واقعا فرهنگ هم چیز بدی است. بعضی اوقات آدمهای فرهنگی حرفهای عجیبی می زنند که هر چه فکر می کنی چطوری باید در موردش توضیح داد متوجه نمی شوی. طرف می گوید: “محمدرضا گلزار و سحر قریشی فقط بخاطر قیافه شان وارد سینما شدند، وگرنه هیچ چیزی …

مشکلات کشور یک به یک در حال حل شدن است. در این سی و هفت سال سابقه نداشته این همه مشکل کشور در حال حل شدن باشد و همین باعث شده که ما احساس خوشحالی فراوانی بکنیم. از یک طرف دولت عراق به ایران هشدار داده که ممکن است حملات تروریستی به زودی در ایران اتفاق …

مرد جوانی، بی هیچ سخن، پیانوی بزرگش را روی چهارچرخی گذاشته و به میدان مقابل محل برگزاری کنسرت آمده؛ همان جان که ده ها نفر در آن در خون خویش فرومردند. او جان لنون را می خواند : تصور کن همه مردم، در صلح زندگی کنند، شاید بگویی من خیالپردازم، اما من تنها …

واکنش مردم ایران به جنایت وحشت افکنان داعشی در پاریس تحسین برانگیزاست. احساس همدردی با قربانیان و بازماندگان قربانیان در پاریس نشانه ای از احساس جهانی انسان دوستانه ای ست که شرط اولیه زندگی در جامعه جهانی امروز است. کم اهمیت دانستن این همدلی انسانی …

حمله‌های تروریسی جمعه شب در پاریس - که گروه دولت اسلامی مسئولیت آن را پذیرفته - واکنش‌های متفاوتی در ایران برانگیخته: مسئولان دولتی این حادثه را محکوم کرده‌اند، چند ده نفر با تحمع مقابل سفارت فرانسه در تهران با مردم این کشور ابراز هم‌دردی کرده‌اند و …

ماده پنج قانون احزاب “اعضای موثر احزاب منحل‌شده‌ای که در زمان انحلال عضو موثر باشند، و انحلال حزبشان به حکم دادگاه و به دلیل ارتکاب جرم بوده است” را “به مدت ۵ سال از تاسیس حزب و عضویت در حزب” محروم کرده است. ماده ای که در …

فرماندار استان کرمانشاه با بیان اینکه “فقر فرهنگی و اجتماعی” افراد حاشیه‌نشین کرمانشاه را تهدید می‌کند گفته است در حال حاضر ۳۳۰ هزار تن در مناطق حاشیه‌نشین کرمانشاه زندگی می‌کنند. فضل‌الله رنجبر، روز شنبه، ۲۳ آبان‌ماه، در حاشیه مراسم …

بی نزاکتی صورت گرفته در برنامه اخیر فتیله در صدا و سیما منجر به شکل گیری بحرانی در کشور شد. این بی تدبیری و استفاده نابجا از برخی مطالب هجو آمیز به حق باعث رنجش خاطر ایرانیان ترک زبان شد و اعتراضاتی مسالمت آمیز را سازمان دادند. مطالب سخیف مطرح شده …

بهار تازه آمده بود. جوانه‌های سبزش داشت سر می‌زد. بار داشت، بارِ امید. متکایی نداشت، مثل هیچ‌‌وقت. آب و گِلش امید بود، مثل همیشه. تازه قد می‌کشید که به‌زحمت روی پای خودش بایستد. سلول‌هایش به نور روزن گشوده بود. اوایل اردیبهشت بود. هنوز سه‌ساعتی به …