ژوشوا کیتینگ
از مدت ها پیش می دانیم که مداخله روزافزون ایالات متحده در مبارزه علیه دولت اسلامی نشان دهنده همکاری پنهانی آن با دیگر حامی دولت عراق، یعنی ایران، است. به هرحال، حتی اگر آمریکا اخیراً نسبت به مداخله و الحاق خود به نبرد تصمیم گیری کرده باشد، ولی نیروهای ایرانی از چند هفته قبل در محل حضور داشته اند.
درواقع، واکنش رسانه های ایرانی، که معمولاً عکس العمل های شدید و خصومت آمیزی نسبت به اقدامات آمریکا مبذول می دارند، نسبت به حملات هوایی اخیر آمریکا به شکلی قابل توجه خاموش و همراه با سکوت بود. زمانی که مسؤولان افراط گرای ایرانی نسبت به اقدامات آمریکا به انتقاد می پردازند، انتقادشان اغلب به عدم مداخله ایالات متحده در مبارزه علیه دولت اسلامی مربوط می شود تا به مسایل بشردوستانه.
هنوز جزئیات این مسأله که نوری المالکی چطور هفته گذشته از قدرت برکنار شد مشخص نیست. ولی ظاهراً تصمیم مقامات عالی رتبه جمهوری اسلامی، ازجمله آیت الله علی خامنه ای، به حمایت از نخست وزیر جدید حیدر العبادی، باعث شد تا مالکی متقاعد گردد که دیگر شرایط مناسبی برای حفظ قدرت ندارد. در دوران کنونی سیاست عراق، یک رهبر بدون حمایت های واشنگتن و تهران نمی تواند مدت زیادی بر سر قدرت بماند.
اگر سران ایرانی به شکلی آشکار نسبت به عقب راندن دولت اسلامی متفق القول هستند، ولی نقش فزاینده ایالات متحده در رویارویی ها باعث شده تا انشقاق میان اصولگرایان و میانه روها که از قبل بر سر برنامه هسته ای این کشور وجود داشت، افزایش یابد.
این تانگوی پردردسر همچنان پس از عزیمت مالکی نیز ادامه خواهد داشت. نخست وزیر جدید عراق، حیدر العبادی، به قدرت رسیدن خود را مدیون ایران و آمریکاست؛ مدیون ایران بخاطر سرعت بخشیدن به سقوط مالکی و مدیون آمریکا بخاطر حملات هوایی اش که به دولت او شانس مقابله علیه دولت اسلامی و تجزیه نشدن عراق را داد. او نیز بی شک در آینده ای نزدیک در شرایط حساسی قرار خواهد گرفت که باید برای حفظ بقای سیاسی اش روی دو حامی خود که به طور رسمی گفتمانی با یکدیگر ندارند حساب باز کند.
منبع: اسلیت، ۱۹ اوت
