کندن تابلوی نوفل لوشاتو؛ حذف نماد انقلاب اسلامی

نویسنده
فیروزه متین

» دفاع رسانه های وابسته به جبهه پایداری

در حالیکه عوامل لباس شخصی قصد داشتند  در اعتراض به  انتشار مجدد کاریکاتورهای توهین آمیز به پیامبر مسلمانان، در برابر سفارت فرانسه تجمع کنند، اقدام آنان در کندن و تغییر تابلوی خیابان “نوفل لوشاتو” اعتراضاتی را در میان رسانه ها و محافل داخلی برانگیخته است.

براساس عکس‌های مخابره شده از تجمع روز دوشنبه، برخی از نیروهای بسیج دانشجویی و  لباس شخصی که براساس تصاویر، سه سال قبل هم به سفارت انگلیس در تهران حمله کرده بودند، برای ابراز خشم خود،تابلوی خیابان نوفل لوشاتو، محل استقرار آیت الله خمینی در روزهای منتهی به انقلاب بهمن ۵۷ در فرانسه را کنده اند؛امری که با بازتاب گسترده ای در شبکه های اجتماعی و سایت های خبری همراه شده است.

در همین ارتباط سایت آخرین نیوزنوشته است: “در جریان تجمع مقابل سفارت فرانسه در تهران در واکنش به اقدام توهین آمیز نشریه شارلی ابدو، افرادی تابلوی خیابان نوفل لوشاتو را از جا کنده و دست به دست بین تجمع کنندگان جابجا کردند. این اقدام علاوه بر واکنش گروهی از حاضرین، انتقاد برخی از فعالان فضای مجازی را نیز در پی داشته است”.

به نوشته این سایت، حجت‌الاسلام جلیل محبی در صفحه اینستاگرام خود با انتشار تصویری از این حرکت نوشته: “… فکر کرده این اسم مثل آرژانتین و آفریقا و ایتالیا روی خیابون ها گذاشته شده. واقعا فکر و عقل نعمت بزرگیه. آخه چرا اینها آبروی ما رو می برند و ما هیچی بهشون نمی گیم؟”

  اکبر موسوی از طلاب  قم نیز در صفحه فیس‌بوک خود نوشت: “کسی که فرق شارلی ابدو با نوفل لوشاتو را نمی‌فهمد، باید اینچنین از تخریب اموال عمومی خوشحال باشد. به خنده ها دقت کنید. اگر برای اعتراض است، خنده ها ناسازگار است. مشکل، مشکل فهم است. نوفل لوشاتو، برای طرفداران انقلاب اسلامی ایران، تنها روستایی در فرانسه نیست که نزدیک پاریس است. نوفل لوشاتو نمادی از نمادهای انقلاب اسلامی ایران است. فهم این مساله بسیار سخت نیست، و الا به چه دلیل اسم یک روستای فرنگ می‌شود خیابانی در پایتخت ایران؟ مشکل مشکل فهم است. نوفل لوشاتو هیچ ربطی به شارلی ابدو ندارد. حتی اگر ربط داشته باشد، بی تقصیر است. این اتفاق تنها «تخریب اموال عمومی» و «تخریب یکی از نمادهای انقلاب اسلامی ایران» است”.

پارسینه نیوز هم از نارضایتی از این کار، حتی در میان خود تجمع کنندگان، خبر داده و نوشته : “مردم در اعتراض به دانشجویانی که تابلو خیابان نوفل لوشاتو را شکستند گفتند: کار شما اشتباه است، این خیابان به خاطر حضرت امام نامگذاری شده است. این تابلو خیابان فرانسه نیست که شما با حب و بغض آن را کنده اید”.

شورای شهر هم به اقدام این گروه افراطی اعتراض کرده و علی دوستی عضو کمیسیون حمل و نقل شورای شهر دیروز در جلسه این شورا گفته است: “نوفل لوشاتو جزو تاریخ کشور ما است و ما اسم این خیابان را به احترام امام خمینی و نه کشور فرانسه، نوفل لوشاتو گذاشته‌ایم و پیشنهاد می‌شود شورای شهر نسبت به کندن نام این خیابان حساسیت نشان دهد”.

