مناظرههای سال ِ ۸۸ اگرچه این همه هیجانُ و حواشی به عهده داشت برای عدهای کلاس ِ درسی هم بود. مثلا در مناظره “محسن رضایی” و “محمود احمدینژاد” وقتی “رضایی” صحبت از “شاخصِ فلاکت” کرد “احمدینژاد” هاجُ و واج تماشایش کرد ُ و گمان کرد این “شاخصِ فلاکت” رکبی است که نامزد ِ رقیب زده است تا حریف را آچمز کند. آنقدر این شاخص برای “احمدینژاد” بیاهمیت شد که در پنج سال ِ گذشته نزدیک ۱۰۰ اقتصاددان در نامههایی او را از رشد “شاخص ِ فلاکت” آگاه کردند اما کو گوش شنوا. برای طرفدارانِ “احمدینژاد” میگویم که “شاخصِ فلاکت” عبارت است از حاصل جمع نرخ تورم و بیکاری. حالا همین شاخص اقتصادی و یک شاخص ِ دیگر خبر از فلاکت در زندگی جاری ما ایرانیها میدهد. آمار و ارقامی که نزدیک هشت سال است به کفش ِ هیچکس نیست. حالا اگر فرض ِمحال بگیریم که آمار و ارقام اعلام شده راست باشد در هشت سال گذشته، “شاخص فلاکت” نزدیک به ۸۱درصد رشد کرده است. به عبارتِ سادهتر یعنی بدبختتر و مفلوکتر شدیم. در همینگیر ودار خبر رسید؛ “شاخص ِ کیفیت زندگی که سالانه، بین ۱۹۴ کشور جهان ارزیابی میشود، حکایت از آن دارد که کیفیت زندگی مردم ایران، در مقایسه با دیگر کشورهای جهان، از رتبه ۸۸ در سال ۲۰۰۵ به رتبه ۱۵۰ در سال ۲۰۱۰ میلادی، کاهش پیدا کرده است.” بعد این کلید واژهها در ذهنِ من و شمای مخاطب دایم میچرخد؛ شاخص، کیفیت، زندگی، ما ایرانیها، کاهش.
آقای “آبراهام مازلو” نیازهای اساسی انسان را در یک هرم پنج طبقه تعریف میکند؛ طبقه اول: جسمانی و فیزیولوژیکی، طبقه دوم: امنیت، طبقه سوم: اجتماعی، طبقه چهارم: رضایت و احترام، طبقه پنجم: نیازهای انگیزهبخش. مصادیقش را تطبیقی با همین پنج طبقه میتوانید بررسی کنید و میبینید که نیازهای زندگی ما ایرانیها تامین نشده است. تازه آمار و ارقام از جنس همان رستهای که بالاتر اعلام شد نشان میدهد تنها در تهران فقط در تهران ۳۰درصد ساکنان شهروندان از مشکلات روحی و روانی رنج میبرند. آمار ِ فلاکتبار دیگری از کاهش نرخِ امید به زندگی در ایران خبر میدهد. آمار دیگری از کاهش جمعیت جوان و همچنین دیگر آماری که همینطور خبر از کاهش هر نرخی در خون و جانِ ما میدهد. پس ما آنقدر درگیر برطرف کردن ِ نیازهای روزمره هستیم که اصلا به کیفیت ِ زندگی فکر نمیکنیم. به عبارتی دیگر اصلا زندگی نمیکنیم که شاخص ِ کیفیتش برای ما عشوه و کرشمه بیاید یا بالا رود یا پایین بیاید! به این آمار توجه کنید؛
- تورم سال ۸۸: ۷۴/ ۱۰
- تورم سال ۸۹: ۴۱/ ۱۲
- تورم سال ۹۰: ۵/ ۲۱
- تورم سال ۹۱: ۵/ ۳۱
خُب حالا چطور انتظار داریم شاخصِ کیفیت ِ زندگی ما که در گرو مسائل اقتصادی است پایین نیاد.
منبع: بهار