی وضعیت روحی همسرش را خوب توصیف  می کند و درباره وضعیت جسمی او می گوید: متاسفانه ایشان مشکل عفونت دندان و لثه دارند. پزشکان زندان اوین هم تشخیص داده اند که عفونت پیشرفته است و هم فک بالا و هم فک پایین باید جراحی شود. لذا در سریع ترین زمان ممکن باید به مرخصی بیایند. الان دو ماه است عفونت دارند و بسیار خطرناک است چون ممکن است به سایر نقاط بدن هم سرایت کند اما متاسفانه هیچ توجهی به این مساله نمی شود. خود آقای نوری زاد 4 بار نامه نوشته و من هم به دادستانی نامه نوشته  و پی گیری کرده ام اما هیچ جوابی به ما نمیدهند.

نوری زاد به اتهام فعالیت تبلیغی علیه نظام نظام، توهین به رهبری، رییس قوه قضاییه، رییس جمهور و امام جمعه مشهد، به سه سال و نیم حبس و 50 ضربه شلاق محکوم شده است.

 

نامه خانواده های زندانیان سیاسی

خانواده های 13 زندانی سیاسی و مطبوعاتی در نامه سرگشاده ای خطاب به رئیس قوه قضائیه “اطلاع از وضعیت آزادگان دربند و گفتگوی تلفنی و ملاقات حضور با آنان” را از حقوق اولیه و بدیهی خود دانسته و خطاب به صادق لاریجانی نوشته اند: اگر همکاران شما، عزیزان دربندمان را علیرغم واقعیت روشن و آشکار،  مجرم می دانند، خانواده هایشان باید از حقوق اولیه شان که اطلاع از وضعیت آزادگان دربند و گفتگوی تلفنی و ملاقات حضور با آنان است، برخوردار باشند.

متن کامل این نامه که خانواده های محمد نوری زاد، عبدالله مومنی، نسرین ستوده، عماد بهاور، بهمن احمدی امویی، بهاره هدایت، عبدالرضا تاجیک، محسن امین زاده، مصطفی تاج زاده، کیوان صمیمی، حسن اسدی زیدآبادی، نازنین خسروانی و هنگامه شهیدی آن را امضا کرده و نسخه ای از آن در اختیار “روز” قرار گرفته بدین شرح است:

در آستانه ماه محرم الحرام با دل هایی سرشار از اندوه مصیبت و عزای حسین (ع)سرور آزادگان عالم که عزیزان دربندمان جمله از شاگردان مکتب اویند، با فرض این که حضرت عالی از بعضی ستم ها که بر زندانیان بی گناه و خانواده های مظلومشان می گذرد بی اطلاعید، بر آن شدیم تا مستقیما مرقومه ای را خدمت شما ارسال نماییم و در ضمن آن به اطلاع شما که رئیس قوه مستقل قضائیه و قاضی القضات کشور اسلامیمان هستید برسانیم که عزیزان ما ماه هاست که امکان تماس تلفنی با خانواده هایشان را ندارند و ما و آنان ماه هاست که  از ملاقات حضوری بی بهره ایم.

جناب آقای لاریجانی

ما هنوز دلمان نمی خواهد باور کنیم مصائب و مظالمی که بر ما می گذرد با اطلاع و استحضار مقامات قضائی کشور اسلامیمان است. مسئولین دستگاه قضایی که میزان و ترازوی عدالت،  نشانه شان است و نام مولای متقیان برزبان دارند و باید عدل علوی سیره جاری شان باشد.

باور نداریم آن چه بر ما و عزیزانمان می گذرد با دستور که نه حتی با اطلاع شما باشد و لذا از طریق این نامه خواستیم اعلام کنیم که حتی اگر همکاران شما، عزیزان دربندمان را علیرغم واقعیت روشن و آشکار،  مجرم می دانند، خانواده هایشان باید از حقوق اولیه شان که اطلاع از وضعیت آزادگان دربند و گفتگوی تلفنی و ملاقات حضور با آنان است، برخوردار باشند. مگر این که قوانین جدید تصویب شده باشد که این حق طبیعی و شرعی و انسانی را از آنان سلب می کند و ما و وکلایمان و قاطبه مردم ایران از آن بی اطلاعیم!

