در سالگرد قتل داریوش و پروانه فروهر، فرزند آنان، پرستو در مصاحبه با “روز” از ممنوعیت انتشار آگهی تسلیت و ممنوعیت آوردن نام پدر و مادرش در روزنامه ها سخن میگوید. دختر داریوش و پروانه فروهر که مثل سالهای گذشته و در آستانه سالروز قتل والدین اش به ایران سفر کرده می گوید که نزدیکان و همرزمان پدر و مادرش را احضار و تهدید کرده اند که در سالروز قتل به خانه آنها نروند.
پرستو فروهر که در بدو ورود به ایران گذرنامه اش توسط ماموران توقیف شده از سوی وزارت اطلاعات هم احضار و به او گفته شده برگزاری مراسم برای والدین اش ممنوع است.
پرستو فروهر، هرسال در سالگرد قتل پدر و مادرش به ایران سفر میکند تا مراسم بزرگداشت آنها را که از قربانیان قتل های زنجیره ای بودند، در منزل شخصی شان برگزار کند؛ منزلی که به گفته پرستو همچنان خون خشکیده داریوش و پروانه فروهر برروی فرش آن نقش بسته واو هنوز صدای نعره های پروانه فروهر را هنگام تحمل ضربات چاقو از جای جای این خانه می شنود.
مصاحبه با پرستو فروهر در زیر می آید:
خانم فروهر گویا از وزارت اطلاعات به شما گفته اند برگزاری مراسم برای والدین تان ممنوع است. با این اوصاف سالروز قتل پدر و مادرتان چه خواهید کرد؟
به روال ۸ سال گذشته در همین خانه می نشینم؛ همراه با بستگان نزدیک و همین. به یاد پدر و مادرم شمع روشن می کنیم و گل می گذاریم. در حصار ممنوعیت که قرار می گیریم سعی میکنیم حضور داشته باشیم؛ کار دیگری نمی شود کرد.
از سوی وزارت اطلاعات دقیقا به شما چه گفته اند؟
گفتند برگزاری مراسم به هر شکلی ممنوع است و تنها اجازه دارم با بستگان نزدیک در خانه بنشینم.
در اماکن عمومی اجازه برگزاری مراسم نمی دهند و در منزل پدر و مادرتان هم اجازه حضور کسی را نمیدهند؛ بر سر مزار آنها چطور؟
سر خاک هم به صورت خصوصی و با بستگان نزدیک می رویم. سالهاست که سر مزار حضور ماموران نظامی، امنیتی و.. سنگین است. کنترل میکنند. حضور سنگین آنها بسیار آزاردهنده است. خانه که هستیم لااقل، ماموران بیرون خانه هستند اما سر مزار در چند قدمی ما می ایستند و این به شدت آزارمان میدهد.
خانم فروهر والدین شما به همراه آقایان مختاری و پوینده تنها قربانیان قتل های زنجیره ای بودند که حکومت مسئولیت قتل آنها را پذیرفت و وزارت اطلاعات هم اطلاعیه داد.قول پی گیری هم دادند اکنون چرا بعد از گذشت ۱۴ سال حتی برگزاری مراسم ساده در منزل پدر و مادرتان را هم بر نمی تابند؟ مشکل شان چیست؟
سعی میکنند بار سیاسی را از این بزرگداشت به کلی بزدایند در حالیکه چنین امری به هیچ عنوان ممکن نیست. پدر و مادر من تمام سالهای عمرشان، فعال سیاسی بودند؛ برای آزادی در این مملکت سالهای سال و دهه های متوالی تلاش کردند. جوهره وجودی شان با تلاش های سیاسی شان عجین شده بود سرانجام هم، پایان زندگی شان، قتل سیاسی آنها بوده. چطور ممکن است بزرگداشت چنین دو انسانی را به صورتی برگزار کرد که تهی از هرگونه مسائل سیاسی باشد؟ این همان شیوه ای است که سعی میکنند در مسائل دیگر هم اعمال کنند؛ خالی کردن همه مسائل از جوهره وجودی شان و تبدیل آنها به چیزی که نیروی درونی ندارد. به همین دلیل بایستی سعی و همواره یادآوری کرد که آن دو نفر چه کسانی بودند و چه شدند و..شاید در موج اجتماعی که آن زمان وجود داشت و این موج اجتماعی خواهان دادخواهی برای این جنایت ها بود، مسئولان اعتراف کردند؛ هم به سیاسی بودن این جنایت ها و هم اینکه به صورت سازمان یافته و از درون نهادهای حکومتی انجام شده. اما حالا قصدشان این است که این مساله کاملا به فراموشی سپرده شود و در این مورد هیچ صحبتی نشودو از اندیشه های پدر و مادرم و سایر کسانی که به قتل رسیدند و آنچه که بدان اعتقاد داشتند چیزی بازگو نشود. شما ببینید وقتی حتی حق بردن اسم آنها، نوشتن اسم آنها در روزنامه ها ممنوع می شود، وقتی دوستان و همرزمان سیاسی پدر و مادرم را که سالهای سال با هم تلاش کردند احضار می کنند یا تلفنی به آنها میگویند مبادا در سالروز قتل پدر و مادرم به این خانه بیایند اینها نشان دهنده حساسیتی است که وجود دارد و تحمیل می شود.
