در حالی که ۱۴ زندانی سیاسی در زندان اوین مورد بازجویی و تهدید قرار گرفتند، کوهیار گودرزی به زندان رجایی شهر تبعید گردید، و وضعیت جسمانی محمد نوریزاد نامساعد عنوان شد. نسرین ستوده اجازه ملاقات با خانواده اش را نیافت اما مجید دری برای اولین بار پس از تبعید به زندان بهبهان با خانواده اش ملاقات کرد. همزمان، دادگاه انقلاب محمد سیف زاده را به تحمیل ۹ سال زندان و ۱۰ سال محرومیت از وکالت محکوم کرد.
بازجویی از ۱۴ زندانی سیاسی بند ۳۵۰
۱۴ زندانی سیاسی بند ۳۵۰ زندان اوین پس از بازجویی های طولانی، تهدید شدند که به زندان های دور از مرکز تبعید خواهند شد. این ۱۴ تن پیشتر با صدور بیانیه ای خواستار تشکیل کمیته حقیقت یاب برای کشف حقایق مربوط به انتخابات شده بودند.
به گزارش کلمه، زندانیان مزبور پس از صدور این بیانیه و انتشار آن درسایت های خبری بارها از سوی مسوولان زندان تهدید شده اند. این زندانیان که احکام همگی شان تایید شده و دوران محکومیت خود را می گذرانند بدون تفهیم اتهام جدید، ساعتها بازجویی می شوند؛ موضوعی که موجب اعتراض آنها شده است.
بهمن احمدی امویی، سید میلاد اسدی، محسن امین زاده، علی پرویز، علی تاجر نیا، محمد داوری، مجید دری، امیر خسرو دلیر ثانی، محمد فرید طاهری قزوینی، کیوان صمیمی، کوهیار گودرزی، علی ملیحی، عبدالله مومنی و محسن میردامادی از جمله امضا کنندگان این بیانیه بودند.
انتقال به زندان رجایی شهر
در همین ارتباط و در حالی که کمتر از یک ماه و نیم از پایان دوره محکومیت کوهیار گودرزی باقی مانده، این فعال حقوق بشر زندانی به زندان رجایی شهر منتقل شد.
پروین مخترع، مادر کوهیار گودرزی در این مورد به کمیته گزارشگران حقوق بشر گفت: “کوهیار دیشب از بند قرنطینه‌ی زندان رجایی‌شهر تلفن زد و گفت بدون هیچ‌گونه توضیحی گفتند وسایلم را جمع کنم و برای رفتن به زندان رجایی‌شهر آماده شوم”.
او در ادامه افزود: “بعد از فشارهای زیادی که به تعدادی از زندانیان در مورد تکذیب بیانیه‌های صادر شده وارد شد و بازجویی‌های سنگینی که انجام شد در حال حاضر بیشتر این زندانیان به زندان‌هایی با شرایط سخت‌تر تبعید شده‌اند. این کار نوعی اقدام تنبیهی محسوب می‌شود چرا که وضعیت زندان‌هایی که زندانیان به آنها منتقل شده اند، از وضعیت زندان اوین سخت تر است.”
آنسوتر، به گزارش وبسایت “تا آزادی روزنامه نگاران زندانی” محمد رضا مقیسه، روزنامه نگار در پی بازداشت مجدد خود مستقیما به بند عمومی زندانیان سیاسی بند 350 زندان اوین منتقل شد.
وخامت حال محمد نوریزاد
فاطمه ملکی، همسر محمد نوریزاد، در گفتگو با وبسایت رسمی محمد نوریزاد گفت: “در آخرین ملاقاتی که طبق روال چهارشنبه‌ها داشتیم ایشان را بسیار رنگ پریده و ناتوان یافتم. البته اخلاق ایشان طوری است که اصلا به ما چیزی را منتقل نمی‌کنند و همیشه در پاسخ ما می‌گویند: شکر خدا. همه چیز عالی است. اما این دو دفعه آخر نتوانستند رنگ پریده گی‌شان را پنهان کنند و چهارشنبه گذشته از عفونت فک و دهان بسیار بسیار در آزار بودند”.