با وجود این انتقادات، سایت های وابسته به جناح پایداری به گونه دیگری به این اتفاق نگاه و آن را تایید کرده اند. در همین راستاسایت رجانیوز در گزارش اصلی خود و در ذیل تیتر “نام خیابان نوفل لوشاتو را به ۱۷ اکتبر تغییر دهید”، در اینباره نوشته است: “معمولا نامگذاری اماکن و معابرمختلف شهری بنا بر اهمیت افرادی که در تاریخ ملی یا دینی یک کشور نقش موثری داشته‌اند، صورت می‌گیرد. برخی مواقع هم نام‌ها نشان دهنده احترام به یک شخصیت بزرگ جهانی (مانند خیابان گاندی در تهران) یا تبادل فرهنگی میان دو کشور (مانند خیابان تهران در پایتخت کره جنوبی و خیابان سئول در پایتخت ایران) است. نام خیابان «نوفل لوشاتو» هم از این قاعده مستثنی نیست؛ چرا که یادآور سکونت چندماه بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران در این روستا در فرانسه است و نامیدن خیابانی که سفارت کشور فرانسه در آن قرار دارد به این نام، خالی از لطف نیست. با این حال، روز گذشته و در پی اهانت مجدد نشریه فرانسوی «شارلی ابدو» به پیامبر اعظم، شهروندان تهرانی در تجمع اعتراض آمیز خود که در برابر سفارت فرانسه در تهران برگزار شد، تابلوی خیابان نوفل لوشاتو را کندند و نام مبارک رسول‌الله را بر سر در این خیابان آویزان کردند. اگرچه این اقدام به صورت نمادین صورت گرفت و مسئولین شهرداری تهران هم مجددا تابلوی این خیابان را به جای سابق خود بازگرداندند اما به نظر می‌رسد این اقدام می‌تواند زمان مناسبی برای تغییر دائمی نام این خیابان از یک روستای فرانسوی به یک حادثه تاریخی افشاگرانه علیه دولت فرانسه باشد.  «۱۷ اکتبر» می‌تواند نام مناسبی برای جایگزینی نوفل لوشاتو باشد. در این روز در سال ۱۹۶۱، پلیس فرانسه راهپیمایی مسالمت آمیز ۳۰ هزار الجزایری تبار در پاریس را به شکل وحشیانه‌ای مورد هجوم قرار داد. گفته می‌شود حدود ۲۰۰ نفر از تظاهرکنندگان در این حادثه قتل عام شدند. پلیس برای پنهان کاری جنایت خود، جنازه‌های قربانیان را داخل رودخانه سن می‌انداخت. برخی تظاهرکنندگان را نیز زنده به داخل رودخانه می‌انداختند. این پیشنهاد می‌تواند در جلسات شورای شهر تهران به صورت فوری مطرح شود تا علاوه بر اعلام حمایت مسئولین شهری از اقدام جالب مردم، یکبار دیگر ابراز انزجار کشورمان نسبت به هتاکی نشریه فرانسوی به مسئولین این کشور گوشزد شود. صداوسیما هم می‌تواند با پخش این فیلم از رسانه ملی، یکبار دیگر مطالبه مسلمانان جهان از دولت فرانسه را یادآوری کند”.

سایت افراطی صراط نیوز نیز به گونه ای از این اقدام حمایت کرده است.

گفتنی اینکه برخی از کاربران فضای مجازی با یادآوری حمله عوامل لباس شخصی به سفارت دانمارک در چند سال قبل که منجر به ممنوعیت استفاده از کلمه “دانمارک” و جایگزینی آن با واژه “گل محمدی”  شد، پیشنهادات طنز آمیزی از جمله تغییر نام “آچار فرانسه” به “آچار گل محمدی” و… ارائه داده اند.