یادداشت

یادداشت کیومرث پوراحمد بر نمایش خرده خانم

همان چیزی که سالها در پی اش بودم…

کیومرث پوراحمد

زنده یاد علی حاتمی ما را شیفته ی دوره قاجار کرد.اصغر عبدالهی که همیشه آثار دلی اش سخت بر دل می نشیند “خرده خانم” را برای دلش نوشته بود که در دوره قاجار می گذشت.

نمایشی جذاب، خواندنی و سرشار از طنز و حرف هایی برای گفتن.نمایش را که خواندم با خود گفتم :“یافتم”…“خرده خانم” همان چیزی بود که سال ها در پی اش بودم تا تاتر را هم تجربه کنم.

آخر در کودکی و نوجوانی دنبال برادر بزرگم منوچهر، پشت صحنه تئاتر وول می خوردم.

دوسه چهار ماهی است کار می کنیم، تمرین می کنیم  و همه ی تلاشم براین بوده است که جذابیت و شیرینی و نثر درخشان اصغر عبدالهی دراجرا، شیرین تر و جذاب تر شود واز بخت خوش نمایش راه می داد که دلداده ی همیشگی ام “موسیقی” را سرتاسر نمایش جاری کنم.

کسی که تازه گواهینامه رانندگی می گیرد، به علائم راهنمایی و رانندگی خیلی متکی ست، دراین راه تازه ی دشوار از بخت خوش گلاب آدینه را همراه داشتم که علائم راهنمایی ام بود وحضور و وجودش به همه ی ما نیرو و قوت و شوق می داد.و از سوی دیگر بهرام تشکر را که خود کارگردان تئاتر است و آمد به یاری ام که اگر نبود بهرام، چه سخت می شد، و فرزین دوست داشتنی که فضا را دلپذیر می کند و امیررضا وزیری، رفیق چهل ساله ام که با هم زندگی ها کرده ایم و باقی همراهان که سر فرصت درباره شان مفصل خواهم گفت