مریم، 55 ساله، مثل بسیاری از ایرانیان طبقه متوسط شاهد این بود که آینده روشنی که برای خانواده اش تصور کرده بود به دلیل مشکلات اقتصادی کشور، از بین رفت.
مریم که به قاب عکس زیبایی از چهار فرزندش تکیه داده است، از فرصت های از دست رفته و مشکلات مالی که نقشه هایش را نقش برآب کرد، می نالد.
او از مزون لباس اش می گوید که با کمک دختر 30 ساله اش در آن لباس های زنانه ای می دوزند که مورد قبول حکومت است و همه جای بدن را می پوشاند: “بعضی اوقات حتی فکر کردن به آینده هم دردناک است. به همین دلیل خودم را به دوختن مانتو مشغول کرده ام.”
تا چند سال پیش، مریم با پول بازنشستگی همسرش، معادل 310 یورو در ماه، که در سال های 1980 در جنگ کشته شده بود، زندگی خود و فرزندانش را می چرخاند.
اما با توجه به گران شدن کالاها، او نیز مانند بسیاری از ایرانیان طبقه متوسط، باید راهی برای کسب درآمد بیشتر پیدا می کرد.
مریم می گوید از خلف وعده مسئولان خسته شده است که نتوانستند اقتصاد ایران را با وجود تحریم ها بر سر برنامه های اتمی و سوء مدیریت در استفاده از درآمد نفتی، تضمین کنند.
او می گوید: “تا چند سال پیش، من می توانستم کارهای تجملاتی مثل سفر انجام بدهم. ما می توانستیم پس انداز کنیم. می توانستیم مدل ماشین مان را عوض کنیم، اما این کار ها امروز آرزوهای دست نیافتنی است.”
ارزش ریال از اوایل 2012 به یک سوم رسید و این زمانی بود که آمریکا و اتحادیه اروپا تحریم هایشان علیه صادرات نفت و سیستم بانکی ایران را آغاز کردند.
بی ارزش شدن ریال همراه شد با کاهش درآمد نفتی و منجر به بالارفتن قیمت کالاهای اساسی شد. اگرچه مسئولان حکومت از تاثیر تحریم ها برای تبلیغ کالاهای تولید داخل استفاده می کنند اما کار فقط منجر به ممانعت از خرید کالاهای لوکس نشده است.
بسیاری از ایرانیان برای خرید کالاهای مورد نیاز وارداتی از جمله دارو دچار مشکل هستند.
سارا، دختر مریم که دچار بیماری ام اس شده است و نیاز به دارو دارد، می گوید: “زندگی روز بروز سخت تر می شود. ایکاش درآمد بیشتری داشتم و می توانستم باری از شانه های مادرم بردارم.”
سارا می گوید داروهایش بخش بزرگی از درآمد خانواده را به خود اختصاص می دهد زیرا داروهای مورد نیاز او وارداتی است و نسبت به سال گذشته چند برابر شده.
او می گوید:” داروهای ساخت ایران یا نایاب است یا موثر نیست.”
دولت محمود احمدی نژاد نتوانست با تورم فزاینده مبارزه کند. طبق آمارهای رسمی میزان تورم 30 درصد است.
منتقدان معتقدند که میزان واقعی تورم بیش از 30 درصد است.
سوء مدیریت دولت چنان است که حتی رهبر ایران، آیت الله علی خامنه ای را هم به انتقاد واداشته است. گفته می شود که میزان بیکاری دو رقمی شده است.
احمدی نژاد که از سوی ساختار حاکمیت احساس فشار کرده، در مناسبت های مختلف از زمانی که در سال 2005 به ریاست جمهوری رسیده، وعده بهبود وضعیت اقتصادی را داده است.
اما شکست های او باعث شده است که حتی هفت کاندیدای تندرو انتخابات هم در انتخابات روز 14 ژوئن بر روی وعده بهبود اقتصادی تمرکز کنند.
محمد غرضی، کاندیدای میانه رو، تبلیغات انتخاباتی کمی کرده اما بارها گفته است که قصد دارد یک دولت ضد تورم تشکیل بدهد.
دیگران، از جمله علی اکبر ولایتی، مشکلات اقتصادی را به رابطه بد ایران با مجامع بین المللی نسبت می دهند، ولایتی بطور خاص از بلندپروازی های اتمی ایران می گوید.
با اینحال ایرانیان زیادی که از تحریم ها و نگرانی های اقتصادی در عذاب هستند، امید کمی به بهبود فوری وضع اقتصادی دارند.
پسر 34 ساله مریم، سامان، که مناقشات اتمی ایران برایش اهمیتی ندارد، می گوید: “ما به دنبال رئیس جمهور بهتری هستیم که بتواند راه حل های اقتصادی بهتری ارائه کند.”
سامان که فوق لیسانس مهندسی معدن دارد و هنوز در خانه مادرش زندگی می کند، می گوید: “اما من می دانم پاک کردن این خرابکاری و بازگشت به گذشته، سال ها به طول می انجامد.”
او درباره دوستان پولدارش می گوید که برای گرفتن دکترا به خارج از کشور رفته اند و او باید جان بکند تا بتواند خانواده اش را تامین کند.
او در سال 2009 به احمدی نژاد رای داد؛ انتخابات مخدوشی که عده زیادی را به خیابان ها کشاند و توسط دولت سرکوب شد.
حالا سامان منتقد رئیس جمهور است.
او با اشاره به برنامه هدفمندی یارانه ها که منجر به بالارفتن قیمت کالاهای اساسی و بنزین شد، می گوید:« سیاست های اقتصادی او در زمان تحریم اشتباه بود و زندگی ما را سخت تر کرد.»
فرانس 24، 11 ژوئن