این وجیزه خطاب به آنانی است که این روزها علی ملیحی و 14 زندانی سیاسی دیگر را به جرمی ناکرده به انفرادی بردند و آنها که زیر بار زور رفتن را بلد نبودند اعتصاب غذا کردند تا بی هویتی و زبونی عمله های ظلم را به رخشان بکشند. روی سخنم با شماست…
آیا گمان کرده اید که چیزی فراتر از جسم دوستان ما را به بند کشیده اید!؟ آیا امر بر شما مشتبه شده که چهارچوب سلول انفرادی آنها را به زانو درمی آورد؟ بعید می دانم از تجربه های پیشینیان تان درس نگرفته باشید. مقاومت احمد زیدآبادی، عبدالله مومنی، مصطفی تاج زاده، بهزاد نبوی، محسن امین زاده، مجید توکلی، سعید لیلاز و…را که از یاد نبرده اید!؟ پس بعید می دانم رویای شکستن در سر داشته باشید!
هدف اصلی شما انتقام جویی است. وقتی از همان فردای انتخابات زندانهایتان را از پاک ترین مردمان این دیار پر کردید، مشخص بود که هدفتان انتقام جویی از 30 میلیون نفری است که رایشان را خلاف میل و اوامر ملوکانه شما به صندوق ریختند. آنها را به زندان بردید تا مردمی را که به خیابان آمده بودند خانه نشین کنید. همانگونه که بعد تر کشتید و تجاوز کردید تا انتقام بگیرید از مردمی که رای دادند و برای پس گرفتن رایشان به خیابان آمدند و خواب از چشمتان ربودند.
علی ملیحی و مابقی دوستانی که در اعتراض به رفتار بی شرمانه شما به انفرادی رفته و اعتصاب کرده اند را نشانه گرفته اید تا به خیال خود از مردم انتقام بگیرید. شما خوب می دانید از مشروعیت مردمی تان چیزی باقی نمانده و سیاست های بگیر و ببندتان هم جواب نداده. شما از دست مردم دل خون اید که امروز ایستاده اید تا انتقام آنها را از علی و عبدالله و بهمن و مجید و… بگیرید. صدام هم بر سر مردم خود بمب می ریخت و آنها را شیمیایی می کرد که چرا او را دوست ندارند. این از خصوصیت نظام های توتالیتر است که مردم خود را فقط در حال رضایت کامل تحمل می کنند.
توصیه نمی کنم که این کار را نکنید؛ حتی توصیه نمی کنم که چه کاری بکنید چون کار شما از توصیه گذشته است. به کار خود مشغول باشید و با اضطراب به ته این ساعت شنی وارونه بنگرید.
اما برای علی ملیحی عزیز و دیگر دوستان نجوایی بر باد می نویسم تا به گوششان برسد: فاصبر ان وعدالله الحق!
مسوول کمیته سیاسی سازمان دانش آموختگان ایران (ادوار تحکیم وحدت)