به گزارش شبکه های خبری، در روز ششم دی پلیس در شهر نجف آباد، زادگاه آیت الله العظمی منتظری، در ساعت ۲۱، اعلام حکومت نظامی کرد و با بلندگو در سطح شهر، از مردم خواست تا از خانه‌های خود خارج نشوند. هدف از این امر آن بود که مردمی که برای عزاداری به خیابان‌ها آمده بودند به منازل خود بازگرداند. این کار خلاف قانون است.
طبق اصل ۷۹ قانون اساسی جمهوری اسلامی برقراری حکومت نظامی، ممنوع است و تنها در حالت جنگ و شرایط اضطراری نظیر آن “با تصویب مجلس شورای اسلامی” دولت حق دارد که محدودیت های ضروری بر قرار کند. به صورت جلسات مجلس تدوین قانون اساسی نگاه کنید که چه دلهره ای پشت سر قانونگذاران بابت استفاده حکومت ها و دولت ها از حکومت نظامی است؛ نگاه کنید که چقدر سخن می برد همین بند. بیشتر نمایندگان آرمانخواه اوایل انقلاب این کار راحتی با تصویب مجلس هم جایز نمی دانند.
با این ترتیب واضح است که اقدام نیروی انتظامی که لابد به خواست و یا با موافقت مقامات امنیتی شهر صورت گرفته، مخالف نص صریح قانون اساسی است و از آن جایی که ادعای جهل به قانون، خصوصاً از مقامات دولتی قابل قبول نیست، لذا این اقدام غیر قانونی که هدفی جز ارعاب مردم به منظور جلوگیری از برگزاری تظاهرات مسالمت آمیز ندارد، نباید مورد توجه قرار گیرد. مردم می توانند چنین حکم و دستوری را اطاعت نکنند و هیچ دادگاهی نمی تواند مردم را به جرم نادیده گرفتن یک دستور غیرقانونی و خلاف قانون اساسی محکوم کند.
ممکن است در موارد آتی و در سایر نقاط نیز مقامات امنیتی یا نیروی انتظامی مرتکب چنین اعمالی شوند تا به اعمال غیر قانونی خود در سرکوب مردم، ظاهری قانونی بخشیده و به اسم حکومت نظامی، آزادی‌های مدنی و سیاسی شهروندان را سلب کنند. از این رو، مردم حق طلب ایران نباید فریب چنین کلمات به ظاهر قانونی را خورده و با اطاعت از افرادی که جز سرکوب آزادی خواهان، هدف دیگری ندارند به خانه‌های خود باز گردند و خیابان‌ها را برای تاخت و تاز بیشتر و سر کوب گستردهٔ مردم در اختیار مقاماتی قرار دهند که خود را فراتر از قانون می پندارند.
ممکن است کسانی بهانه آورند که مگر دولت در موارد دیگر به قانون اعتنا دارد و به این ترتیب خود را از واکنش خلاص سازند، اما باید یادآور شد که آزادی خواهان خیال نادیده گرفتن قوانین را ندارند و باید همه جهان بدانند آن کس که قانون را رعایت نمی کند دولت است. و قانون شکنان دولتمردان هستند که سزاوار سرزنش اند.