خواهشمند است دستور فرمائید در اسرع وقت این حقوق ضایع شده به ما مسترد گردد تا بیش از این رفتارهای ناپسندی که خشم خداوندگار را از ستم بندگانش نسبت به مظلومان برمی انگیزد، موجب تضعیف نظام اسلامی که ثمره خون شهیدان و پایداری این ملت عزیز است، نشود و امکان سوء استفاده دشمنان این آب و خاک مهیا نگردد. بی شک این گونه قانون شکنی ها و پایمال کردن حقوق طبیعی و انسانی زندانیان سیاسی و خانواده هایشان نه تنها سودی برای هیچ کس حتی اقتدارگرایان حکومت یافته در پی ندارد،  بلکه لطمات جدی بر اساس نظام خواهد زد.

جناب قاضی القضات

 یادآور می شود که پدر و مادران پیر برخی از زندانیان توان تحمل سختی های ملاقات کابینی را ندارند و تنها گوش به زنگ تماسی از جانب عزیزانشان می باشند و کودکان خردسال این عزیزان نیز نه می توانند و نه به صلاح است که در چنین میعادگاه نامبارکی برای دیدار پدر حضور یابند و لذا تماس تلفنی مظلومان دربند امری واجب است که ماه هاست از آنان و خانواده هایشان دریغ شده است. ملاقات های حضوری نیز در حالی که انتظار همه ما آزادی عاجلانه عزیزان دربند است، تنها مرهمی است بر درد هجران و فراق دیده این عزیزان که موجب اندک تسلایی برای آنان خواهد بود. اینک که از این ظلم آشکار در حق فرزندان پاک و دلسوز و خدوم ایران اسلامی آگاه شده اید، خواهشمند است علت این همه مضایقه و عسرتی را که بر ما و عزیزانمان تحمیل شده، اعلام فرموده استمرار ظلم را مانع شوید که ضرر را از هرکجا که جلوگیر شوید منفعت است و خداوند به امور بندگان بصیر و آگاه است.

 

ممانعت از درمان یک زندانی سیاسی

در شراطی که وضعیت جسمانی غلامحسین عرشی رو به وخامت گذاشته، مسئولان بند 350 زندان اوین از ارائه هر گونه خدمات بهداشتی به این زندانی سیاسی خودداری میکنند.

آقای عرشی، از شهروندان معترض به انتخابات مخدوش سال گذشته است که از 17 بهمن ماه در بازداشت به سر می برد و توسط شعبه 15 دادگاه انقلاب به 4 سال حبس تعزیری محکوم شده است.

او از دیسک کمر و گرفتگی شدید عضلات رنج می برد.

وب سایت کلمه روز گذشته خبر داده است که با وجود بیماری شدید عرشی، مسوولان بند ۳۵۰ زندان اوین از رسیدگی پزشکی به این زندانی خودداری می کنند و در این شرایط  او را هفته گذشته با دستبند و پابند به یکی از سلول های انفرادی بند ۳۵۰ زندان اوین منتقل کردند. موضوعی که موجب اعتراض همه زندانیان این بند شده است.

براساس همین گزارش تعدادی از هم بندان وی هفته گذشته بارها برای تقاضای رسیدگی پزشکی به این بیمار به مسوولان بند ۳۵۰ از جمله مسوول بند، بزرگ نیا و افسر جانشین، ابراهیم درودیان مراجعه کرده اند اما بزرگ نیا در پاسخ به درخواست زندانیان برای انتقال عرشی به بهداری، همه زندانیان سیاسی بند ۳۵۰ را با واژه هایی همچون وطن فروش، خائن و بی خانواده مورد خطاب قرار داده و گفته از همه زندانیان این بند متنفر است.

خانواده غلامحسن عرشی و همچنین هم بندان او تقاضای رسیدگی هر چه سریع تر به وضعیت این زندانی بیمار را دارند و خواستار آنند که او هر چه سریعتر به بهداری زندان اوین منتقل شود و در آنجا مورد مداوا قرار گیرد.