اشاره تان به این است که انتشار آگهی تسلیت برای پدر و مادرتان را در روزنامه ها ممنوع کرده اند؟
ببینیدسالهاست بردن نام پدر و مادرم و حتی انتشار اسم آنها در روزنامه ها ممنوع شده. تنها بحث آگهی تسلیت نیست، اصلا در روزنامه ها امکان آوردن نام پدر و مادرم هم نیست.
به احضار برخی فعالان اشاره کردید آیا امسال هم نزدیکان شما و پدر و مادرتان را احضار و تهدید کرده اند که به منزل شما نیایند؟
بله تعدادی از دوستان و همرزمان پدر و مادرم را احضار کرده و گفته اند که نباید روز قتل پدر و مادرم به خانه انها بیایند. به برخی نیز تلفنی این را گفته اند.
اکنون ۱۴ سال از قتل های زنجیره ای می گذرد. افشاگران قتل های زنجیره ای و وکلای خانواده های قربانیان به زندان افتادند و در مقابل حامیان قتل ها حتی به مقام و نمایندگی مجلس رسیدند. شما و نزدیکان تان هر سال مورد فشار و تهدید قرار می گیرید و.. با توجه به اینکه آن زمان مسئولان قول پی گیری داده بودند این مساله اکنون چه حسی در شما ایجاد میکند؟
در ابتدا نیروی اجتماعی بزرگی بسیج شد برای دادخواهی قتل های سیاسی پاییز ۷۷ و بسیاری از دگراندیشان داخل و خارج از کشوردر این زمینه تلاش کردند. سهمی که روزنامه نگاران در افشاگری داشتند، وکلای ما و کمیته ای که برای پی گیری تشکیل شد همه و همه تلاش کردند تا این مساله را به سرانجامی عاد لانه برسانند ولی به سد دستگاه قضایی برخوردند که تعهدی نسبت به عدالت نداشت و سعی کرد با یک پرونده مخدوش، آنطور که رئیس قوه قضائیه آن زمان یعنی آقای شاهرودی اعلام کرد پرونده را ببندد. بنابراین تلاش ما به نتیجه مطلوب نرسید. وکلای ما و افشاگران همانطور که اشاره کردید به زندان افتادند و مشکلات زیادی برای شان به وجود آمد. اما امیدواریم همچنان این پرونده قتل ها، به عنوان پرونده ای باز در اذهان عمومی باقی بماند تا زمانی که بشود در روندی عادلانه به عدالت دست یافت.
خانم فروهر گذشته از جایگاه و شخصیت سیاسی پدر و مادرتان، سئوال من این است که برای پرستو فروهر به عنوان دختر داریوش و پروانه فروهر این ممنوعیت ها و محدودیت ها چگونه می گذرد؟
تلخ و سنگین. یک نوعی از فریاد در گلو خفه مانده برای آدم ایجاد میکند تحمل چنین فشارهایی، تحمل انزوایی که حاکم میکنند، با انواع تهدیدها و فشارها بسیار دشوار است ولی به هر صورت برای من بودن در این خانه، در فضایی که پدر و مادرم زندگی و تلاش کرده اند و سرانجام هم آنطور به قتل رسیده اند، در همین خانه، آنقدر مهم است که علیرغم تمام این فشارها و تلخی ها فکر میکنم این روز را در هیچ جای دیگری نمی توانم سر بکنم جز همین خانه.