او در ادامه افزود: “دندانپزشک اوین تنها کاری که گفته است می تواند در مورد ایشان انجام دهد تجویز مسکن است که خب مشکلی را حل نمی کند. به ایشان گفته اند با امکانات داخل زندان امکان مداوا ندارند و ایشان چندین هفته است که نمی توانند به علت عفونت و لقی دندانها غذا بخورد و در نتیجه بنیه ی ضعیفی پیدا کرده اند. سوالم تنها از آنها که نامشان مسوول است این است که آیا فقط یکشب توانسته اند با درد دندان بخوابند که اینطور راحت از عفونت دهان یک انسان می گذرند؟”
ممانعت از ملاقات نسرین ستوده
مسئولان زندان اوین روز گذشته از ملاقات نسرین ستوده، وکیل زندانی، با خانواده اش جلوگیری کردند. به گزارش مدرسه فمنیستی، رضا خندان همسر نسرین ستوده گفت: “نسرین تماس گرفت تا با توجه به صحبت های مسئولان پرونده اش بگوید که من و بچه ها و بقیه خانواده امروز می توانیم به زندان اوین مراجعه کنیم تا با او ملاقات داشته باشیم، اما وقتی همگی طبق قول مسئولان پرونده سر ساعت در جلوی زندان حاضر شدیم، آنها پس از مدت ها که ما را معطل کردند، آخرش اطلاع دادند که فقط دو فرزند خردسال مان حق ملاقات با مادرشان را دارند که هم من و هم بچه ها با این کار موافق نبودیم. اصلا آمدن بچه ها به زندان برای ملاقات، هم برای من و هم برای بچه ها تصمیم و کار دشواری بود چه برسد به آنکه بچه ها بخواهند خودشان به تنهایی این پروسه را طی کنند و من کنارشان نباشم. نسرین هم خودش تمایلی به اینکه بچه ها حتی به زندان بیایند نداشت، بنابراین در نهایت بچه ها هم حاضر نشدند تنهایی به داخل زندان بروند برای ملاقات با مادرشان”.
در همین حال خانواده مجید دری، فعال دانشجویی دربند، برای اولین بار پس از تبعید وی به زندان بهبهان توانستند با پسرشان ملاقات داشته باشند.
۹ سال زندان برای محمد سیف زاده
محمد سیف زاده، وکیل دادگستری و عضو کانون مدافعان حقوق بشر، به تحمل ۹ سال حبس تعزیری و ۱۰ سال محرومیت از وکالت محکوم گردید.
آقای سیف زاده در مصاحبه با جامعه دفاع از حقوق بشر در ایران و کمپین بین المللی حقوق بشر در ایران گفت: “به نظرم اصلا این رای حقوقی نیست و یک بیانیه حزبی و سیاسی علیه یک جریان حقوق بشری است. این بیانیه نشان می دهد که آقایا ن تا چه اندازه از حقوق بشرمتنفرند چون کلماتی که به کار می بردند دال بر همین نکته است می گفتند ما به«اصطلاح”» فعالیت حقوق بشری می کردیم. چون به مقامات کشور نامه اعتراض آمیز از وضعیت دادگستری نوشتیم یا پیشنهاد اصلاح قوانین را دادیم و یا افرادی که تحت تعقیب قوه قضاییه قرار گرفتند ما وکالتشان را بر عهده گرفتیم، پس جرم مرتکب شدیم. در حالیکه اینها جز حقوق مردم و وظایف کانون و ما به عنوان وکلایش بود. می بینید که آقایان دفاع از حقوق مردم و فعالیت همسو با قانون را جرم می دانند. کدامیک از این فعالیت ها جرم است که آقا در رای خود به عنوان اقدام علیه امنیت ملی و نظام آورده است. ما به همین نظام می گوییم که قوانین را اصلاح کنید. ما به همین نظام می گوییم که این احضارها مطابق قانون نیست. توجه داشته باشید وقتی حقوقدان برجسته این کشور یعنی عبادی، دادخواه و سلطانی براساس قانون وکالت می کنند یعنی در نگاه آقایان جرم مرتکب شده اند.”
